Alle inzendingen over Economie Draaien

De kringetjes waarin ze draaien Lijken wel tekenen van huislijk geluk.…

Rennend in den donk`re nacht vervolgd door heks en ridderzwaard met wolfgezang en fleaderaar angsten houden me in heur macht als zij spokend door mijn gissen waart waar ik al mijn moedigheid vergaar ik draai mij om en trotseer het duister waarin damp plots scherpe klauwen mist het wolvenkoor vergaat tot fluister lucht vol muizenissen vragen…

warm stippelden de eerste zonnestralen hun zomer blues op een manier die kinderen al deden kraaien naar zon en strand het nu al draaien met de kleine blote voetjes in het zand gaf al de zachte ruis van wit vallend water als voetenkuis waar warmte zich al laat vertalen in het rood van gezichten zal het ijsje van het…

ik liet het rafelen toe omdat ik moe was van de knoet de strak gedraaide schoonheid sloeg een leven lang genadeloos toe pas later gingen we pluizen vonden verschillende huizen die welkom boden ook in die warmte daar konden wij helaas onze draai niet vinden want in de rafels schitterden nog ongeziene kleuren die bijzonder…

Glanzende spaken als harpsnaren draaien rond en rond tot bijna ziek. Een vogel vliegt voorbij hoog in de lucht. Weet direkt al de finale. Maar kijkt vooruit en blijft de eerste van de vlucht. De muziek is nu een flop en het lachen is verstomd. Geen van beiden staat meer op.…

Zij bewijst dat het tussen de oren zit door die beet te pakken, rond te draaien tot hij tranen voelt Daarna uit volle kracht één keer twéé keer op de borstkast slaan die galmend toegeeft géén plek voor haar te zijn, maar dat hoort zij allang niet meer, zij is ver weg Buiten in de frisse lucht stijgt het duister uit de grond, zingt een merel…

sterren aan het firmament branden gaten in het kaal krullen heel ons al massaal schijnen blijkbaar permanent traag verveling in het stieren kijkers die uitsluitend tollen draaien sferen zonder dollen prooi van eender kuddedieren manen blijven tijden hangen sloffen afgemat haar weiland stuiven lang niet meer voorbij want zij hoeven niet…

zij draaien zich niet om in het graf denken hooguit wie had dat nou ooit gedacht met duizend bommen en granaten is de vijand platgewalst hebben zij de vrede teruggebracht samen zijn wij weer gaan bouwen na die vreselijke oorlogstijd aan een europa van getrouwen zelfs de muur en koude oorlog hielden het in daadkracht niet langer…

wilde hoogte was altijd gericht op onontbeerlijk licht heb talloze keren mijn stam gerecht tegen constante wind al als jonge loot vocht ik met struiken die woekerden in ruimte groeide snel maar werd afgevlakt door een hoog bladerdak toen ik dat overwon kreeg ik als vriend de warm stralende zon heb nog geprobeerd mijn bast te draaien…

Ik draai om, de handrem erop. Nemen we morgen afslag zuid.…

Ik zou mijn kop boven de grond willen steken me koesteren in het volle licht zonder angst voor de sneeuw of de koude Maar ik ben geen sneeuwklokje Ik zou mij hoog in de lucht willen verheffen groots zichtbaar draaien en buitelen zonder angst voor de wind of de zwaartekracht Maar ik ben geen Jonathan Ik zou mij vrij aan de wereld…

wereld schiep behalve Nederland, dat deden ze zelf, zonder hun ingrijpen was Holland een zandbank in de Noordzee We polderen zee en meer in tot land bouwen steden op de oude bodem en uit heimwee naar 't verdwenen water graven we in de bodem weer een meer Men fluistert dat door eeuwen spelen met wind, zand en water, in elke kaaskop molens draaien…

verstaan uit de wens te leven kwam ooit een mens die moest sterven om te eren wat die dag werd aangetoond geen seconde mag ooit gehoond ik zie hier en ik tel voor elke tel een vonk die langzaam uit moet doven omdat niemand nog wil koken in de keuken wegens onvoldoende ingrediënten ik warm een maaltijd om een nieuwe bladzij om te draaien…

een tijdje rustig even draaien omhoog geschoten beetje bang angstig gillen en tòch weer nieuwsgierig zijn wàt er is achter die heuvel héél even in de diepte staren...…

weet je nog hielen draaien in het zand de aarde vlakken met je hand een kuiltje vol geluksmomenten geschat op waarde zonder centen weet je nog alle namen van oliemooi tot piraat regenboogjes rollend over straat voelend bijna wie verliezen zou want meestal was de pot voor jou ik weet het nog rabarbertjesogen twinkelend licht je zanderige…

De vingers dansen over zachte heuvels en ervaren de ultieme vrouwelijkheid Langzaam bereiken zij de roze toppen waarvan de uiteinden rijzen in stijfheid De opwinding is zichtbaar aanwezig als de vingers afdalen om te spelen In de ogen een sensueel verlangen om straks het genot te gaan bevelen De vingers draaien heerlijke cirkels in de poel…

