Alle inzendingen over Boom OR bos.

ik zag hoe jij steeds op een bijzondere wijze contact maakte met de wereld om je heen raakte in de verte de kleur van een bloem die open was gegaan toen jij in beeld kwam streek met je hand langs de bast van een boom fluisterde onhoorbaar fijne dag lieve oom hij ruizelde zijn kroon je struikelde bijna over een steen die…

ik ken de witte wieven en het zachte gepruttel van het gas uit het zwarte moeras de vage zuchten van oude bomen als de wind is gaan liggen en takken vrij kunnen dromen toch is in de jaren het donker verdiept omdat onbereikbaar bezit heeft genomen van ruimte ten koste van licht waar vroeger het bos zich transparant opende met…

je lach ging als een zucht door het woud van gedachten lieflijk geneuzel onder gepeuzel aan de info van alledag zij openen hun bladeren om knoppen en koppen te proportioneren zij schudden nog geen nieuws uit bomen die in het zomerse dromen maar onder het bladerdek driften gekleurde sappen hun al heerlijke oogst waar…

wij vergroenden stilletjes in bomen raken zelfs fluisteren kleurde opzichtig wat bast het warme contact was liefdevol zacht op de tast samen zijn groeide in openen voor elkaar waar onze woorden misten leerden wij taal op verkenning van vaten van wortels naar top wij het mobiele lopen en knielen een doorbraak in bos…

de meeste bomen willen enkel bos laten hun zaden los dicht bij de stam groeien samen tussen beschuttend struikgewas in eerste levensjaren later snel naar hogerop zij ruizelen warmte van de zomerwind buigen voor de vlagen als storm ze gaat plagen vaak zonderen zich wat exemplaren af willen een ruimer bestaan in hun gaan van wieg…

door dit pad in het bos zag ik de bomen weer keek er naar en raakte zo ontroerd door dit pad niet één blad die naaktheid slechts de stam zo prachtig ik was er zag het pad daar lag het nam het mee slechts een blik met een klik stralend licht zonneklaar er weg van digitaal vastgelegd voor eeuwig deelname expositie…

als bomen naar me kijken ik hun houten ogen niet meer kan ontwijken word ik panisch bang voel de takken komen die eerst nog naar me reiken maar me later onverbiddelijk grijpen in het raken van de bast hoor ik het kraken van hun knoesterige lach waarin de sappen stromen las de oudste jaarringen in het diepgewortelde bestaan door…

Donkre bomen uit mijn kostbaar woud, Geboren naar de hemel op te schieten, En uit uw waaiend koepel-dak te gieten Koelte, waarvan de grijze aarde houdt, Zoals een orgel zijt gij opgebouwd: Pijpen van klank en fijne hoge sprieten, Die uit hun steigering stemmen loslieten, — Te roepen staat gij, klankenwachtend hout.…

Wie toch wijken in de eiken, immer wijken als wij kijken? Wie verschuilen zich als uilen in hun zwarte bomenhart? Zou ik dromen dat mijn lome voetstap gladde schedelkap boven hoge wenkbrauwbogen nog geen tel te vroeg verjoeg? Ruisen koel door bomenhuizen hun gewaden? Nauw verraden blâren met trage gebaren een bewegen, zó verzwegen…

De bronzen bomen krommen, nors geschaard, Hun donkre wortels diep in donkere aard, En kronklen zwart hun takken, ijzer-kaal, Langs loden hemel. Broos als brokklig staal Slaan ze elkaar stuk, waar kil de wind er vaart. Uit vijver, gepolijst, rood koper, staart De bodem op, door rimpling zilver-vaal.…

hij groeit als boom takt reikend naar de hemel in verloren droom bladert vreemde kleuren in verdelen van het licht groent voor zuurstof ruist ‘s nachts lichtjes wit bloemt mager in eenzijdigheid bekent geen kleur zelfbevruchting is een sleur hij boomt als een autist wil van het bos niets weten vereenzaamt op een open plek die door…

het bos heeft mij verlaten ik boom in stilte door na het ontluiken onder struiken groeiden wij naar ongekende ruimte om later toch te fluisteren met kruinen samen te luisteren naar de wind regen loogde grond en storm velde de reuzen waar ik bescherming vond nog wortel ik maar aan de rand zie ik de wei en open lucht het bos…

bomen ruisen groen stammen kringen statig bos wuiven met hun takken eens per jaar de bladeren los die dwarrelen een kleurig herfsttapijt dat in de winter modder wordt en het geluid van passen smoort niet alle bomen maken bos ze hechten niet aan struiken vervlechten moeilijker met sfeer uit sprookjes van weleer ze staan wat afgelegen…

met herinnering er netjes ingepast maar het bos is laag gebleven storm en tijd hebben hun tol gekregen de allerzwaksten knappen af maar de oude eik in al zijn statigheid is nog op zoek naar groene jeugdigheid…

Ik ben in mijn boshut en luister. Vele geluiden hoor ik hier, die me niet deren kunnen. Gedachten denk ik nu, die vanzelf arriveren. Straks weer gaan. Niets hoef ik hier te doen, dan alleen maar bestaan. Niets hoef ik te verklaren. Niets dan alleen te hopen, dat ik later op mag staan. Ik ben in mijn boshut en ben.…

van de oude boom Alles over het grote bos En het duurde niet lang Of ook hij wist alles over mos En over alle dieren Over bomen en het gras Hij werd later net zo wijs Als de oude boom nu al was…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

De voeten van je tenen, Het bos van de bomen, Het huis van de kamer, Andersom is altijd goed, Maar of dat nou wel moet......…

Door het bos langs de bomen over de bladeren Zijn we bij de heide Bij de vrije konijnen en de stille wind…

U gaat gewoon door de bomen naar het bos En dan bij het eerste dwaalspoor links…

U gaat gewoon door de bomen naar het bos En dan bij het eerste dwaalspoor links…

De uil In het bos Fladdert op en neer Hij blijft in het bos hij is op zichzelf Samen met de elf Die ook in het bos woont En de sfeer van het bos Beklemtoont Een stap in het bos En de mens voelt zich mens het leeft tussen de bomen Er zijn voor veel levende wezens een onderkomen Ritselende Geluiden Tussen stilte door Prachtig Toverachtig…

Zie haar staan, zo glorieus boom gekapt, tot bijna niks 'k sta erbij, met m'n neus. Eens vol takken, volle glorie nu ontdaan van alle ballast is 't wachten op explosie.…

In het bos staat een boom te sterven en onder zijn bast dragen de nerven de kalende kruin hoog in de lucht. Zo zoeken vogels in hun ijle vlucht, een nestplek voor ‘t komend geslacht, en een rustplaats voor de lange nacht. In het bos staat een boom te sterven, maar houdt over jou en mij de wacht.…

De Avondster de mooiste van de sterren De pijnboom laat zijn blaadjes vallen, Ergens diep in het bos is een jongen, Druiven aan het eten van de bomen, In het meertje midden in het bos, Zit de jongen alleen en slaapt op het mos…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

op een regenachtige nacht onder de kale bomen in het bos op de achtergrond een verlaten landhuis met een ijskoude blauwe lucht zit ik in de geur van koude sneeuw zit ik als een wezel in een boom in de regen in de nacht…

Het is net februari maar de zon stort zich al uit over het bos. De winter rukt zich los van de bomen. En ik fluit mijn eerste lentemelodie.…