Alle inzendingen over Jos

Mooie cocotte(>) Met haren in wrong op hoofd Geen klassieke schoonheid Een Ierse cocotte Erotisch uitdagend Delicaat kleurgebruik Een inkijk voor de Beschouwer wil niet vlotten * De reus: ca. 1810/Francisco José de Goya Museo del Prado/Madrid De kathedraal van Chartres: 1830/Jean-Baptiste Camille Corot/Musée du Louvre…

Hoger beroep, bericht de advocaat Daarmee gooit Roethof vast nog roet in ’t eten En wordt het leed straks wéér breed uitgemeten Frustrerend, zó lang na de gruweldaad Tijd dat een faire pleiter nu bepleit Dat Roethof zich van deze zaak bevrijdt…

Ik ween om Ivo in de knop gebroken Zijn rechterhand is ook ineens verdwenen De wolf is weg, hij nam heel stil de benen Is deze week afdoend in rijm besproken? Welnee, de koning is weer opgetreden: El Rey, uit bronsgroen eikenhout gesneden…

geknipt was jij voor het leven maar het leven knipte jou als mooiste bloem uit de knop jou badend in het mooiste licht van eeuwig blijvende herinnering dat ons jou steeds weer brengt al zal de pijn nooit verdwijnen omdat het hart gebroken blijft perfect als mens was zij gemaakt toen het lot zich tegen haar keerde met in jouw hoofd een…

ziel je schreef de wereld over de duizelende verrukking waarin je met haar viel maar ook de liefde voor een vrouw deze hunkering was nieuwe pijn, die je niet kon geven Vincent, je leefde kort en met heel je wezen totdat je geniale waanzin een eind maakte aan je lijden in dit leven uit 'Voorbij de horizon' uitgegeven in eigen beheer door Jos…

Als er opnieuw sprake is van zinloos geweld, (want dat is geweld ALTIJD, zinnig is het nooit geweest), zoals bij Anja Joos b.v. bij die stille tocht was de opkomst best enorm, maar zeg eens eerlijk, wie geeft erom, niemand toch? Zo hard is de maatschappij geworden, dat alles alleen maar erger wordt.…

(Jos Witteman)…

Wat als straks de bommen niet meer vallen, als het ratelen is gestopt van de geweren? Bouwen we alles dan weer op met z'n allen, of sluiten we de ogen om niet te willen leren? Wat als straks de rookkolommen zijn opgetrokken, en we alles aanschouwen in het ochtendlicht? Handelen we allen dan geschokt en geschrokken, of brengt de dood ons niet…

En de rust keerde terug op Aarde, de stilte zwaar voor heel even. Geen soldaten aan het marcheren, geen wereldleiders meer die logen. En ineens kreeg alles weer waarde, werd vrede toegevoegd aan het leven. De mens stond weer open om te leren, na zo'n lange tijd te zijn bedrogen. En de rust keerde terug, op tijd, want de mens, leek, ging…

Zij droeg om haar schouders ‘n Canon, maakte foto’s van hoe het vroeger was. Ze maakte foto’s ook van John Lennon, toen ze de doodsangst in z’n ogen las. En het kerfde diepe sporen in haar ziel, ze wilde wel, maar kon ‘t niet verklaren. Ze weet nog, toen hij stervend neerviel, wat zijn allerlaatste woorden waren: Geef vrede een kans ...…

Buiten heerst de storm, heerst de regen, maar hier binnen is het veilig en warm. Je lacht naar me, lief maar verlegen, om mijn schouders rust zacht je arm. In je ogen valt het allemaal af te lezen: de liefde, de band tussen mij en jou. Wij zijn samen, hebben niets te vrezen, onze liefde, het verjaagt de intense kou. Laat het maar stormen…

als ik door loosduinen rij denk ik altijd wat men hier vroeger zei we hebben tot in eeuwigheid vrede rust komkommertijd d’hofstad groeide grandioos de kromme jongens bleken broos nu zijn ook de tuinen loos…

Ik zie hem zitten, hoog op zijn troon, en hij regeert de wereld met harde hand. Hij beveelt, op luidruchtige toon, gehoorzaamheid, trouw, van ieder land. En "leiders" knikken braaf, zwijgen, bang voor hem op de troon, z'n straf, die ze, bij elk tegenwoord, krijgen. Zoals hij eerder aan de anderen gaf. De wereld ligt gebonden aan z'n…

Daar sta je dan: Voor het witte licht van de dood, het is 'n kwestie van één stap, die stap is groot. De toekomst is onbekend, je wéét wat je achterlaat: De angst, het verdriet, de kilte en het verraad. Maar jij staat op de rails, straks komt de trein, en daarna, daarna zal er werkelijk niets meer zijn. Of is er, naast het allerdiepst gevoel…

Ik sta afwachtend op het verlaten strand, niet precies wetend waar ik nu op wacht. Misschien is het wel op een nieuwe kans, of op zomaar een nieuwe, warme dag. Ben ik dan die zoeker naar jouw hand, of ben ik op zoek naar wie me toelacht? Zonder woorden vraag ik je ten dans, en ik verdrink, ik verdrink in je lach. De wind jaagt geruisloos…

Als ieder mens nu eens zou zeggen, wat hij voelt, droomt, wat hij hoopt, dan kunnen we regeringsleiders zeggen, dat je met geweld helemaal niets koopt. Dat we in vrede willen leven, dat geweld moet verdwijnen, dat we dit elkaar willen geven. En de zon begint te schijnen.…

