7663 resultaten.
blad gevonden van den Eijkelboom
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 234 met een leeg gemoed
hoeft men niet te onthechten
van wat binnen kroelt en woedt
woorden kunnen vrij
geheel eigen op een rij
cliché’s worden gesmoord
het ambacht opent die poort
zo sprak Jan Eijkelboom
dordts poëet met zekeren schroom
want verder zweeg hij heel kies
over de inhoud juist precies
als hij van geheime regels weet
dan is hij…
voor Jan Eijkelboom
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 302 (1926-2008)
er zijn mensen die zeggen
dat doodgaan behoort
tot het zeer weinige
dat niet zou mogen
terwijl het in werkelijkheid
het nog enige rechtvaardige
blijkt te zijn wat er nog is…
Dordts water (bij de dood van Jan Eijkelboom)
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 351 Over water geen gedicht,
hoewel adel verplicht,
wanneer je in Dordt woont.
Toch maar niet,
tégendraads, tégen de stroom in.
De oplettende lezer tóch z'n zin!
Een gedicht over lucht(en), land,
de 'overkant'
Over wát?
Dordts water.
Vooruit,
een on-Dordts gedicht
schrijf ik nog,
later...…
Oprecht gemeend
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 230 Vraag ik als antwoord
Waarover zwijg je?,
Vraagt ze dan
Wat heb ik te verzwijgen?,
Vraag ik mijn antwoord
Ben altijd open geweest,
En dat weet je
In vriendschap opgedragen aan Jannie Jansen…
In memoriam Jan Eijkelboom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 598 Je had Soekarno nog zien lopen
in het paleis bij Bogor
op zijn blote voeten
het koele marmer koesterde
in dat land waar het altijd
zomer is en vulkanen roken
Over hoe dingen kunnen lopen
gaf je raad en soms knarste
het in een gedicht van mij
"Leven houdt je jong" zei jij
"Heb het goed waar je bent
ketimoe lagi toean Jan"…
Voor Jan Eijkelboom bij zijn 80e verjaardag
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 47 De bard werd tachtig en vereerd
Zoals dat past, krom en wel veert
Hij weer op en werpt de linten van zich af
Feestelijkheden zijn een straf
Voor wie met Datheen en Calvijn werd grootgebracht
Men spoelt met wijn en sterker drank
Die keel niet schoon ontstoken door de klank
Van psalmen uit de folianten van Johan de Heer
Wat je verliet komt…
AAN MALLE JAN
poëzie
3.0 met 28 stemmen 3.143 Wilt gij wijs worden, Jan,
let op mijn onderwijs;
Indien gij zwijgen kon,
zijt g' al half wegen wijs.…
Een zondag in Dordt
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 158 Aan een grijze blinde museummuur hangt
’De tuin’, door Jan Eijkelboom beschreven.
Bladeren zijn gevallen, de merel zwijgt.
Trapgevels, stille pleinen, miezerregen.
Als in mijn hoofd de blauwbilgorgel zingt,
schrompelstumpel ik naar de spuihaven
Waar ik mijn auto achter liet.
© Tino 2012…
Taboe
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 453 Hij durfde het zijn ouders niet te zeggen
Dat zwijgen bleek een veel te zware last
Zijn briefje werd gevonden na het dreggen:
Jan-Willem kwam als lijk pas uit de kast…
Dreamtime
gedicht
3.0 met 23 stemmen 13.963 Er is geen begin en het einde is zoek.
Moge het sterven sereen zijn
toch zet het zich voort
in het bloedbad van een geboorte,
de geboorte van iemand anders dan,
dat valt niet te ontkennen.
Maar in het leven is ons gegeven
te doen alsof er geen dood was,
niet met de kop in het zand
maar juist op de uitkijk
naar weer een ander land,
een…
Slikkerveer
gedicht
3.0 met 27 stemmen 9.797 Hier hoorde mijn moeder in negentien vijf
het drinkwater aan komen ruisen
door de net aangelegde buizen.
Hier zag ik tegen de ochtendzon
mijn grootvader thuiskomen van de Noord
die hij heen-en-terug was overgezwommen
om zijn zestigste verjaardag te vieren.
Hier hoorde ik als jongen
een uiteenvallende briket ritselen
in het fornuis en dacht…
woordjes leren
gedicht
3.0 met 277 stemmen 55.805 Jongens, heb je verdriet,
sprak toen de leraar Grieks,
dan moet je woordjes leren, woordjes
leren. Hij knikte energiek
zodat er as viel op zijn vest,
maar dat was toch al vies.
