Alle inzendingen over Nederlands Indie

De klok bij het Indisch Monument in Den Haag, die met zijn slepende melancholische bronzen klanken compassie zal uiten voor alle Nederlandse burgers en militairen, die tijdens de Japanse bezetting in Nederlands-Indië gedurende de jaren 1941-1945 zijn gevallen in de strijd; omkwamen in de kampen; of van uitputting stierven bij de verrichting…

U kunt wel zien geacht publiek dat ik niet hier geboren ben, maar in het verre Nederlands-Indië dat niet meer bestaat en dat ik via mijn ouders met grootouders op expliciete wijze in verbinding sta U weet wel dat de buitenkant van een mens niet hetzelfde is als de innerlijke binnenkant Twee grootmoeders van Javaanse bloede, een grootvader…

Er vlogen kogels door de tuin de krekels en vogels zwegen Wij waren niet bang en keken het verleden draag je altijd mee Als je als Indo geboren bent oorlogsacties hebt overleefd dan raak je er aan gewend dat je als Indo geboren bent Nederlands-Indië warm moederland wat was het koud in Nederland het weer en de koele mensen bijna dood en…

Een Pasar Malam is een samenkomst In verlangen naar een Nederlands-Indië Dat niet meer bestaat. Waar mensen met Wortels in een Indisch verleden met elkaar Delen dat heimwee nooit meer overgaat.…

Tante Lien kon het Nederlands-Indie Zo melancholisch bezingen in haar 'Den Haag, Den Haag, weduwe van Voorbije Indische zegeningen.'…

Voor Wim Kan kon het in 1971 niet dat de Japanse keizer Hirohito voor een tweede staatsbezoek naar Nederland kwam. Eén van de toenmalige grote conferenciers in Nederland vond daar op grond van zijn eigen oorlogservaringen in Nederlands-Indië het zijne van.…

van de kleur waarmee je naar ze keek Vielen in handen van hen die met de Japanners samenwerkten want Japan beloofde hen hulp Voor een gouden toekomst waarin Indië verlost zou zijn van het Nederlandse regime Bevrijd zou zijn van Nederlandse mensen en Molukse mensen die Nederlands gezind waren Onze jongens werden erheen…

De geur bij mensen thuis die aan vroeger herinnert Geurige halletjes Die geur herken ik altijd weer Die hangt in hun jas, in alles En allen hebben die mensen het een of ander voorwerp dat daar al eeuwen hangt Een barometer Een souvenir uit Nederlands-Indië Een hoedenstand of kapstok tafeltje om tas en handschoenen op te leggen Paraplubak…

Luister naar de klanken Van de Indische tong tong, Uit holweerklinkende waringin, Galmend als een gong, Dreigend in het duister Dreunend als een gamelan, Roep van dessa tot de kampong Voor een koempoelan Komend van de overkant De gordel van smaragd, Een geur van tempeh sajor sateh, Zinsbegoochelend mijn hart, Treft mij als een kris…

Daar zit je dan: je ogen half geloken zacht pratend met een wankeltong zo heb je nooit gesproken. Je spreekt over de oorlogstijd van dingen die gebeurden je wil die dingen zo graag kwijt na nachtenlang in 't woelend bed herdromen van die strijd. Je kijkt naar poppen op de kast, die wajang voor je spelen en je verwacht vergetelheid…

De tropen en het vuur nog in zijn zaad Werd ik warmbloedig ernstig kind verwekt Met onderhuids, werd later pas ontdekt De trauma´s van een Hollandse soldaat Het Vaderland was nauwelijks bevrijd Toen hij, net terug van werk in Duits gebied Zijn teerbeminden wederom verliet Om mee te doen aan een verloren strijd Mijn vader was een jonge…

verdwijnen Zo melancholiek was het Indische kind Het werd in het boerengehucht niet bemind En de tropenzon wou er niet schijnen Als een meeuw in de mist te ontkomen Aan de Hollandse pot waarvan werd geijsd Verlangend naar klamboe en baboe en rijst Op een cruiseschip naar Java te stomen Het was toentertijd een bekend gegeven Dat goede in Nederland…

Hij zuchtte en hij zwoegde die Indische olifant op java en sumatra in de gordel van smaragd Zaaide rijst in groene sawa's zuchtte diep, vier eeuwen lang onder het juk der voc onder de zweep van amsterdam Hij huilde, nu eens dralend dan weer dreigend en opstandig indolent en ondoorgrondelijk die stille kracht Zwoegen deed hij voor…

papa vertel verhalen van toen van de oorlog in Indië toen jij nog was heb ik ze niet gehoord want stil bleef jij ver weg moest je gaan om te vechten en wist je jouw kant de goede nu lees ik en weet te laat nu nooit meer zal ik horen jouw stem met verhalen van de oorlog in Indië…

