Alle inzendingen over Jeroen Brouwers

Ik achtervolg jou met een vogelkleur zo blijf ik nooit zonder beweging hemelkleurig in mijn dankbaarheid voor ieder likje kostbare verf haal ik de zuurstof uit mijn lucht Heimwee kleurt donkerblauw achter het wenken van de horizon geoefende schildershanden bereiken een korte stilstand in het denken zo blijft de horizon maar wenken. Met…

Er loopt een poes door mijn stilte het is een kleurrijke poes vol met heimwee droomgeluiden ze komt op mijn schoot zitten om de stilte te omhelzen.…

Er grenst een blauwe wereldrand aan de horizon van ons geheugen we eten er boterhammen met kaas en gaan te paard de heuvels over daar klinkt weer dat vertrouwde stemgeluid van een moeder die haar kinderen roept om te gaan zwemmen in de blije rivier en in de avond bij het kampvuur drinkt vader zijn bedroefde bier om de volle maan te begroeten…

De dood speelt geen theater met de stilte zeg maar niets meer is nu bittere ernst en alles wat er toe deed is fout gegaan alsof heimwee speelt met het vergeten liedjes veranderen door een aai van de wind de herfst heeft nu zijn eigen heilzame stilte je slaapt niet, je bent niet herrezen je zweeft ergens rustig en sereen in de gedachten van…

In de sombere wintertuin zie ik onzichtbare dieren nog voor het regenen in een droom verdwijnen er blijft een grijze wereldtaal aan de veel te diepe afgrond van mijn geheugen hangen om stille getuige te zijn van het feitelijke mezelf zijn tegenover jou ontluiken de eerste bloemen alsof het nooit winter is geweest er zit een…

De ochtend valt in droomschaduw hij betreedt regels der heimwee een tante die de was doet in de rivier de oude vader die sigaren rookt krachtige wortels zwijgen in lage mist wanneer landelijke tongen verdwalen geen leugen haalt de horizonnen een harde zon prikt door de nevel kraaien vliegen boven het groene weiland terwijl jij droomt in…

Ze zeggen dat hij bij de kraaien hoort met zijn talent om over de dood te zwijgen en wat weet hij over liefde, nu hij er naar snakt alleen op het veld met uitgezaaide bloemen vogelverschrikker tegen wil en dank onder regen met natte hoed en ongebruikte wandelstok om de dieren weg te jagen waar hij van houdt de vogelverschrikker heeft het koud…

Ik loop door de nachten zonder mijn naam op blote voeten om dagen te vergeten langs oude vloedlijnen op het nachtstrand de zwoele wind over mijn schouders voorgoed ontheemd en zonder ouders het laat me niet los die andere werkelijkheid tussen droomwereld en toekomstig verlangen waarachtige vriendschap zonder leugens en bedrog…

Soms, die ziel snikkende heimwee naar de warme zomerdagen toen mijn ongekuiste jeugd zijn eigen dromenvleugels kreeg en ik als jongen om mij heen keek vaak tijdens het ouder worden het ontoereikende verlangen naar die vrijheid zonder vragen alleen, met ongevulde rugzak en indianentooi op pad naar een land zonder horizon eenzaam dromend…

Zoet is de liefde zo blij als een bij nectar van bloemen een geschiedenis ontvouwt zich land ademt regen onder wolkenverhalen geeft ze hem een stukje toekomst om zijn reis te vervolgen tegendraads komt hij bij haar in veronderstelling van gedachten rust in de hangmat als liefde blijkt te zweven stilte van de nacht.…

Het landschap neemt de vrije hand van de schilder mee in haar zonnebad verfstreken kenmerken specialiteiten die in het groen zo vruchtbaar zijn oker zijn de dromen van de oude man zonneschijn op het eelt van zijn hart een zandpad kronkelt zich in vergezicht zijn blote voeten voelen warm nu wordt het tijd voor een groots gebaar een kleur…

Het leven speelt geen menselijk theater met de armoede van stilte de dood is natuurlijk schuw voor het helse lawaai; Het zwoele landschap vraagt en neemt de mooiste dromen ook de zomer-nevel gaat in tijd voorbij.…

Er blijft een grijze wereldtaal aan de veel te diepe afgrond van mijn geheugen hangen om stille getuige te zijn van het feitelijke mezelf zijn tegenover jou Ben jij het? vraag je mij en ik kan je geen antwoord schuldig blijven in de rijkdom van jouw stilte is mijn zwijgen een lichaamstaal.…

Na een flinke regenbui openbaart zich fragiel de zon tussen hangende regenwolken de dag breekt eindelijk open een druppel valt op een verkleurd blad en van het dwalende blad op een balkon een aarzeling, maar toch voorzichtig lichtvlekken van een verlegen najaarszon schijnen door de ontbladerde bomen op het natte beneden gelegen gazon…

Ach Dijsselbloem het zit je niet echt mee Tekortgeschoten door het niet te noemen Een tonnetje is lastig te verbloemen Dus zijn ze binnenskamers niet tevree En waarom zat je arm in het verband? Een bankschroef...of een gaatje in je hand?…

