Alle inzendingen over De keerzijde?

fluisterend deel ik mijn woorden met jou die reizend is ik probeer het op akkoorden in het ritme van het gemis er volgt een drie kwartsmaat na een snel begin het tempo is wat het verraad en zing zonder enige tegenzin jij vult mijn refrein gedwee in volle warme zinnen en golvend als een woordenzee over hoe we elkaar straks beminnen…

Omdat het Woord van God ons veel kan leren Omtrent de liefde tot de medemens Verlang ik na zo'n week als nu intens Naar godsdienst die ons echt kan inspireren Het spijt me dat ik me eraan ga storen Maar 't woord "geloof" kan ik soms niet meer horen…

zoals een waar iets dat verzonnen leek te zijn keek ik langs je heen en bemin je heden ten dage een vlucht in het willen een dans om geluk ik kan me niet meer heugen de dag dat ik er niet meer was…

De kamer verrast door mijn aanwezigheid mijn ogen gericht op iets dat dood was, althans voor mij Het glaswerkmanifest nog in haar hand geklampt de conversatie met flessen, glasgeworden tranen Elke keer weer niets en telkens minder Ik vergaderde ook met hen, de glazen conversatie maar ik ben gestorven als gevolg van het leven Ik en m'n grootheidswanen…

Heerlijke in zachte dekens van geluk ervaar ik telkensmale het oneindige niets lijkt op een doortrapte ervaring waaronder we wel vaker zijn gepaard Kijk! zie daar een vogel van de lach nimmer zag ik zulk geluk op een gelaat terwijl we zingend langzaam, teder vrijen hebben we de slaap voor vannacht bewaard…

In Indonesië heeft men nog net Zo'n vijftig zwaar bedreigde exemplaren Van schildpadden, die reeds gevangen waren Van een gewisse slagersmoord gered Wie lang genoeg zoekt is het wel gegeven Te stuiten op berichten over leven…

Knipperend met mijn ogen zie ik sterren vallen en onder aan die boog van licht doet een wens zijn gevolg Telkens weer, zie je even niets in het geweten van de duivel in het donker van de hemel achter de handen voor je ogen Pijnlijk, elk geluid is onbekend geen voorstelling te maken en toch, je bent nieuwsgierig wee en gebeente, de droom…

spechten roffelen de tjif tjaf is aan de zang - trekvogels landen…

Een schoenmaker ergens op Tholen Werd eens in zijn werkplaats bestolen Het maakte niet uit Er was haast geen buit Het ging slechts om twee halve zolen…

Hij vormde een kom, en hij verhoogde De ronde randen, en een buik Boog zich naar boven, en hij boogde Haar buigen in, en zag de kruik Slankhalzig en met edel welven Van lippen, en haar schone mond Was lachende; want hij was zelve Zo gul als zij, zo diep van grond. Maar zonder aarzlen of bedenken Beproefde hij haar in het vuur En smolt, die…

De rots bezit een kleine kloof. Zout water sijpelt op een steen. Hardheid biedt verlangen weerstand. Vergeving eindigt op geween.…

Er was eens een stiertje in Dieren Dat steeds in de stal liep te klieren De moederkoe zei: Een rund dat ben jij Om hier de zaak zo te verstieren…

Dries Roelvink, de befaamde B-artist Krijgt ook een eigen soap. Dat kan funest zijn Een doorbraak kan voor zo'n artist de pest zijn Hij onderscheidt zich juist door wat hij míst Want wee de faam die hij in zijn bezit had: Zijn hit was juist dat hij nog nooit een hit had…

Wij houden van trukken noch tirelantijnen, heren van Havere, weet het goed! Wij zijn Germanen, geen Latijnen, open harten, zuiver bloed! Heb ik geen recht, ik heb geen land; heb ik geen brood, ik heb geen schand; Vlaanderen, Vlaanderen, met hand en tand sta ik recht voor u, vecht voor u! Geen bondgenoot, geen band in 't Zuiden Havere, Havere…

Een keuterboer uit het land Koeweit Was onlangs een keertje zijn koe kwijt Ze was hem gesmeerd Stond ongegeneerd Te smullen van andermans boekweit…

