Alle inzendingen over LOUIS COUPERUS

Op het Lange Voorhout kwam ik Louis Couperus tegen Hij droeg een duffelse jas en een zwierige hoed en onder zijn arm een klein wit poedeltje dat was bewerkt met een flitspuit onkiese parfum Hij knikte beleefd en ik, blij verrast: hé Louis! Dat vond hij net iets te pop…

[Eline Vere en Katadreuffe zijn personages uit boeken van respectievelijk Louis Couperus en Bordewijk, die zich in Den Haag afspelen.] ---------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1988.…

Morgen ga ik er de tijd voor nemen Louis Couperus schreef ooit het beroemde boek De stille kracht Walter van der Kamp verfilmde het met als personages Pleunie Touw, Bob de Lange, Willem Nijholt Caro van Eyck en Hans Dagelet met muziek van de legendarische Tony Eyk Dus als morgenmiddag de zon op zijn heetst staat Den Haag in het Zuiderpark dendert…

Couperus: 'Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan' dat zich afspeelt in Den Haag.…

( voor Johan Ram, vriend van Louis Couperus ) In de schaduw van de meester wachtte je tot de les was afgelopen, zodat je wandelen kon met hem, op geheime plekken in de bossen, nabij Den Haag en in de warmte van Italië.…

(als Louis Couperus nog zou leven en dit alles mocht aanschouwen) Voor gij aanstonds het stadion betreedt Houdt mes en eene vuurwerkbom gereed Zie ginds die vreemde spits van PSV Hij is de vrucht eener prostituee Toont in den zoomer trots uw blooten bast Waar twintig liter Heineken in past Spuwt geel en groenen fluimen op den vloer En…

Wie schrijft die blijft geldt zeker voor Couperus Hij was een visionair, qua plaats en tijd Zijn leven was primair schrijven gewijd Soms voordrachtskunstenaar, zoals Homerus Een rusteloze geest, een pen-nomade Die metamorfoseerde in figuren Die hij bedacht, zijn eigen creaturen Een eindloze portrettenpromenade Theater van de geest in…

Nooit glijdt een verstandig woordje Van die rozenlipjes dijn; Die moeten maar zonder pozen Aan het schertsen en kussen zijn. Die moeten maar altoos lisplen: 'Jij bent de liefste mijn!' Maar meen je dan, dat dit immer, Mijn schatje, genoeg zal zijn? Ga ik aan het redeneren…

NARCIS Aan de boord ener beke Zie ik leliën dromend staan, Wijl golfjes om haar stengels Schuimend gaan. Een rei als van nymfen, Die zich beuren uit de beek, Een rei als van sneeuwwitte bruidjes Zo kuis, zo bleek. En in heur midden heft zich Een enkele narcis,…

Nu, lachend, speuren mijn begerige ogen Naar iedre sater, die ik, marmer zie, Beschonken, neergezonken op één knie, De wijnzak drukkende; dra zat gezogen, Loert naar een nymf hij met zijn scheel gespie: Zijn dronken vingers bootsen, lustgebogen, Krambevende haar lichaam na: gedogen Zal hij het nooit, dat zij hem snel ontvlie. Zijn lach grijnst…

Zeg, liefken, heugt U nog de vreugd, Wen op het kabblend water, Zo spiegelrein, Als kristallijn, Zo ruisziek van geklater, Ons kleene boot Daar vlugjes vlood In 't maanlicht, dat er glanste; Een notendop, Zoals zij op De golfjens dobbrend danste; Een rozeblad, Waarin een schat, Een parel, lag te luchten: Mijn bange…

Een blanke nymf steeg ze uit het marmren bad, En toefde op de eerste treê; heur armen beurden En wrongen 't blonde haar, dat druipend nat Nog van den amber der violen geurde. Hoe 't rozig-blond van 't blozend rozenblad De sneeuw haars teedren lichaams warmer kleurde, Terwijl van paarlen vloeiende en omspat, Zij lelie was, die in den dauwe…

In de doodsangst ijlde een hinde door het woud, De wanhoop in het goudbruin oog, dat staarde, Dat staarde, of 't ginds ook niet een uitkomst zag, In 't ver verschiet... Reeds stond het bloedig schuim Haar op de fijne snoet; de dorens wondden Heur tere zijden, en de slanke poten Verwarden zich in 't netwerk der lianen... Een jonge jager, in…

Kom mede in het duister, mijn kind! Kom mede in het duister, want de avond is schoon! Als verstomd zijn de vooglen; geen enkele toon Zingt er de zangrige wind. Kom mede in het duister, mijn lief! Kom mede in het duister, waar niemand ons ziet; Niet ene enkele bloem ons nieuwsgierig bespiedt, Waar ze op heur stengel zich hief. Kom mede…

O, sluimer zacht! 't is al zo kalm: Geen vooglengalm Verstoort de nacht: O, sluimer zacht! Alleenlijk trilt Mijn minnezange; Die smacht en smilt Van zoet verlangen, Nu woest en wild, Dan bevend-bange In de avondstilt Maar, laas, niet acht ge, Ai, waarom niet? Mijn zielsverdriet; En spotziek lacht ge, Went 't zangzoet lied Der luite…

I In dons van wolkjes glijdt ginds De zilveren sikkel der maan; Die schijnt een gondel, een bootje, Dat vaart op de blauwende baan. De wolkjes schijnen de golven, Witgekuifd, met luchtende tint, En de sterren zijn zo schone leliën Als niemand op aarde vindt. Was die gondel mijn levensbootje, Ik nam je, mijn lieve, er in mee…

