Alle inzendingen over Ik-zelf

Deze nacht lijkt de wereld weer vergeten Hoe ook alweer COVID-19 zich heeft verspreid Hoe 't zich in rap tempo heeft uitgebreid Met vleermuis, gebraden, is 't lekker eten Laat helder zijn, als paal boven water staat Is 't voor onze globe vroeg, laat staan te laat…

De warmte van de late avondzon nog lang niet achter de horizon voedt mijn rust, voedt mijn zijn voedt het besef hier wil ik zijn zittend aan een heerlijke kust die me aantrekt, liefhebt en kust alles voelt zo teder, mooi en warm als een zacht strelende avond-arm!…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Importantie wordt gedragen op de vleugels van potentie van de kracht van ieders bestaan: 'zie mij eens gaan' 'zie mij eens staan' Als die kracht,in feite “die tijdelijke macht” intrinsiek afzwakt worden het veelal vleugels van chagrijn en venijn zich vijandig, zwetend, wetend, verhullend waartoe de mens in feite naartoe wordt…

Recht op je doel af. Natuurlijk met een reden vanaf het heden.…

Ik was een tijdje weg door persoonlijke mijmerij wel thuis, maar niet aan de schrijverij Nu echter weer terug met pen en 'banaan' om er weer met zin, zinnen tegenaan te gaan voor de liefde van het woord, de dichtcultuur en morgen al een hartenkreet over de natuur!!…

Kort en hevig, los en tevens standvastig zijn het mijn gedachten, gevoelens die verstillen in de schaduw van mijn wezen. En alles is niets meer dan een vluchtig moment dat tijdloos is in ruimte waar ik even mezelf ben... Als een druppel regen, als mijn naam en een woord geschreven in het zand. Waar dan een golf van de zee de betekenis…

God verzekert je van de eeuwigheid na je aardse tijdelijkheid maar in de kleine lettertjes staat wel met KOEIENLETTERS geschreven Zijn voorwaarde; de voorwaarde van “Mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld” na luid schuldig geroep, gejammer en/of geschreeuw keert Hij levenslang uit na je overlijden het eeuwige leven op een nieuwe…

Opeens was het er. Een moment van waar geluk. Wat jezelf niet lukt.…

Bijna iedereen praat z'n straatje schoon niet met een schoonmaakmiddel maar met speeksel blah, blah, blah, blah, blah!…

morgen wordt beter de dag voorspelt het altijd maar warmer en heter ik voel de passie zweten mijn lichaam verdrinkt in verlangen naar de dag van... morgen!…

Op de planeet waar ik sinds kort verblijf, hebben wij het voor elkaar gekregen, dat de warmte is gestegen, door de hebzucht die ons drijft. Hebzucht, het moet steeds meer, genoeg is zelden nog genoeg, voor matiging nog te vroeg, dus nemen we van wat er nog resteer. Al zijn de gletsjer aan ‘t ontdooien, we moeten ons steeds meer ontplooien…

Ze zet de ijzers stevig op het ijs. Haar laatste rit, nog één keer keihard knallen. Ready...ze zakt...nu gaat het startschot vallen. De eindstreep wacht en heel misschien een prijs. Eén rondje nog, het einde is nabij. De schaats, de streep en dan...zo blij, zo blij.…

Met minder pracht en praal Pronkt deze Prinsjesdag De Koning en zijn Koningin Op meer dan anderhalve meter Boven zijn corona-onderdanen uit Hij leest in de kerk een verhaal voor Dat door anderen geschreven is Maar dat is gebruikelijk in een kerk zo mijmerde ik op mij tropisch balkon Met beschuit met zomerkoninkjes Ik ga straks kijken…

Dementen lezen het schrijven zoals peuters de dood vissen uit keldergesteente. Als knipperlichtkernfusie explodeert de trommelende wandeling een ondergronds zwammennetwerk tot een tranenparade, verwikkeld als goed verborgen gehouden oorlogsmisdaden. Het idee van het ademen is een schaamte als een theatraal pierenbadje voor onbespraakzaamheid…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

Te koop op de markt: hersentransplantaten met -- herinneringen.…

Ik doe mijn gedicht aan, om me te laten zien -- mijn open wonden.…

’t Klikte niet met de trainer van Twente De club stond derde, dat is toch niet slecht? en tóch moet hij henen, is er gezegd door alle drie de Coassistenten die als een stekker baalden; de modale spelers echter stekkerden als balen…

Mijn ogen schitterden van geluk Nu zijn het watervallen waarvan de dam op ieder moment kan begeven door de druk van mijn recente leven.…

Terug in het huis, zwijgend vullen we dozen – met mama's leven.…

Van de meeste relaties spetteren de vonken d'r niet vanaf Ze zijn als een brandende kaars waarvan de vlammen er ook niet vanaf vliegen Maar de kaars dooft niet de kaars brandt van zichzelf op!…

Er daar stond hij, de junior een mooie jonge man met krullend rood haar en een verzorgd rood baartje ik was op slag verrukt ik zeg niet verliefd dat wil ik als senior niet meer maar wel verrukt, verrukkelijk we spraken wat woorden en ik zag hem blozen dat zit daarbinnen wel goed dacht ik mezelf kennende want ik was ook rood roder…

Elke dag wel een reclame voor en van 'Jan'. En allen uit de uitvaartbranche die positief vertellen over je laatste gang en dan met (na)druk op je nabestaanden maken ze je bang geven een schuldgevoel met doodgoeie prijzen welke je kan verzekeren van je wieg tot je graf levenslang... bang!…

Pesten, het hoort niet Pesten, je bent altijd de bok Hoe je het ook went of keert Je zal altijd gezien worden als zwakkeling Eerst gaat het goed Dan gaat het snel bergafwaarts Je wordt met de nek aangekeken omdat je anders bent Dan gaat het weer beter Weer beter omdat je je durft te weren En zomaar op kerstavond word je uitgescholden…

Laat me mijn ding doen Laat me op mijn snufferd gaan Laat me mijn grenzen bewaken Laat me vallen en opstaan Laat mij succes kennen Laat mij mezelf verwennen Laat me in de waan Ik kan het alleen wel aan Bied hulp en ik luister De stem in mijn hoofd bepaald De eigen wijsheid in het duister Heeft tot nu toe alles nog behaald Laat mij…

De dood kent geen einde, en ook geen doods begin. Magere Hein staat almachtig, tussen angsten en beven in. Heintje zelf leeft vrolijk voort, hij overleeft doodgewoon alles, en verjaart doodleuk iedereen.…

op de horizon lang en ver daar is het heen is het doel en achter is waar we zijn achter de horizon verder, droom daar is het heen is het doel en achter is waar we zijn zie de ochtendzon van ver naar nu spint goud in je haren heen is het doel - achterlijk…

De mens die denkt, dat hij superieur is. Homo sapiens. De mens die gelooft, dat hij regeren kan, over de heersende natuur. Mensen hebben vijanden nodig om mensen te beschermen. Met beschermingsmiddelen. Tegen onkruid en ongedierte. Zo controleren mensen de natuur. Wanneer een nieuw virus reageert beschikken we niet over vaccins. Blijven…

Dodende liefde. Iedere nacht komt jouw beeld te boven, in mijn hoofd dreunen de laatste woorden, die ik tegen je zei en waarna je wegliep, terwijl ik je nog had willen zeggen.......... Maar de kans werd me ontnomen, je weggaan leek op een vlucht, niets kon je nog tegenhouden, niemand kan mijn woorden nu nog horen. Twijfel en ongeloof…