Alle inzendingen over Met Ellen

Ellen Nieuwenhuis) ------------------------------------------- Uit: 'Zo'n gelukkige dag', 2005…

" Zo sprak Fiorella, als een Zarathustra over milieubewuste rolmodellen voor lezers van de Vogue maar ook van Elle Geen 'fear of flying' maar een ritsloos nummer niet zinloos eropuit naar strandlocaties ...en deel dit met uw businessclassrelaties!…

Kijk terug op De ruim negentig Jaar van mijn bestaan ' k Overzie de wegen Waarlangs ik ben gegaan Zie de pieken en de Dalen, de mooie en De minder mooie verhalen - Soms was het wat, Soms helemaal niks En ' k zie dat Ik jegens allen In mijn leven Wel wat steken Heb laten vallen…

Hóóg boven mensen en hun klein bestaan Zweeft er een vlucht breed-vleugelige accoorden, Dat zijn mijn boden, mijn getrouwe woorden, Die mijn vèr Lief vertroosting brengen gaan. Vrees niet! de mensen zullen 't niet verstaan, Schoon zij het groot geruis der vleug'len hoorden, Mensen zijn klein, hóóg is der Lied'ren baan, Zij kunnen hen niet…

Kijk, de wereld houdt van me Zie hoe de zon straalt en hoe de bloemetjes bloeien Zie hoe de wind waait en de lammetjes groeien Luister, de wereld houdt van me Hoor de vogeltjes fluiten en de rivieren stromen Hoor de kikkers kwaken en het ruizen van de bomen Voel, de wereld houdt van me Hij omhelst me met duizend armen en soms krijg ik…

Het is het durven weer verliefd zijn het opnieuw wagen van die sprong Het is de nieuwsgierigheid naar je kleine kantjes en het uitkijken naar meer Het is het dromen bij een glas wijn het liedje dat ik voor je zong Het speelse van je kinderen hun handjes waartegen ik niks heb van verweer Maar ook de ongerustheid vanbinnen dat ik dingen weer…

je hebt al mijn vertrouwen zonder jou geen nieuw begin ik ben niet bang op jou te bouwen anders heeft dat ook geen zin misschien is het dat we het zelfde zijn je bent wel anders maar je bent aanwezig op het zelfde festijn en vraag me niet vraag me niet waarom dat is ik sta hier voor jou open armen hoelang heb ik jou gemist? dus laat…

Verlang naar mensen En dingen die alleen In mijn herinnering Nog bestaan - en zie Dat het landschap Dat achter me ligt Ook het mooiste In zich bergt En alles dat ik Geleefd heb bedekt Is met een Waas van weemoed…

Ik laat hier de Franse tekst volgen, met een vertaling van het laatste deel waaraan de ‘haiku’ vooral ontleend is, met alle beperkingen van dien …) La mort n’est point notre issue Car plus grand que nous Est notre désir, lequel rejoint Celui du Commencement, Désir de Vie La mort n’est point notre issue Mais elle rend unique tout…

een werveling als een zuchtend flirtend kind in een spelend strelend leven een sterveling bleek je…

Terwijl wij net jullie Aan de eeuwigheid Hebben prijsgegeven Vragen bekende onbekenden Hoe het nu met ons gaat, Zo midden in ons verdriet - 't Gaat wel, voor een ogenblik, Is het enige dat ons op Dit moment te binnen schiet…

Ga vaak langs het randje - Ik geef het toe, Ben me bewust van wat ik doe, Waarschuwen is niet nodig, Elk goed advies dat je Me wilt geven Is totaal overbodig Ik weet het, ik speel met vuur, Vandaar het rookgordijn dat ik optrek, En dat de waarheid die ik speel Voor het oog van de buitenstaander Aan het zicht onttrekt…

Kunt gij nog wreder slaan!- mijn God! mijn God! Zie, ik ben sterk en breken zal ik niet, Maar was er één die Gij zo lijden liet, Wijl hij U lief had, boven zielsgenot? En nog zal ik niet vloeken 't mensbestaan, En 't leven niet, en Uwe naam niet smaden, Zelfs met dit mateloze leed beladen, Neem ik het leven uit Uw handen aan. Maar schrijf…

Vlieg maar mijn mooie vlinder, Ver tot achter de horizon, Weet je wat ik zou willen mijn mooie vlinder? Dat ik met je meevliegen kon, Dan vlogen we samen over zee en over land, En als we zouden gaan rusten, Dan zouden we dat doen op het strand, Daar zouden we genieten van alle mooie en kleine dingen om ons heen, Maar deze wens zal nooit in vervulling…

Als ik in je hart kijk zie ik dat je bang bent Als ik in je ogen kijk lees ik de angst Bang omdat je moet kiezen angst om iemand te verliezen Tranen in je ogen tranen die niemand ziet tranen diep van binnen tranen van verdriet…