Wij lachten half vertederd,
half meewarig, want tragiek
daar wist je alles van en hij,
heel oud, haast vijftig, niets.
En dat het overging als je maar
woordjes…
Non omnis moriar
gedicht
3.0 met 31 stemmen 14.294 Soms, als een distel door dik asfalt,
barst er een regel poëzie
de taal van mensen in.
Zo werd de Dapperstraat een plek
van hoge adel en duurt de Mei
al meer dan honderd jaar.
Zo wijs ik soms mijn kleine zoon
des avonds op een fonkelend verschijnsel
en roep: O Venus, felle star.
Hij corrigeert mij wel, maar geeft
het later toch misschien…
Voor wat hoort wat
gedicht
3.0 met 65 stemmen 21.776 Een kind vraagt nooit
waarom, waartoe het toch
op aarde werd geworpen.
Daarom en niet omdat
het hulpeloos zou zijn
verzorgen wij het trouw,
vereren het als god.
Tot het de dood ontdekt
en een der onzen wordt.
------------------------
uit: 'Hora incerta',1993.…
Dit Eiland
gedicht
3.0 met 29 stemmen 9.084 Heden voelen mijn voeten zich goed
in hun sokken en die weer
in hun ruime maar nog niet
sloffende schoenen.
Waarom dan niet de paden op,
de bergen in, de velden over
bij deze stad vandaan
waar stegen uitlopen op steigers
niet meer door boten gebruikt.
Wel kan men daar gaan staan uitkijken
over het eeuwig veranderlijk
zichzelf blijvende…
Pictures in your head
gedicht
3.0 met 55 stemmen 21.179 Beweging zit er niet in:
het zijn stills uit een movie;
meestal stom,
soms met geluid,
kreten van vogels bijvoorbeeld,
zelden een stem.
Ze komen terug, steeds vaker:
Er komen er ook wel bij.
Duizenden plaatjes in
een o zo zwaartillend hoofd.
Je zit er maar mee
op de achterste rij
van je eigen theater.
-----------------------
uit: …
Misschien is dit het laatste
gedicht
2.0 met 19 stemmen 12.702 Misschien is dit het laatste
dat zal blijven, flarden landschap
meestal niet huis te brengen
maar autonoom van helderheid.
Platanen in hun blote bast
langs een herkende weg
- maar waar, waar ook alweer -
in een bestofte hitte
die lijkt op ongevraagd geluk.
Zich zomaar in den vreemde thuis
te voelen, en dat bewaard
voor wel een tel of…
Zondagochtend, Wielwijk
gedicht
2.0 met 199 stemmen 45.617 De nevel hield de geuren bij de grond.
Uit open kerkdeur kwam een walm
van wierook. Geheim sloop
rond het ziekenhuis de ether.
Bij het bejaardenhuis hing
een belofte in de lucht
van zevenhonderd karbonaden.
Jongere geuren waren niet voorradig.
Het park lag uitgebloeid.
De Opels der gelovigen waren
gestald. De roekelozer wagens
van 't volk…
Een uit de hand gelopen haiku
gedicht
2.0 met 15 stemmen 9.659 Maansikkel, koud schoudertje
tegen haast donkerblauw
van zonnige wintermorgen.
Te klein om er mijn hoofd
moe tegenaan te vlijen.
Eerder geschikt om er een hand
zorgzaam omheen te leggen.
Gesteld dan dat ik groter was
tot kosmische proporties uit kon dijen.
Ik zie daar, schurkend in mijn jas
en trouwens onderweg naar jou,
voorlopig…
Sluitertijd
gedicht
2.0 met 19 stemmen 10.930 Zie de afbladderende dichter.
Heb ik het goed? Kijkt hij
vanuit die plooien, de gelaagdheid
van aanzicht en overjas
nog steeds de lens tegemoet?
Zal ik hem vertellen hoe het
eindtraject moet worden afgelegd?
Ach, je gelooft je ogen niet
en wat hij zegt of prevelt
gaat ook al op de prent verloren -
De plek heeft hij zelf uitgekozen.
Een…
Dit eiland
gedicht
2.0 met 19 stemmen 9.007 Heden voelen mijn voeten zich goed
in hun sokken en die weer
in hun ruime maar nog niet
sloffende schoenen.