Geen ambtenaar riskeert graag zijn positie, Men speelt er open kaart en eerlijk spel. Dus stop maar met het luiden van de bel, Een doofpot is er echt niet bij Justitie. Als die dan niet bestaat voor onze zonden, Dan moet die toch maar worden uitgevonden.…

bezig thuis kalm uit te drijven trillend op de carousel van indrukken steeds nog komen ze vers in beeld betoverend uit de golfstroom breugels alle schilderijen die vloeien in elkaar over fanfares een droom geen moment vast om ze te beschrijven Jeroen Bosch blazers en droom hoeveel gestalten gezichten ook nimmer een stilte die verveelt…

Toen Jeroen Pauw met het volgende onderwerp 'Pesten' op de proppen kwam, zei Hero direct 'Kijk, daar zit er één!'. En naar dit kinderachtige niveau kijken dan miljoenen Nederlanders, voordat ze na het tandenpoetsen verbitterd en hoogst vermoeid in hun krakende bedden kruipen.…

‘Zij is prudent en past bij deze tijden’ Aldus heer Dijsselbloem na het akkoord Prudent? Ik had er nog nooit van gehoord Maar de Van Dale hielp me uit mijn lijden Als Synoniem: Geleerd, knap, wijs en vroed Een kwart procent...ja ongelooflijk goed.…

Het is eind maart, er ligt nog ijs en sneeuw, Een straffe oostenwind blijft krachtig jagen, Van deze kou raak ik terneergeslagen, Het lijkt de kilste maartmaand van de eeuw. Nee, lente kan je dit seizoen niet noemen; Geen tulpen nog, alleen maar Dijsselbloemen.…

De Grieken moesten met de billen bloot Ze konden tussen nè en ochi kiezen Bij beide gaan ze naar de barrebiezen Een keuze tussen levenslang of dood Slechts Zeus weet of hun ‘nee’ een wijze zaak is Men hoopt maar op de duim van Varoufakis…

En daar zaten ze dan de evangelische broeders en zusters van weleer en van het heden ´broederlijk´ aan tafel alhoewel de hierarchische maar vooral afhankelijke relaties rauw van hun gezicht waren af te lezen Aan tafel bij Jeroen, bij Pauw die de mooiste veren toonde van een halve eeuw Evangelische omroep Ook ik ging terug in de tijd,…

Van sponsors spots en pimpelpaarse schoenen En tatoeages nooit meer weg te boenen Het laatste woord - misschien wel Luuk de Jong Ik leg het oor te luisteren langs de lijn Hoor namen - o's en a's - van voetbalhelden Een fan staart naarstig naar z'n formulier Met kruisjes, zelfs geen vijf heeft hij er goed Was hij er nog maar, denkt hij, Jeroen…

Was poëzie van Harry al niet veel soeps na Frida bij Pauw staat de naam Mulisch echt voor de Campbell Soup cans van Andy Warhol Het gaat niet om inhoud maar om kleine witte wurmen vermicelli bij iemand thuis die ik niet wens te kennen…

Vurig hart, brandend verlangen Mijn hart door jou behangen Warm gevoel, blije tranen Me stilletjesaan in de hemel wanen Ijskoude blik, bevroren dagen Vele onbeantwoorde vragen Gewond en bloedend hart Niets dat die pijn verzacht Eenzaam en verlaten Eén van die vele éénzaten Waarom val ik nu net voor jou, iemand die niet van me houdt.…

‘t was licht, deur op een kier, klein straaltje licht en toen BAF De deur viel dicht Een harde knal En ’t werd donker Daar stond ik, helemaal alleen ‘k zag niks, niemand De muren kwamen op me af. Ik snakte naar adem Riep om hulp En toen, Licht Ons ma riep ETEN…

tranen uit de hemel ze vallen in de sloot ik sta onder een bladerengevel een oplossing die de natuur mij bood in de verte zie ik zeven kleuren in schril contrast met de grijze lucht is het om ons op te beuren wanneer een ieder weer eens om al die regen zucht…

Een beetje nerveus, maar vol goede moed Niets wees op een dag vol tegenspoed Een race door het Limburgse groen Draaien en keren over de heuveltoppen Doorgaan waar anderen stoppen Hier is het de wielrenner om te doen Maar plots een gebroken stuur Het doofde mijn vuur Kin kapot, tand gebroken Maar erger nog, mijn droom vervlogen Die anders…

met mijn voeten in de aarde en mijn armen wijd gespreid voel ik mij een boom van waarde een monument in eeuwigheid met de vogels op mijn handen en hun jongen op mijn kruin groeit er mos tussen mijn tanden ben ik het middelpunt van jouw tuin met mijn vingers kromgetrokken trotseer ik regen, wind en storm blijf ik sterk en onverschrokken…

Op een bankje in het woud Staat geschreven in het goud Hoeveel ik van je houd…