Als ik alleen al aan je denk loopt het water in m’n mond maar als ik je van dichtbij zie zo heerlijk sappig en rond wil ik je eigenlijk meteen met huid en al verslinden draai je eerst wellustig rond terwijl ik je dan langzaam ontdoe van al je kleding loopt het sap langzaam vanuit mijn mondhoeken als ik mijn tanden in je zet o wat ben…

voeten op andermans land krijtwitte hinkelbaan steentje in de hand zwiepend touw draaien, spinnen, springen barsten van de kou glijden, vallen, sneeuwbal handen blauw stalen buizen sprietlopen passen, meten, evenwicht zondag zoethout kopen appels jatten, belletje trekken schuilen, lachen, gezien de weg was onze straat Oh, was ik nog…

Wielen draaien, bellen rinkelen Een chaos tijdens het winkelen Ik knijp mijn oog toe en er stopt iemand die ziet gelijk je kent dit land.…

in geschoren groen geurt het gras naar toen jij in je blote voetendans een lach vol sjans armen die nog verder reiken dan ogen willen kijken de wereld in een felle draai sensueel vonkt fraai waar adem het gemoed overstijgt kust stilte het vermoeide lijf tot hakken weer uitdagend hun opzwepend ritme klakken en blikken…

Terwijl het licht zich een weg baant Door mijn gordijn, langs zijn neus Draai ik mij nog even om, En laat mijn blik over zijn schouders glijden De perfectie van een mens, Hier naast mij onder dekens weggekropen Terwijl het zonlicht probeert, Ons leven binnen te dringen Ik sluit het nog even buiten Nu nog even niet Laat deze perfectie zijn…

Daar lig je, met je lieve bruine gezicht je kijkt…. je mist iets, je mist je licht ik probeer je zachtjes aan te raken wil je strelen over je natte wangen… De angst van je droom speelt met je… Je bent nog weg… je bent bang en… kruipt bij me vandaan, weg, onder het laken hulpeloos draai ik me weer op mijn rug ik wil je troosten en zeggen dat…

Ook de pioenrozen leven zich volmaakt uit in deze lucht en draaien hun bloemhoofden mee met de zon. Het drietoninge gezang van de Messiaenvogel. Ingekleurde bewegende bomen. Late onzichtbare zomersneeuw. De herfst drentelt over de landweg, in zichzelf verzonken. Iets ademt je in.…

Zijn moeder zal wel overleden ze was toen al oud, maar zijn gedichten houden reeds in de herfst winterslaap draaien zich op hun zijde als ze snurken In het gelaat vallen strepen zo vredig liggen ze helemaal niet bang De wereld vergaat toch wel buiten binnen leven ze heel lang Als wakker ze worden met trommelgeluid rijen vormen in marsgelid…

Onzichtbaar draaien de zoekers langs de wallenkant, gespitst op rusteloos leven daar benee onhoorbaar glijdt als een spies de dood over het leven. Schaduw vloeit als fluweel over de toppen van de bomen de jager nestelt zich in hun kruin de vleugels nu in rust gevouwen weer klaar voor de jacht.…

rollebollenveld zo ongekend als boterbloemen van plezier die samen donder konden jagen tussen koeien die jij later nog eens naakt was nagerend Jij was jezelf en nog meer veel meer dan vuur er op kon laaien onder wolken met hun schaapjes die ik uren had verkend waar ik genoot van het moment en je verbloosd nog eens zou vragen je nog één keer om te draaien…

Er huist in mij een droog skelet wat beenderen, een ribbenkast een puzzel in elkaar gezet die hier en daar wat strammer past het durft behoorlijk hard te kraken als botjes draaien in hun kom van ’s morgens al bij het ontwaken de dokter noemt het ouderdom ik noem het kunst, een soort talent mijn innerlijke componist mijn nek, mijn rug,…

Als je niet alles liet draaien Om jou. Zelfs nu. Nu jij er niet bent Draait het nog om jou Dat is niet wat ik er van vind. Of misschien toch wel Dat is waar het om ging Om jou, En mij. Omdat ik dat zei. Niet omdat jij dat ook vond, met zo veel woorden Liet jij mij Dankje wel. Bah, moeilijk zeg.…

blijven slapen lekker blijven slapen de hele avond de hele nacht de hele ochtend en draai je nog eens om waarom de middag ook niet diep onder de deken onder de maan onder de zon de wereld buiten en jij die mij nooit meer wil zien laat staan binnenkomen buiten met de wereld met de zon met de maan de hele middag avond nacht ochtend…

Hemelse hitte komt aankruipen mijn lichaam wacht op verwennerij ik voel genot over mijn lijf sluipen we zetten de tijd wellustig opzij De nacht overvalt ons met erotiek we draaien langzaam in elkaar er volgt seksuele motoriek en de ultieme spanning is daar Miljoenen sterren voor onze ogen als het hoogtepunt wordt bereikt de lusten zijn…