De gokkast is in speelhal en café In drie jaar tijd in aantal flink gaan dalen Maar waar iets daalt stijgt ook iets in getale Wat afneemt neemt hier iets dat toeneemt mee: Het aantal kroegen dat niet rond zal komen Is hierbij fiks in aantal toegenomen…

Het is een stof dolend in je bloed dat meer vraagt en verlangt dan dat je hebben kunt. Je ziet elk gevaar van woorden en gedachten telkens weer geraakt een zwakke snaar ach, laat ook maar.…

Heten de beulen broeders, wordt er een zwaard betrouwd, eer nog de tranen der moeders, eer nog de lijken koud? Geen vriendschap, geen vriendschap, geen vriendschap onder de helm! Wie met hen hand in hand kan staan Is in het hart een schelm. Hoed u voor lange vingeren, hoed u voor grof geschut. Waar ze de brandel slingeren blijve noch kerk…

Fortuyn heet nu 'de grootste Nederlander' hoe kón de KRO toch zoiets doen, het aantal stemmen? Amper een miljoen, al tel je de reacties bij elkander. Het was 'een spelletje'zo wordt er nu gezegd. maar doet men daarmee de betrokkenen wel recht?…

Intens is mijn verdriet omdat je niet bestaat want in welke wereld is het dat het zo gaat Diepe pijn vanuit mijn hart kerft in ons leven omdat het zichtbaar is dat jij ons niets kan geven Niet meer dan als zijnde lucht geschreven in mooie woorden die wij allen wilde horen maar die ons niet bekoorden Godverdomme, alles was dus schijn…

voorzichtig geopende handen los zand de zeebries neemt het mee niet sterk genoeg de zorgen blijven kleven…

golven bepalen mijn zijn beukend geweld bulderend gedruis fluisterend rustgevend gedreven door een oerkracht en onzichtbare handen schier onbeheersbaar vormen zij mijn leven de zin ervan nog onbeschreven…

een flinterdun laagje vernis product van mijn verstand vormt een zwakke bescherming emoties vreten het aan onverwacht en onstuitbaar barsten ze uit in tranen in woorden in kleur in slapeloze uren…

Beelden doordringen op het netvlies van gesloten ogen. Donkere kleuren verbleken tot een vorm van verdriet. Tranen druppelen over wangen met sprongen. De pest is nu net dat ook de stilte valt nu voel ik me klote.…

Hoe winter waakzaam is voor alles wat beweegt en keerpunt is: de aanslag van een karabijn, het knappen van een tak, de hoefslag van het everzwijn. Hoe winter weerloos is voor alles wat verdwijnt en zichtbaar blijft: de voetstap van de jager, de stervende sneeuw, het eeuwig brekende water. Hoe winter zwijgzaam is en weifelt in jouw…

Rustig kabbelend als een helder beekje stroomt mijn leven door Steeds weer kan ik me ervan overtuigen dat ik echt waar, bij jóu hoor Waarom kan het dan gebeuren dat een man die ik nauwelijks ken het kabbelende water laat verkleuren mij laat herontdekken wie ik ben Verliefd is niet het gepaste woord Houden van doe ik verschrikkelijk veel…

Een kaashandelaar in Margraten Verkocht kaas waar gaten in zaten Een klant die dacht dat Hij heel veel kaas had Die had dat toen niet in de gaten…

Waarom laat ik me zo overrompelen Waarom knaagt het zo in mijn buik Waarom voelt het toch zo pijnlijk lekker als ik in mijn gedachten duik Ik mag mezelf niet verliezen Op beide benen blijven staan Ik moet mijn gezond verstand aanspreken mijn gevoel niet de vrije loop laten gaan De verleiding is enorm Om toe te geven aan dit heerlijke geweld…

Je reist met je ogen: Als een eeuwig stille film trekt leven zich aan je voorbij. Je gaat en staat waar de wind waait en ontwapent waar je kan, gewapend tot de tand met de hunkering sloten naar levens te openen, zonder sleutels. Met simpele gebaren, woorden, een blik. Wanneer je me ziet draag ik altijd die koffer vol gezichten;…

Nou wil Georgina op het internet Met hulp van röntgenfoto's aan gaan tonen Dat er geen sprake is van siliconen Daar zij zich tegen zulk gegis verzet Dit schijnt groot nieuws te zijn voor tal van dwazen Mij komt het echter voor als opgeblazen…