Alle inzendingen over Mirjam Bruijn

laat mijn woorden je raken waar mijn handen niet mogen laat mijn ogen je strelen ik ben blij dat je er bent waar je niet kunt ontvangen wat mijn hart je wil geven blijf nog even hier bij me het is goed zoals het is…

Kruipend, strompelend, over de ruïnes van mijn leven, probeer ik mijn weg te vervolgen. Soms glijd ik terug, word ik bedolven onder het puin van verdriet en pijn. Soms ook zie ik de top in de verte. Dat geeft mij hoop. Zo blijf ik vechten, probeer ik te genieten. Niet alleen van het uitzicht naar de top. Maar ook van de weg ernaar toe…

't Had zo mooi kunnen zijn samen de rest van ons leven delen Maar nu zit ik hier jij bent er niet en dat doet pijn misschien kan het jou helemaal niets schelen Jij leidt een druk leven waarin voor onze liefde geen plaats schijnt te zijn Ik heb je al zoveel gedichten geschreven Dat verliefde gevoel voelt heel fijn Maar zoveel beter als jij…

Iets meer dan helemaal niets of alles? Hoop op alles blijven hopen op wat dan ook eenzame gedachten altijd ergens op blijven wachten op iets meer dan helemaal niets...…

negatief en optimistisch realist en ongelukkig groot verlangen veel gedroomd en met de pet gegooid, gevangen. bitterzoet, zout en zurig zonder moed, koud en vurig in het licht gedanst, gedronken van de nacht. een kus gegeven en gekregen en gedood ik hou me groot dit is mijn leven…

Ik zocht haar naam laatst tussen waterratten Met op mijn netvlies nog die brede lach Zoals ik die bij Femke Heemskerk zag Die and're butterfly der duizend spatten Een goudvis met een 'all time record' naam Slechts Wüst passeerde haar in eer en faam…

Ik zou al jouw onrust willen stelen al jouw demonen één voor één Opdat ze jou nooit meer zullen vervelen voorgoed laten zij jou dan alleen Zodat vreugde zal overheersen intense liefde droogt jouw tranen en maakt je blij Kun jij je laven aan het leven nippen aan het geluk is de wens van mij ~* Voor Mirjam *~…

Ze willen dat ik voor hen een lichtje aansteek in de nacht, hier in dit godvergeten oord waar ik beland ben met mijn dochtertje, met Mirjam. Ze is vernoemd naar Mirjam Mendels uit de Piet Heinstraat, nummer 39. Op 10 september 1943, een dag voor mijn geboortedag, werd zij zestien maanden oud gewist.…

de torrente in via (uit de beek op de route) ik hoor dit woord en zie weer hoe roekeloos wij de route liepen naar het torenhoge licht dat onbarmhartig scheen een scheurende weg en daar slurpte ik water dat naar ijzer smaakte zoals het water in de wezenputten van tessel intussen keerde mirjam om maar ik ik zocht het hoger op…

Terwijl ik opga naar wat zich hoog verheft keert Mirjam om. Ik sla haar vrolijk springen gade van steen tot steen. Ik weet niet wat ik hier verwacht. Een topervaring? Ongenaakbaar de witte blinkerd in de zon. ZONNELEEN 30 De sequenties van Amos…

(voor Mirjam) Ik sta met lege handen in de nacht, ik hef ze naar God uit wanhoop, Hij weet precies hoeveel ik van je hou en ook hoeveel jij van mij houdt, dus maak geen vergissing.…

gemaakt door Annette Castelein het gaat over het waargebeurde boek Doorgeschoten van Mirjam Mouse…

Waarom, zo dacht ik vol verdriet moet mij dit overkomen? Dit ongeluk, dit leven, maakt alles stuk vernietigt al mijn dromen. Ik draaide in een cirkel rond omdat ik nergens antwoord vond. Ik bleef maar op mezelf gericht de deur naar buiten hield ik dicht geen mens mocht binnen komen. Toen kwam er zomaar een moment dat ik weer rond ging kijken…

Ik wil een klein gedichtje voor je maken, over het licht, de warmte en de zon ik weet dat ik je niet meer kan bereiken, omdat je leeft vanuit een andere bron dan de onze, kinderlijker, misschien stiller je leven is, de koffie, en bezoek een beetje aandacht en een beetje zingen teruggaan in de tijd van spel en koek... Ik wil een lief gedichtje…

'k Heb heimwee naar de tijd dat alles simpel was zo zonder zorgen, zo gewoon zo zonder uiterlijk vertoon en al die bladzijden nog schoon waar is die tijd gebleven? Wie heeft mijn prentenboek verscheurd wat is er toch met mij gebeurd waar zijn al mijn dromen, bontgekleurd de plaatjes uit mijn leven? 'k Heb heimwee naar de tijd dat alles…

