Alle inzendingen over Marc Dutroux

de abdij jezelf graag uitspreken wou over hoe dankbaar je was een lid te zijn van de groep dat je van elk van ons had geleerd dankbaarheid had ondervonden Er ontstond een moment van komend gemis definitief bewaarheid op Hemelvaartsdag Jij en ik geloofden niet in engelen Bewust van duisternis zijn wij op weg naar het verre licht Voor Marc…

Toen ik jou Niet langer Vast kon houden, Je niet terug Kon trekken Het leven in - En toen jij Er voor koos Er niet meer Te zijn, op te Gaan in je eigen Luchtledigheid Waar je onvermoed Al zo lang in Was opgegaan Bleef ik alleen Achter met de Beide kinderen Die we samen kregen - De diepste afgronden Heb ik gezien…

Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem ploem ploem dag stoel naast de tafel dag brood op de tafel dag visserke-vis met de pijp en dag visserke-vis met de pet pet en pijp van het visserke-vis goeiendag DAA-AAG VIS dag lieve vis dag klein visselijn mijn…

Ons bereikte het bericht dat een regelmatige inzender van gedichten op onze site helaas is overleden. Aan zijn nagedachtenis wijden we vandaag een gedicht van hem dat hij vorig jaar op onze site publiceerde. Wij geven zijn familieleden en vrienden onze gevoelens van medeleven mee. ------------------------------------------------ zen ik…

Ons symbolisch staatshoofd Zijne Majesteit Koning Willem Alexander, onze VVD Minister-President Zijne Excellentie de heer Marc Rutte en onze machtige oppositieleider de Hoogedelgestrenge heer Geert Wilders feliciteren de nieuwe President Mr.…

Hij wil indruk maken Marc wil indruk maken de VVD wil indruk maken de Minister-President wil indruk maken Indruk op moeder Rutte indruk op volk- en vaderland en vooral en zo humoristisch mogelijk indruk op de media van de natie Maar bovenal wil Mark Rutte indruk maken op zijn, ons aller staatshoofd Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander…

Maar hij voelt het krediet is op Hij moet met de billen bloot Maar dat is hij niet gewend Trekt hij aan z’n stutte, hij Rutte Of wacht hij die motie af Die motie van wantrouwen Hij kijkt naar Kaag Hij kijkt naar Hoekstra Zij kijken weg, hem weg Hij voelt zich zo alleen Hij voel zich zo eenzaam Hij heeft zo z’n best gedaan Ik geef je Marc…

De grote zee schuimt onstuimig De schepen worstelen zich er doorheen, duiken steeds weer op uit de golven op weg naar de haven die het wilde water temt De vissen vliegen uit de handen van de schippers snel aan wal, tot hoge stapels onder de bruinrode hemel van de ondergaande zon en de schepen veren op Aan de donkere horizon droomt…

het kind mist de bus op smalle schouders draagt het de dood alleen achter de vergrendelde luiken de boze bittere mama het verdoolde kind draagt de schuld van alles met zich mee de pop aan een draadje veert op als iemand haar lege ziel doordrenkt met zijn kwaad een ontsnapping aan duistere eenzaamheid hij lokt zijn…

Grijnzend ligt de bal te wachten op mijn zo vaak geroemde linkervoet, die door tachtigduizend ogen met argwaan wordt begluurd. Mijn beschadigd lijf wil hier alleen nog snel vandaan maar moet nog wel verschalken die arrogante panter in een onbegrijpelijk gekrompen doel. Ik buig het hoofd voor felle tegenwind, die uit open monden giert en…

Eeuwenoud geduld ontworteld statig alle wind gevangen. Verscholen achter jouw bast. Zonde, zo'n schoonheid. Moedig spreiden mijn takken zoekend naar vaste grond. Stevig en trots beschuttend de vruchten die jij droeg.…

Ik verblind je met mijn buitenkant. Want binnen is slechts duisternis die men, zelfs door mij te breken, gelukkig nooit zal zien.…

Liefde maakt je kwetsbaar de pijn gaan dieper dan bij haat Maar daar kom je pas achter als de liefde je verlaat Als ik nu iets begin te voelen wat liefde zou kunnen zijn dan begin ik alvast te vluchten voor de naderende pijn Of ik ooit nog van iemand houden zal dat is nog maar de vraag In tegenstelling tot het breken geneest mijn hart…

Ik vergeef je je fouten je kon ook niet alles voorzien Bovendien is het gemakkelijk om te praten, nadien Ik zou je kunnen vertellen over de drama's in mijn leven Maar zou ik mijzelf hiermee een betere jeugd kunnen geven? Wat mij dus rest is de toekomst en die heb ikzelf in de hand Ik zal mijn eigen keuzes moeten maken tussen mijn gevoel…