Waarom dan niet de paden op,
de bergen in, de velden over
bij deze stad vandaan
waar stegen uitlopen op steigers
niet meer door boten gebruikt.
Wel kan men daar gaan staan uitkijken
over het eeuwig veranderlijk
zichzelf blijvende…
Een haan kraait
gedicht
2.0 met 282 stemmen 45.953 De schreeuw van wie
de zon doet opgaan
helemaal in z'n, met
prachtvolle veren bedekte,
eentje. Triomf
die als doodskreet
kan worden verstaan.
Zoals, andersom,
de schreeuw van wie
heelhuids ter wereld komt:
in woede en pijn
je moeder verlaten en
dan toch luidkeels
willen leven en leven.
Onbegrijpelijk, later.
-----------------------…
Het Wiel
gedicht
3.0 met 28 stemmen 7.577 's Winters willen wij de lente
en in de lente liefst de zomer,
en als het wemelt in de heggen
zeggen wij: laat de winter komen.
En daarna is er niets meer goed:
het voorjaar komt er niet meer aan.
Wij weten niet dat in ons woedt
verlangen om maar dood te gaan.
(naar W.B. Yeats)
---------------------------------------------
uit: Wat blijft…
Ik liep in een straat
gedicht
2.0 met 15 stemmen 4.332 Ik liep in een straat
die doodliep,
op het spoor van iemand
die hier gelopen had
maar die nu dood was.
In kieren tussen de keien
groeide fris gras
want doodlopende straten
bieden meer levenskans
dan straten die doorlopen
naar mensen die
nog volop leven.
----------------------------------------
uit: 'Wat blijft komt nooit terug', 2002…
"Een schilder"
gedicht
3.0 met 16 stemmen 6.010 Op dijkjes langs de balkengaten
stonden wij stil in de kou,
en dan maar over kunst en toekomst praten
als jij in elk geval een schilder wezen zou.
Ik wist nou nooit eens wat ik worden wou
en kon mezelf soms om die vaagheid haten.
Maar onder mijn bewondering voor jou
school toch dedain voor missers en hiaten
bij iemand die te weinig boeken…
Schilderij, Duits, 19de eeuw
gedicht
2.0 met 11 stemmen 4.739 Dit is de liefde:
stilstand van de tijd.
De jongeling die met het meisje
in suizend onbewegen
de steile rots afspringt.
Tussen Teutoonse sparren heeft,
onhoorbaar tandenknarsend
boven een stalen baard,
de man te paard
- rivaal of vader -
het zwaard vergeefs ontbloot.
Zie ook de tanden van de honden
die doodstil grommen aan de rand.…
Pictures in your head
gedicht
2.0 met 64 stemmen 24.595 Beweging zit er niet in:
het zijn stills uit een movie;
meestal stom,
soms met geluid,
kreten van vogels bijvoorbeeld,
zelden een stem.
Ze komen terug, steeds vaker:
Er komen er ook wel bij.
Duizenden plaatjes in
een o zo zwaartillend hoofd.
Je zit er maar mee
op de achterste rij
van je eigen theater.
------------------…
21 november 1981
gedicht
2.0 met 50 stemmen 8.443 Je liep daar naast mij in je gouden jack.
Ik liep je nog te leren kennen,
jij moest nog aan de oorlog wennen
die ik nog niet had afgelegd.
Wij gingen tegendraads de mensen tegemoet
die als een kalme waterval
vanaf de hoge bruggen kwamen.
Het was de allereerste stoet
die ik ooit zag waarin de namen
van allen waren uitgewist
en waarin…
Vox humana
gedicht
3.0 met 11 stemmen 8.725 In een klein dijkhuis staat,
ziet hij door ’t uitvergrote raam,
het oude orgel bijna naakt.
Over de toetsen ligt een loper.
Tussen de twee koop’ren kandelaars
staat een gezangboek open.
Hij hoort weer het astmatisch steunen:
loflied of klaagzang – eender zeurt
deze muziek, tot hij die deur
snel weer vergrendelt. En toch,
o mocht…
Rafels
gedicht
2.0 met 64 stemmen 21.457 Toen ving een roodbruine stam nog
de ochtendzon op, puur cederhout
van caran d'ache.
Later fladderden er raven
tussen de al even gerafelde takken
van de lariks.
Een schicht: de schaduw
van een zwaluw schoot
door de zomer.
En in het sprookjesbos
is plotseling de stinkzwam
dwingend aanwezig.
Doodgaan behoort tot het zeer weinige…