Tranen die in het donker vloeien woord dat moeizaam overkomt leed van mens die jong of oud is hartelijkheid die stil verstomt. Iets dat zegt ik weet het gewis dat alles van waarde weerloos is Handen die je vast kunt houden liefde die verwarmt, gedijt vogels zoekend naar wat voedsel vrede in een harde tijd. Iets dat zegt ik weet het gewis…

Daar ga je weer lang kijk ik je na terug naar je eigen huis je eigen wereld je eigen familie je eigen verdriet...... Even was je ze vergeten was je er voor mij zocht me op in mijn huis ontmoette me in mijn wereld luisterde naar mij begrijp je me. Al kan ik niet altijd vlekkeloos vertellen zonder te stotteren.... Ik weet dat je altijd…

Ik wilde dat ik de haat begreep de schaduw van het licht dat ik de harde stem verstond de leegte in het gezicht. Dat ik kon zeggen waar het om was dat de ene mens mag leven de ander in een eenzaamheid niets van zichzelf kan geven..... Ik wilde dat ik het al begreep de liefde en de lach dat mensen goed en lelijk zijn in kruipen en gezag…

Blijf bij me als ik het moeilijk heb heel rustig en heel stil, want jij begrijpt wat ik verwerk en zachtjes zeggen wil. Blijf bij me als ik tranen voel mijn lichaam is zo moe streel me door mijn haren en dek me teder toe.... Blijf bij me als ik je nodig heb ik heb geen dag geklaagd alles gedragen en doorleefd en dapper jou gevraagd "kijk…

Ik wil alleen zijn met de zee Ik wil alleen zijn met het strand Ik wil mijn ziel wat laten varen, niet mijn lijf en mijn verstand. 'k Wil gewoon een beetje dromen, rond de dingen die ik voel, en de zee - ik weet het zeker - dat zij weet wat ik bedoel. 'k Wil alleen zijn met de golven. 'k Wil alleen zijn met de lucht. 'k Wil luisteren…

zilveren plaatjes sporen van een nieuw leven schoonheid van de herfst…

gevangen in ijs kristallen vormen bloemen op uitgebloeid gras…

natte sneeuwvlokken dwarrelen neer op het gras smeltend in de zon…

Hier sta ik dan, met angst en beven Een nieuwe confrontatie tegemoet Rust wil ik, niet voor heel even Leven!… niet omdat het moet Laf? Neen zeg, ben je mal! Heb genoeg het hoofd geboden Confrontaties, velen in getal Maar, ook ik heb zo mijn noden Ik vraag niet veel, slecht één verlangen Rust! Ik ben uitgestreden Iemand die opkomt voor…

Neen, mij krijgt u er niet onder. Ook zult u mij niet breken, wat u probeert met al dat gedonder. Ik ben sterk, dat is wel gebleken. Rampspoed zaaiend met duivelse precisie. Het zal niet gelukken, Uwe addergebroed! Want humor en lach is mijn divisie En ik krijg liefde in overvloed Staande blijf ik met hernieuwde kracht Geen honende uitdaging…

IJzeren tranen plengen over mijn wangen Pijn uit lang vervlogen dagen Maar ook de nieuwe pijn niet kunnen verdragen Eelt houdt niet langer mijn hart gevangen Als een stalker haalt uiteindelijk de monsterlijke angst De geverfde glimlach van mijn gezicht Het koude afscheid doet haar plicht Verdriet verjaart niet, doch duurt het langst Voor…

Sniffel, snuffeldiesnuf Vroeg in de morgen … je bewustzijn half verlicht Wellicht nog een beetje duf Je ruikt het weer…. doet niemand dan zijn plicht?! Je hebt het altijd wel bevroed Wanneer het neer komt op moraal Hebben ook de dames totaal geen moed Niemand neemt het op tegen deze geurvandaal! Er wordt veel gesproken in de wandelgangen…

We liepen samen naar 't zelfde doel jij met verstand, ik met gevoel maar ik liep niet bij je in de pas, omdat jouw gang de mijne niet was... We zongen samen hetzelfde lied allebei een andere wijs daarom klonk het niet. We bleven het steeds opnieuw proberen maar het was tot mislukken gedoemd, alle keren.... Ik probeerde jouw wijs te…

Hoe diep was ik geraakt toen jij die eerste keer mijn handen greep en zei; "Ik hou zoveel van je, en ik zal je alles geven. Wat ik terug wil is alleen dat jij neemt wat ik geven kan." Volmondig was mijn ja maar heb ik goed genoeg geluisterd naar de klank van jou zo zachte stem? Heb ik me niet verbeeld dat ik je gelukkig maakte doordat…

Ik wil de zon niet meer zien schijnen, laat het donker zijn, guur en koud laat mij voorgoed in het niets verdwijnen of sterven in een donker woud. Ik wil de vogels niet zien vliegen niet luisteren naar hun ochtendzang ik wil de mensen niet bedriegen met vrolijkheid want ik ben bang De eenzaamheid komt aangedreven zo'n mooie zonnedag doet…