Nu ik ontwaak (nooit gedacht)

Nooit gedacht dat ik mijn rust zou vinden,
Dat de nacht zou plaatsmaken voor de dag.
Nooit gedacht dat ik het ooit toe zou geven:
Dat ik liefde voel, dat ik liefde voel voor jou.

Nooit gedacht dat ik me durfde te binden,
Dat de tranen plaats maken voor een lach.
En uiteindelijk kom ik dan weer tot leven
En kleurt de donkere lucht dan weer blauw.

Ik ontwaak, ik ontwaak na al die lange jaren,
Al die tijd dat ik doof was, dat ik blind was.
Ik was vergeten hoe ik, vroeger, als kind was,
Hoe ik dacht dat ik elk probleem kon klaren.

De tijd gaat door en dát zie ik onder ogen,
Ik word ouder, maar met een goed gevoel.
Ik weet waar ik sta en ik, ik ken mijn doel,
Maar wordt niet meer door mezelf bedrogen.

Nooit gedacht dat ik me open zou stellen,
Dat ik ooit kon leren leven met m’n dromen.
Nooit gedacht dat ik je m’n hart zou geven,
En ik je kon zeggen hoeveel ik van je hou.

Maar nu, maar nu durf ik het te vertellen,
En vraag je nu om in mijn armen te komen.
Voor ons ligt de toekomst, ligt ons leven
En open ik m’n hart, mijn hart voor jou.

(Jos Witteman)

Schrijver: Jos Witteman, 29 januari 2010

jlwittemanyahoo.com

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 131