De zoeltjens suizlen door de blaêren, Het maanlicht lacht met luchten straal, En in de hooge rozelaren Weertrilt een schelle nachtegaal. Droomt ge op uw sponde Reeds in vree, Of hoort ge, mijn blonde, Die org'lende bee? Steeds blijft uw wit gordijn gesloten; Geen schuchter handjen beurt het op; Toch zie 'k uw zoet gezichtjen…

I Langzaam galmen Twalef slagen, Door de kalme Beemd gedragen, Als een gillende Kreet van smarte, Plots omtrillende 't Brekend harte!... II En voor Jezus' outer Nijgt de nonne neer. Heure lippen lisplen, Purperloos en flets, Bij 't nauw-hoorbaar wisplen Woorden des gebeds: 'Uwe liefde louter' Mijne ziele, o, Heer!' Als een…

Mijn kunst is als een fijn-geslepen kelk Van klaar kristal, waarin een purpren wijn Als vol robijnen fonkelt .... Zie, wanneer Mijn lippen, laafziek, licht de rand van 't glas Beroeren, koost de smaak mij als een kus ... Nog zoeter dan zijn smaak is mij de aroom Des wijns, wen ze, als de geur dier rode bloem, Aan 't glas ontwelt, en mij bezwijmlen…

Blauwoogje Blauwoogje, dweep je niet met de nacht, Als in de blauwe elk oogje zo lacht? Bepareld laten de droomzieke rozen Heur hoofdekes hangen bij 't schuchtere blozen. Zag van heur zilvren tinne ooit de maan Ons met zo lieflijke ooglonkjes aan, En zuchtte ooit het zoeltje zo zangerig-zachtjes... Hoor! 't lispt een naam in zijn achjes…

Op zee in schomlend schuitje, Zo rank gelijk een zwaan, Zou met een schalk-zoet bruidje Ik willen gaan. Geen bries, die ook maar even De zilverspiegel brak; Hoe zou ons bootje zweven Op 't glazen vlak! Hoe zou het golfje kabblen Met murmelziek gesus! Hoe spottend zou het babblen Bij elke kus! En wen wij minnensmoede…

III Het duister omhuifde de velden; Droef dwaalde het maantje omhoog, En droef zag het steeds op ons neder, Als met een brekend oog. Wij doolden te zaam door de velden; Wij hadden elkander zo lief! Ik zoend' haar, en 't zoeltje lispte: `O, jij diefje, o, zoentjesdief!' Plots klonk er een lach in de halmen; Zij schrikte,…

De nacht, Maïma, is van maanlicht blond… De maan, Maïma, strooit heur zilvren tranen Langs ’t lispelzieke lover der platanen… O, mengelen we onze zielen in deêz stond ! Met mijmrend oog en murmlensmoede mond, Zo ligt, o, allerloomste der sultanen! Gij in uw hangmat wieglende aan lianen, Terwijl uw lokken kronklen tot de grond… Het purpren…

Het avondrood vloeit neer langs tak en twijgen. Een purperschemer koomt in rozengloed Het bloesemblanke bladerdak doorzijgen, En bloost op elke rimpel van de vloed. Uit haar violen, waar in geur zij rustte, Verheft ze zich...wat haar dus rijzen doet? Haar wildzang in d'akanth* heur droom ook suste Haar 't zongegloei zacht-koestrend overtoog…

Laat, o lieve, laat Uw blanke vingren langs De toetsen fladdren; En licht. Laat, o lieve, laat De tonen kwelend vallen, als Kristallen dauw, Die van uw blanke vingren drupt, En zoet Vervloeit. Luchtgewiekte melodie Zweef klaatrend op! Of juublend in een zilverlach, Of smeltend... Smeltende in een vliet Van louter tranen... Trillend…

O, sluimer zacht! 't is al zo kalm: Geen vogelengalm Verstoort de nacht: O, sluimer zacht! Alleenlijk trilt Mijn minnezange; Die smacht en smilt Van zoet verlangen, Nu woest en wild, Dan bevend-bange In de avondstilt Maar, laas, niet acht ge, Ai, waarom niet? Mijn zielsverdriet; En spotziek lacht ge, Went 't zangzoet lied Der luite…

Nooit glijdt een verstandig woordje Van die rozenlipjes dijn; Die moeten maar zonder pozen Aan het schertsen en kussen zijn. Die moeten maar altoos lisplen: `Jij bent de liefste mijn!' Maar meen je dan, dat dit immer, Mijn schatje, genoeg zal zijn? Ga ik aan het redeneren, Dra ben je het luisteren moe; Stil geeuw je achter je…

De mist, uit zilverpeerlen als geweven, laat in de rozige uchtendschemering, de helling langs der grauwe heuvelkling, zijn golvend waas naar 't Westen toe verzweven. Ter kimme heeft, uit donzen wemeling, een rozewolk heur gouden wiek geheven. Door 't dorre hout, waarin de druplen beven, schiet de eerste schicht zijn schelle schittering.…

Wij, armen, laten ons weer en weer bedriegen; Illusie is behaagziek als een vrouw; Haar sluier veegt de wolken weg tot blauw Het Niets weer glimlacht, en de sterren liegen. Hoop blijft verlokkend ons met liedjes wiegen; Verdwaasde minnaars, blijven wij haar trouw; Onze ijdle ziel bindt zich na iedre rouw Wieken weer aan om 't drogbeeld toe…

Kom mede in het duister, mijn kind! Kom mede in het duister, want de avond is schoon! Als verstomd zijn de vooglen; geen enkele toon Zingt er de zangrige wind. Kom mede in het duister, mijn lief! Kom mede in het duister, waar niemand ons ziet; Niet ene enkele bloem ons nieuwsgierig bespiedt, Waar ze op haar stengel zich hief. Kom mede in…