Alle inzendingen over De moeder de vrouw

nog vliegt het kille witte als een doffe klap ondanks de duif is stilgelegd los en vast van schreiend aangemeten moederplicht doch zij verheft uit godverlaten zwakte welke wereldmoeder ook zo voelde toen haar zoon verging het gesloten ogenkind zijn geliefde en hun kroost het volk tast door de mist hoe sterk de band…

ze is jong maar heeft een vage zachte rimpel rond haar mond de handen in rustige beweging terwijl haar oudste -een mooie jonge vrouw- voorzichtig aandacht vraagt terwijl ze voor ons kookt wordt er gelachen om een goede grap als een schoonheid binnen schrijdt de rugzak vol geleerde stof: een uitbundig gemeende groet daarna volgt rustig pianospel…

ik vaak aan haar gedicht moeder, hoe vang ik je woorden in het maanlicht…

ondertekenen een tussentijds vrij-contract en steeds opnieuw, want wat roept ze graag: "verkracht me, verkracht me" Ik ben dan wel geil, maar niet gek en stoot haar overeenkomstig haar standjes en de standjes die ze gaf en denk dan "ik pak je, ik pak je" Ik heb er wel steeds minder plezier in in die ge-emancipeerde vrijpartijen van vrouwen…

ze was een meisje het kind waar lang op werd gewacht verwend ze was een echtgenote werd moeder man stierf veel te jong verloren ze was een weduwe wilde veiligheid vond een man en zijn gezin geborgen ze was een moeder ontzegde liefde zichzelf misschien het meest alleen ze was een vrouw verzweeg verdriet en angst en drank eenzaam…

Deze vingers Deze handen Vurig hopend Hevig verlangend Vrouw/moeder/kind Doordrenkt... omdat niemand anders die moeite voor haar nam…

Door helder sprankelend stromend bronwater verkwik ik wat of meer door de waterval-muziek van Chopin Het afscheid van tante Lucy het bijwonen van de dienst is confronterend raak Ook zij heeft 't moeilijk met het loslaten van een leven zonder leeftijd Tranen ontvallen haar ogen maar worden opgevangen  door de glimlach van haar lippen…

Zij is de minnares, de godin, de vrouw, die steeds opnieuw op haar geboorte wacht. Wij allen zijn het, ik ben het, die op aarde, ruimte voor haar maken moet. Zij is het, de moeder van alle moeders, Zij is de bron van liefde in het heelal.…

voelde dat dat kon Die geweldige vrouw dat is mijn moeder Onvoorwaardelijke liefde tussen jou en mij…

Was je mijn moeder, ik zou van je houden en trots op je zijn Was je mijn vrouw, ik zou van je houden en trots op je zijn Was je mijn dochter, ik zou van je houden en trots op je zijn Je bent niets van dat alles, je bent meer dan dat mijn lief en daarom zal ik van je houden en trots op je zijn.…

meisje, in je jonge leven worstelen door je puberteit aarzelen om jezelf te geven overlopen van genegenheid vrouw, gebonden en gedreven gevoelig zijn en verweren jezelf vergeten, eerzaam streven argeloos beminnen leren moeder, in je hele wezen leiden, door spel, door boeken twijfelen en beschutting geven samen naar morgen zoeken vrouw…

Ze stapte in de bus en nam een plek die voor een blanke was gereserveerd. Dat was voor die tijd absoluut verkeerd; een zwarte had geen last van plaatsgebrek. Ze weigerde de wetten van de witten en kwam in opstand door te blijven zitten.…

Bekroond met tepels in jouw hof de borsten trots rond en groot een buik met drie plooien als je zit vervuld van diepe zinnelijkheid krullend dat jouw heuvel bedekt als je van bovenaf met lippen begint Volle hoekigheid van kathedrale heupen kloeke dijen ondersteunen harde bollen kuit die knie met voet verbindt zo klein en fijn als jouw handen…

Dood als persoonlijke vijand, vrouw als rivaal. Wat gaat hem de lente aan bij het lied van de aarde? Hij gaat neer in de ring nadat hij voor haar zong. Nu klinkt de stilte. Spiegel, omfloerste trom.…

Ik zal mijn dood niet zien in de laatste seconde als mijn lichaam neerblijft. Ik zal niet weten hoe kracht van het liggen naar het dromen wegdrijft. Ik zal niet zijn die ik was als de dood mij leegdroomt en tot de laatste leden stijft. Maar dit verwart mij het meest: het oog dat nu leest, zag nooit de hand die nu schrijft.…

