Zonlicht
Terwijl het licht zich een weg baant
Door mijn gordijn, langs zijn neus
Draai ik mij nog even om,
En laat mijn blik over zijn schouders glijden
De perfectie van een mens,
Hier naast mij onder dekens weggekropen
Terwijl het zonlicht probeert,
Ons leven binnen te dringen
Ik sluit het nog even buiten
Nu nog even niet
Laat deze perfectie zijn perfectie behouden
Ik sla een arm om hem heen
En weet dat het zonlicht
Nog even op ons zal moeten wachten
Geplaatst in de categorie: liefde