Alle inzendingen over De Nationale Week Zonder Vlees

Ik wil per stoplicht nationaal ons voetbalelftal loven, dus plaats het groene licht centraal en zet oranje boven.…

De randen snijden in mijn eigen vlees. Ik ben: een glinsterende mozaïek met weke rode voegen en een hart van sneeuwwit. ------------------------- uit: 'Op het oog', 2004.…

Het was dus gisteren Gedichtendag Als versjesschrijver had ik moeten weten Dat ik juist deze dag niet mocht vergeten Maar doet u nu luidruchtig uw beklag Bedenk dan, al verzaakte ik mijn plichten Dat elke dag een dag is voor gedichten.…

Vingervlug, sneller dan het licht Vertaalt zij in gebaren Woord na woord en zin na zin Perfect Zowel Mark als Hugo zijn Verbijsterd Net als de kijkers, volgers als ik Die minder snel kunnen spreken dan Irma inmiddels gebaren-taalt Een genot om te kijken, te zien vertaal-gebaarde woorden Irma Sluis als topatleet Nationale ge- baren-…

Buren zijn mensen die vlakbij je wonen weet men wel wie het zijn is dat van belang om te weten is dat wel zo fijn Jarenlang op een afstand en toch zo dichtbij het leven gaat door voor je het weet is het voorbij Ieder heeft zo zijn eigen leven daar bemoei je je dan niet mee maar het is ook weer niet de bedoeling iets van elkaar weten stelt tevree…

aan een Europese expeditie naar het oude Damiate en doen aldus al strijdend onze intrede in de wereld En omdat uit dat tijdperk, bij ontstentenis van een nationale architectuur nationaal recht, wetenschap en andere instellingen welke verschilden van die der ons omringende volken, de oudste bekende Nederlandse zeevaart èn…

De dagvaarding gaat komende week de deur uit, meldt Hans Baaij, directeur van Varkens in Nood. Biggen worden gecastreerd omdat het vlees kan gaan stinken in de pan.…

jouw afscheid vult gaten van eenzaamheid die uit het zicht hoorbaar vreten aan vlees en botten van vlinders in de kamer die in de schemering blijven rustelozer dan ooit tevoren de nacht draagt mijn raam voorbij de wind verder dan het koele laken dat vleugels snijdt tot smalle repen verten mijn ogen wekken stilte als langzaam…

De Telegraaf en oorlog onze nationale verzetskrant nu helemaal in haar nopjes: "Defensie stuurt troepen naar Oekraïne" heuse oorlogstaal; echt verzet?…

Het was haar kleed dat afgleed van wat het verborgen had gehouden niet hooggesloten maar als een streling op de wind, een vlies dat slechts zichtdicht de welvingen verried van wat een leven had te gaan proces van rijping ze lachte zonder reden dacht ze zonder naam ze lachte vreemd en hard en wachtte op momenten die onschuldig…

eens in de week neem jij een groot stuk ruimte in de telefoon gaat terwijl je komt tuut tuut tuut tuut aaaaaaaaaah dan ga je, moeiteloos week ik me los, nog zacht, nagenietend dan een dagje rauw waar je zat even boos waar je niet bent stil worden, rustig van binnen de waakvlam laten branden…

De week van Nijntje en schepper Dick Bruna, van Nederlandse baretten ingezet tegen Al Kaida. Ongeloof week 8: Schipholroof niet te evenaren!…

