inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 24.596):

Zonlicht

Terwijl het licht zich een weg baant
Door mijn gordijn, langs zijn neus
Draai ik mij nog even om,
En laat mijn blik over zijn schouders glijden

De perfectie van een mens,
Hier naast mij onder dekens weggekropen
Terwijl het zonlicht probeert,
Ons leven binnen te dringen

Ik sluit het nog even buiten
Nu nog even niet
Laat deze perfectie zijn perfectie behouden

Ik sla een arm om hem heen
En weet dat het zonlicht
Nog even op ons zal moeten wachten

Schrijver: Danielle Mooij, 23 februari 2009


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 304

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)