Soms gebeuren er dingen in je leven, onterecht, onverwacht en lijkt je wereld te vergaan Terwijl iedereen om jou heen wel gelukkig lijkt te zijn heb jij het gevoel alleen te staan Je vraagt je terecht af, waarom ik?, waarom nu? wat gaat er nog meer aan ellende komen... Het kleine beetje hoop dat je nog bezat is vervlogen wat rest zijn slechts…

‘s Ochtends heb ik moeite mijn bed uit te komen, ‘s avonds om er in te gaan. En iedere nacht moet ik minstens een keer plassen. Ik hou van mijn vrouw, we liggen lepeltje-lepeltje; van andere vrouwen droom ik nauwelijks meer. Schaamteloos draag ik pyjama’s en pantoffels, ook maak ik graag een kuiertje. Ik verheug me niet meer zo op feestdagen,…

Vanwaar ik droom en schrijf en liefheb ingescheept voor deze vreemde reis. Slechts gewapend met de zekerheid dat door eeuwen en ijstijden, dwars doorheen het eindeloze strijdgewoel de ononderbroken draad van Ariadne loopt waarmee ik aan het begin van alle tijd zit vastgeknoopt. En onderweg is iets van mij ooit alles al geweest. In de…

Om vier uur opgestaan. De nok van dit dak heroverd. Op slag beginnen fluiten als een gek. Pas opgehouden toen iedereen hier zijn plaats weer leek te kennen. Vervolgens voor het eten gezorgd voor die smekende, zeurende, zich nooit sluitende snavels waarin wormen eindeloos blijven verdwijnen. En weer medelijden gevoeld met de logge, pluimloze…

Dat mijn overgrootvader op straat als groet even de rand van zijn hoge hoed beroerde en elke avond op de trap de kaarsvlam met zijn hand tegen tocht behoedde terwijl zijn vrouw zo elegant haar lange rokken ruisend over de treden tilde. En hoe wij dag na dag met vergelijkbare onachtzaamheid de gordijnen sluiten, een bladzij van een boek omslaan…

Nu ben ik een ander dier: denk ik een luiaard, hangend aan de takken van de levensboom. Ik ben zo traag dat ik onzichtbaar ben. Tenminste, zo moet het zijn.…

even doorbrak ik je, toen de stad ons splitste je hormomonen kwetterden dat wij nesten zouden zijn en warm en een hol je oksels dropen veiligheid heftig zal ik altijd verlangen naar nesten…

Wanhopig zat ik op mijn knieën, zoekend op de grond. Turend onder een wagen, die daar geparkeerd stond. Ik had mijn contactlens verloren, net voor de moskee en zoeken met vertroebelde ogen, dat valt echt niet mee. Toen hoorde ik een kuchje, naast me stond een oude Marokkaan. Hij hielp me recht en samen zijn we de moskee binnengegaan.…

Van dit landschap ben ik de krenterige schatbewaarder die met haviksogen alle bomen telt en de konijnen, hazen en fazanten raad aan hun geritsel. Met koude blik weeg ik de schaarse wandelaars, want iemands stap verraadt zijn plannen. Een streepjespak, een hand die schrijft, alles maakt me achterdochtig. Ik noteer het kleinste teken van…

Een boom kiest zorgvuldig zijn plaats om daar nooit meer vandaan te gaan. Met niets dan zonlicht en lucht versterken zijn wortels hun greep op de wereld en neemt in zijn kruin het overzicht toe. Zonder beschutting wordt het leven in alle seizoenen pas echt getrotseerd. Dat op zijn stam onze hand zich soms neervlijt in een groet of is het…

hart boven land hart boven de verstilde vlakte kalm ontwarrend de greep van ijle omstrengeling wakker bij het punt van uitkijk en terugkomen anders wachtend…

meisje met je rode haren ik zag je in een andere tijd de eerste helft van onze wedstrijd won ik de tweede won niemand…

kus vluchtende lichtheid lucht spontaan laten gaan overhellen en nu de sprong pff gedaan…

Als des avonds de lichten uitgaan en de vogels steken hun bek in de veren, dan zal ik den trap opgaan en uittrekken mijne kleren. Na de wekker te hebben gezet, sla ‘k een kruis en vouw m’n handen, dan spreek ik tot god, heel nauwgezet, de volgende woorden mijner verlangen: God, lieven heer, als ik morgen ontwaak, Zie dat het gras dauw op…

Hoelang is ’t geleën da’k hier nog te schrijven zat? Met de kat op m’n been en onder m’n neus ’n wit blad? Hoeveel woorden zijn ‘r gegaan Door m’n oren, langs m’n lippen, zonder d’r bij stil te staan da’k ze nimmer zal bezitten? Want die pen bleef droog en ‘t blad bleef wit. De kat ligt aan de stoof Wijl ik voor den tv zit……

Jij was eerst zo verlegen. Toch ben je niet gebleven. Het gras, groener aan de overkant. Hem vond je beter, interessant. Jij was eerst zo verlegen. Je bent bij hem gebleven. Hem ook een kind gegeven. Ik ben alleen gebleven. Hier zit ik, heel verlegen... met een groene lach.…