Maar geef me jouw hand en dans met mij op deze vloer verdwijnt de schroom wij tangoën en walsen met passie het leven is liefde en een droom geef me je hand laat niet meer los dan vrijen we naakt onder een boom onze stille getuigen zijn elfenbankjes doe het nu maar wek mij niet als ik droom…

~~~ ach, het zat er niet in vandaag en gisteren stelde het vrijen ook al niet veel voor morgen vertrouw ik nog minder die zon gaat weer naar de maan daar kun je donder op zeggen ~~~ tussentijds zwijg ik…

Na deze week heb ik het wel gehad Want Sieneke heeft onterecht verloren De lijstaanvoerders kan ik niet meer horen En thuis ben ik voortdurend in debat Niets valt er, na Carré, nog te bereiken Wanneer ik zeg dat ze zo lief kan kijken.…

ik zweer u ik zal u minnen tot het einde mijner dagen van deze week…

Zeven dagen heeft de week Voor elke dag een vrouw Behalve voor de zondag Want leugens zijn vermoeiend…

tot de winterdag de zondag alles dicht ging sneeuwen, liep ik door de weekse dagen alles droevig achterlatend. -------------------------------------- uit: 'Mijn duizendbladig boek', 2008.…

ik voel me een toerist die reist door dit leven en altijd is er het heimwee het heimwee naar huis want in dit leven voel ik me vaak niet thuis…

Het is vandaag weer Complimentendag En straks moet u weer bezig met het eten Toch denkt u even: 'Ik moet niet vergeten Een pluimpje uit te delen', nou dat mag Er is nog plaats genoeg, u moet maar zien Zelf vind ik ook dat ik het ruim verdien.…

Vandaag alweer secretaressedag Dus bij de koffie, taart om het te vieren 'n Slinger om haar stoel mee te versieren Boeketje, envelopje, gulle lach Gelukkig dat ik alles af kan schrijven Het moet tenslotte wel 'n geintje blijven.…

Onmenselijke vijand Duivelsgebroed Zonder vlees En zonder bloed Goddelijke held Geschenk uit de hemel Niet van vlees En niet van bloed Ik zoek een mens Van vlees en bloed Vertel mij dan Wie is fout of goed…

nationale triatlon op ons dijkje het is me een kunst de bolides der sponsoren schetteren dwars door de zondagsrust ik was de Muzen aan het paaien maar dat hoeft nu niet meer ik word pissig en pathetisch en grijp mijn jachtgeweer…

In de spijswetten valt te lezen De achterbout wordt afgewezen. Als je je daar aan houdt Eet je enkel voorbout Zo wordt er terechtgewezen. Zo wordt het haasje Weer het haasje!…

Zij houdt van vlees, ik heb daar wel begrip voor. Ooit was ik vegetariër, maar ach, wat zij met zulk gevogelte vermag, een godenspijs die snel mijn weerstand brak. En quasi-mokkend ging ik overstag, verslond terstond haar schotel-van-de-dag want ja, het vlees, dat is nu eenmaal zwak.…

De tijd is zo spannend nog zes weken te gaan dan zal in dat kamertje een mooi gevuld wiegje staan. Ik zie haar steeds lopen het buikje vol en rond naast haar dat lief ventje bruisend van energie en gezond.…

Je gaat niet naar de Apotheek om een half pond drop te halen of het snoepje van de week maar medicijnen voor je kwalen. Je gaat niet voor je plezier doosjes pillen en poeders inslaan er is helaas geen concurrentie hier anders zou je naar die ander gaan.…

En ik zeg, ja hoor, vórige week. Je pakt m'n hand en zegt, wat ben je kóud, 'k warm je handen wel... en ál die tijd dat we bij je zijn, zitten we hand in hand, niet omdat ze zolang kóud zijn... we houden de band, tot we weer weggaan, je aandacht verslapt.... tot volgende week?!…

Volgende week sta ik weer hier. Jij bent toch mijn knuffeldier? De trein vertrekt en ik kus je gedag. tot maandag. Maar nu moet ik weer op je wachten een hele week lang. In het donker, het maakt me bang. Ik denk aan je wanneer je er weer bent. Maar ik weet dat het nooit went.…

Dat kouwe vlees van een ander tegen m'n droge handen en mijn ogen onzichtbaar in de nacht - dat koele sappige vlees - en al de kracht van me de nacht in - 't is als dood, alles zwart, geen wit, geen rood - mijn hele hoofd lijkt wel koel, er is nergens een doel - zo lekker zwart is de nacht, zonder ogen, zonder gedacht, dat natte…