Langs de lange laan naar huis verlaten Haalt mijn schaduw mij voortdurend in angst Op de fiets naar waar ik zijn wil nu De plek waar geen waarheid is Waar ik weer veilig kan wachten op iets wat nooit zal zijn. Rust in drukte…

Er is in hoerenland iets gaande Waaraan wij niet genoeg hebben gedacht En waar een enkeling ook wel eens stiekempjes om lacht De hoeren houden zich niet staande Terwijl de studiefinanciering onder vuur staat Zorgen wij dat onze man naar de volleerde hoer gaat ------------------------------------------------------------------- AMSTERDAM -…

zoveel liefde voor je voelen als je 's morgens naast me ligt ogen dicht en ademhaling regelmatig, mond die even opent dan weer dicht haren warrig op je kussen engelengezicht kan me nauwelijks bedwingen met m'n ogen langs je lippen voel jij dat ik naar je kijk lieve ogen lachend open blijven hangen in mijn hart en we weten zonder woorden…

Wit is het weer Kou slaakt een zucht De bomen zilvergrijs getint Vogels vliegen af en aan Winterwit maakt mij kind Laat mij dromen van het land Sloten ijzig, winterpret Lang geleden toch dichtbij Wit is het weer Kou geeft me kracht Warm mijn kleine knuistje In mijn vaders hand En zie hoe hij naar me lacht…

Mijn handen om haar ranke hals Haar heupen licht aanrakend Lach ik, flirt ik, dans mijn wals Volle lippen, zaligmakend Een spoor, waar ik haar juist kuste Haar lieve buik, oh, warme dijen Ik mag mijn hand daar even laten rusten Terwijl zachte lijven zich nader vlijen Ons ritme, de zwoelte, doet tijd vervagen Mijn genot is hoorbaar, zo is…

Met mijn ogen dicht lees ik de braille van je huid Je woorden sturen mijn handen naar verlangen binnenin Mijn mond zinspeelt op je lippen Je lichaam spreekt klare taal In je verhaal mag ik het boek niet uit Almaar weer beginnen bij het begin…

We zeiden: Samen sterk We konden dat mannetje in jou wel aan Na vallen en opstaan Versloegen we hem En net op het moment Van vreugde Viel het verdict En de strijd begon opnieuw…

Zee van golvend zilt gebruis Neem me mee in je gewoel Wild klotsend langs de rotsen Voer mij ver het diepe in Door kou en warme stromen Mijn mond en lippen zout van smaak En met immense kracht laat jij Het blauwe donker van jouw macht Mijn wezen binnenkomen…

Als de lucht niet meer blauw zal zijn en de aarde verschroeid Het gewas lang verdord en de mensheid geboeid Dan pas zal men de zonde zien die men hier heeft verricht Dan rest enkel het wachten op het eind van het licht…

Hellend gras dat golft met ferme slagen de zee als woest decor Mijn haren spelen mee met in mijn hoofd de westenwind die vogels vliegen laat Hij daagt me uit luidschreeuwend langs de duinen zijn zilte wilde manen kruipend over het land Roffels in mijn oren met vlagen strelend langs mijn huid raakt hij buiten adem Geluid vervaagt…

Door het bos loop ik te dwalen Hoge bomen bij elkaar Hun toppen laten een straal van Zonlicht door die flitsend tussen takken Het gebladerte verwarmt Met de stappen die ik zet Voel ik de schaduw dan de zon Mijn ogen toegeknepen Laat ik mij als een kind zo vrij Weer draaien in de wind en droom Een toverpracht van kleuren Doen al mijn twijfels…

Een jong meisje, kleine dromer Zie mij lopen langs de velden Zittend aan de waterplas Onder hoge iepenbomen Dacht ik mij de mooiste dromen Niets of niemand kon mij peilen Als ik in gedachten was Wel vriendinnen maar soms even Van de wereld, en mijn wereld Had ik nodig in mijn leven Ieder blad en dier en lied Kon mij geven wat ik miste…

Twijfel, tweestrijd Jij en ik Of ik alleen Gek van dralen Hersenmalen Toch heel stapel Op jou zijn Maar van twijfel weer Die pijn Jouw hart dat ik niet Wil breken En het mijne Broos en vol van Prille liefde Twijfel, tweestrijd Ik opnieuw Alleen..…

Een flard emoties door het huis Ik zie je zitten, witte haren Lang wuivend in de ruimte De vleugel in een hoek Je vingers vliegensvlug Je kleine lichaam vol Vervoering, zoveel kracht Vol liefde voor het spel Toverspelen kon je goed Mijn omalief…

Verlang niet naar mijn leven, want dat kan ik je niet geven.. Mijn leven is van mij!…