Je schreeuwt zonder stem terwijl je naar me glimlacht en je zuigt me naar je toe als en gat vol licht. Suis heen, laat me gaan. Nee, blijf staan, ik wil luisteren naar je stilte zien hoe het uitdooft.…

langzaam sijpelt dagelijkse sleur uit zinnen zonder punt oren in het boek kleuren dieper ondanks zonlicht dat door vale gordijnen naar binnen wil gluren ongeopende vraagstukken liggen her en der in vergeten stapels zij verbloemen inzicht, dat ooit daar was, maar nu verloren is gewaaid vertwijfeling kreeg ruim baan zo koos je…

De ideale vrouw die ik zoek, heb ik niet kunnen vinden. De ideale man die ik ben, evenmin. Vreemdelingen vond ik, die ik helemaal niet ken. De liefste vrouw, die ik een beetje ken, is de liefste moeder, voor onze kinderen. Mijn eigen moeder, hield echt van me, onvoorwaardelijk, zoals ik ben.…

‘Natuurlijk is het schandalig dat er zo weinig vrouwen in topposities werken’ zegt Sigrun Vageng. Natuurlijk was het schandalig dat mijn moeder in ons gezin, in mijn leven een toppositie vervulde.…

Hoe kan een persoon die nooit tijd heeft alle tijd voor jou nemen Boos op je zijn en toch liefde uiten Niet bij je zijn maar je nooit alleen laten Een normale vrouw zijn… maar ook mijn moeder…

Als de rododendrons bloeien bij "Amarant", als het seizoen is gekomen dat ze hun majesteitelijke pracht tentoonspreiden: lila, paars, roze in het landschapspark bedenk ik hoe je leven is geweest: bitter, verscheurd, getormenteerd en dan betreur ik je betreur ik jouw leven, jouw lot en kunnen de bloemen die jou eens zozeer troostten; kan jouw…

Ik heb mijn moeder nooit rechtstreeks gezegd dat ik van haar hield en zij heeft het ook nooit tegen mij gezegd. Toch hielden we veel van elkaar. Ze is er nu niet meer, deze wonderbaarlijke vrouw die me negen maanden in haar meegedragen heeft en nog lang liefdevol verzorgd voor een goede start op deze wereld.…

Ik mag Maxima ik mag de mens Maxima vrouw van, moeder van en werkzaam voor de minima, de massa wereldwijd, wereldwijf ik mag de mens Maxima ik mag Maxima…

niet vergeten hoor a.s. moeders, nu nog vrouwen met zaad vragende zwangerschaps- ogen, eigenschappen en verleidingstechnieken!…

kort of lang, ononderbroken aan de weg van een kind, mens die onvoorspelbaar is voorzegd het is de moeder, onze moeder de eerste vrouw van nabij die eeuwig aanwezig wil blijven in de stromingen van ieder getij ook als ik, de volwassene zelf zijn eigen gedicht wil schrijven moeder laat nooit los dat staat het gevoel niet toe…

altijd lachend en goed gemutst ’t gezicht ook op zegels en geld het aanzien van nederland efficiënte moeder des vaderlands de warm afstandelijke vrouw in ‘t koninklijk oranje keurslijf na een dag van vriendelijk zwaaien linten knippen en betrokken zijn wil ik met oma en moeder beatrix graag eens aan de oranjebitter…

Rusland, stille besneeuwde vlaktes Rusland, op uw vlaktes huilen wolven in eenzaamheid Rusland, een vrouw in barensnood Rusland, om haar heen de verwoesting door geweld Rusland, wij moeders huilen in eenzame stilte Rusland, uw leider regeert de leugen Rusland, verborgen voor uw moeders en haar kinderen leeft uw president in ongekende luxe Rusland…

Zelfs al stort de tempel in Vrouwen blijven altijd bouwen Schoongewassen linnen vouwen Vechten als een tijgerin En te boek staan als heldin Wolken witten, hemelen blauwen Zelfs al stort de tempel in Vrouwen blijven altijd bouwen Moeder, minnares, of min Door de eeuwen heen getrouwe Aan het vrouwzijn met de vrouwen Moedig blijft…

door zijn aderen stroomt het zwarte bloed van exogene minnaar een graag geziene gast bij vrouw en moeder onderhevig aan verlepping en verkwijning die buiten zoekt wat thuis niet meer voorhanden is…

Mijn lichaam is mij niet trouw ik faal als moeder en als vrouw ik voel mij schuldig te ongeduldig boos en kwaad omdat het niet gaat dat is normaal ik baal ik wil er zijn voor man en kinderen laat mijn lichaam dat niet verhinderen!…