Ik hield ooit mijn gevoel verborgen, ik liet nooit zien hoe ik echt was. Mijn hart liet ik nooit spreken, en mijn tranen hield ik binnen. Ik ging gebukt onder mijn zorgen, zonder dat je het in mijn ogen las. Mijn hart liet ik zo vaak breken, en de pijn kon ik niet overwinnen. Mijn verdriet verschool zich achter een lach, tegen beter weten…

Je zal altijd dichtbij me staan, de ruimte met me delen. Ik zal je horen spreken, en je gitaar horen zingen. Je zal nooit meer weg gaan, je lied zal blijven spelen. En als een warme deken, zo zijn m’n herinneringen. Zing je lied maar, m’n jongen, zoals je het altijd hebt gezongen. Het klinkt als een kalme zee, en ik, ik zing met je mee…

Zou je me herkennen, als ik naast je zou lopen in de stad? Zou je weten wie ik ben, als ik niets tegen je zou zeggen? Ik zag je lopen Zelfverzekerd door de straten Bewust van je eigen schittering Lopend met een duidelijke bestemming Je liep me straal voorbij Liet me in de regen staan tussen de druppels haren hangend voor mijn ogen Mijn…

Het leven gaat door Wat je ook doet, wat je ook laat Wat je denkt of denkt te denken Waar je tegen bent, waar je voor staat Je liefde en genegenheid Warmte, vertrouwen en interesse Alles groeiend met de dagen Groeiend met de zuiverste finesse Je onzekerheid en al je angsten Zenuwachtig en koortsachtig blijf je vechten Een beter bestaan…

Als ik je gesproken heb hoef ik niet te slapen te eten of te drinken Als ik je gesproken heb hoef ik niet te zwemmen met jou naar de bodem zinken Met jou naar de vogels kijken Terwijl we ertussen vliegen De aarde onder mij totaal vergeten Ik zweef en vlieg en voel me blij Na jou gesproken te hebben, mijn zorgen voorbij Mijn hemel zal…

Als een trein die wegrijdt in de verte Naar de ondergaande zon Steeds verder uit het zicht Totdat je niets meer ziet Verblind door het zonlicht waar je tegenin stond te kijken Mijn liefde voor jou gaat net zo diep Met het verschil dat ik je daarna weer terug zie komen Het formaat van een trein…

De wereld door mijn tranen heen Is lichter dan zij werkelijk is Vanaf de dag dat ik van jou begon te houden Mijn ziel vol prachtige kleuren Je handen zijn als het blauwe water Druppelend op mijn bestaan Knopen leggen met je vingers Jouw aanraking een zegen voor mijn lijf Je gezicht ‘t evenbeeld van een rode roos Vol bloeiend in de zomerzon…

Op een zwoele zomeravond Schoot het me te binnen Had er nooit zo over nagedacht Begon allemaal in de tuin We dronken er wijn En praatten er de hele nacht Koetjes met kalfjes, van alles door elkaar Niets waar we niet over praatten Elk onderwerp kwam aan bod Hoe pijnlijk of plezierig het ook was Kijkend naar de tuinstoelkussens Waar we samen…

Zo koud als dat het buiten is Zo warm ben ik van binnen Zonnestralen van geluk Het kwaad heeft niets meer om te innen Belastingen zijn allang betaald Verdriet en pijn, zoveel gegeven De zonnestalen van geluk Een nieuw mens kwam erdoor tot leven Zie mij, praat niet met me, maar bevestig mijn aanwezigheid De zonnestralen van geluk Schijnend…

Weet je hoe laat het is? Ik heb geen flauw idee Het zal wel middag zijn Het licht doet pijn Ik wil niet mee Laat me Mijn uurwerk is kapot Het zal wel middag zijn Ik heb geen flauw idee Onduidelijk aanwezig, net de zee Ik kan niet zwemmen Laat me Het zal dan dus wel middag zijn De stand van de zon Hoe vaak moet het nog worden gezegd…

Blauwe sproeten Op een roodgeverfde muur Best een mooie kamer Als ik er binnen gluur Mooie mensen Lopen heen en weer Schuifelend voorbij de ramen Dan weer eens een dame, Nu dan toch een heer Ik dim de lichten En aanschouw het spel Veilig vanuit mijn donkere kamer Veilig vanuit mijn donkere cel Het verlichte bestaan van de passant Verbleekt…

Woorden getikt Net als ik Dans, spring En lach naar de maan Huil als een baby Net als ik Ontdek, leer En lach naar de maan Later als je groot bent Net als pappa Net als ik Woorden getikt…

Moet je een knal voor je kop? Liever niet, en ik loop door Maar was het niet míjn fiets Die ik daar zo ineens verloor? Nou ja, Liever die fiets dan die knal Ik zou nog terug gaan slaan En als ik dan eenmaal bezig ben Denken zij `geen keuze` en beroven ze mij van het bestaan Ik heb geen liefdesrelatie met mijn fiets Hij reed overigens…

Laat me ze vergeten De geheimen van de nacht Laat me haar vergeven Voor al het donker dat ze bracht Langzaam schuifelend Twijfelend slechts ben ik aanwezig De pijn die het donker in zich draagt Houdt me dagen bezig Slapend in het licht En wakker in het zwart De whisky en de vele sigaretten Geven mij die steken in mijn hart Laat me houden…