U vertelt me graag over uw verleden de tijd dat u met uw vrouw verkeerde over uw werk in Indië voor het Nederlands leger en hoe graag u in de bossen woonde maar als u me wilt vertellen wanneer uw vrouw is overleden dan is er ineens een gat in het heden U zegt me dat u het fijn vindt als ik u verzorg en met u ga lopen in de rolwagen…

Ze was nog jong, pas zestien jaar Ze vond het niet erg, de weeffout In de huid van zijn rug Haar jongen was zo mooi verder De striemen vielen in het niet Bij zijn donkere ogen De smaak in haar mond als ze kusten Was die van vreemde, verre specerijen Hij was ermee geboren dacht hij Jaren later, op het uit de vaart genomen SS Rotterdam…

Een tuin vormt zich veel sneller in de tropen vier keer zo snel als hier in West Europa de tamarinde en de bougainville de witte bloemen van magnolia en heliconia aan bamboehagen Een bruid laat zich in wit fotograferen in feestjapon temidden van boeketten een tuindecor van manden vol jasmijn Dwars over wenkbrauw neus en aangezicht ontsiert…

De dochter van de koning van Tanete uitzonderlijk geletterde prinses was met haar kersenrood getinte nagels alsmede met haar brein goed bij de les van taalgeleerde Benjamin Matthes en wat dies meer zij laat ik u zo weten Als godgelijke vogel uit nirwana was zij in draagstoel bij hem neergezeten at uit zijn hand, hing aldoor aan zijn lippen…

Een flashbericht van overzeese zijde Komt tussen alle bezigheden door De zware eiken voordeurspleet in glijden Een vederlicht gewicht, een tele gram Meldt dat soldaten binnen kwamen rijden Kromme jappenbenen op pedalen Een groene draak gleed langzaam door de straat Naar richels van het wapentuigdepot Dreigend dreunen palmen en waringins…

De onnaspeurlijke lucht van kruiden en verre melancholie vormden het latere verlangen naar dat, wat in woorden nooit goed kon worden gevangen. De eeuwenoude rust van dat tropenland, 't klonk als een havanaise die nimmer werd versneld; de koele bergen waar de thee reeds toen met zoveel geduld werd gesneld. Traag en loom kronkelde zich…

ik zit op omgehouwen stammen van een ladang juist aangelegd en tuur over het laag beneveld veld het voorspelt mijn laatste gang hier sterft mijn gevoel dor geworden door gekapt hout morgen zal ik uw rijst niet meer zien ik moet gaan mijn dierbaar Indië voedt u met eigen goud…

op mijn netvlies spelen schimmen uit mijn verleden oosten wajang wajang om te troosten ik laat ze dansen op licht in hoekige passen en strekkende stokken een traan vertroebelt de oude film klanken geuren op loslopend pikkend tokken wajang wajang in mijn ziel vullen het gemis in mijn gevoel lijmen de brug naar Maluku verstrikken…

diep over ver het voelde als kil doch de ogen traanden vaak in het licht van een ster een eeuwigheid later was ik er zelf daar, aan het warme water mijn stem trilde het was waar hier zag ik nog haar voetstappen in het zand ruiste nog de bries door het losse zwarte haar verliefd dwalend over het strand "selamat djalan" riep Indië…

Denkend aan het oude Indië denk ik aan mijn vroege jaren, mijn leven van voor de oorlog hoe gelukkig we toen nog waren. Ik zie weer die koele witte huizen langs de tamarinde lanen staan, waar op het heetst van de dag de luiken voor de ramen gaan.…

IJsselmeer wordt plas als ingenieur Mark Erwaard een stuk inpoldert Op naar Indië voeren ze met bestevaer kaptein C. van Tijd Met een wandelstok naar zijn pelgrimageoord liep ook B. de Vaart…

Geen les over het slavernijverleden Of hoe men hier de mof ter wille was Dat hoort natuurlijk ook niet in de klas Of wat we in 'Ons Indië' misdeden Wel zingt straks ieder kind uit volle borst; 'Van Duytschen bloed', voor Vaderland en Vorst!…

Ze stond bekend als Rooie Rina indertijd En ze schreef brieven naar een jongen in de tropen Met wie zij fier de boulevard over zou lopen Ex- marinier uit een koloniale strijd Er waren vele jonge vrouwen toen bereid Te pennen met soldaten en daarbij te hopen Dat zij de eenzaamheid die naast hen was gekropen Ietwat verlichten konden met genegenheid…

Kassian Gaat het ooit voorbij tjitjaks vangen de staartjes braken af ongrijpbaar groeiden nieuwe aan de jeugdherinnering het ritmisch klappen van pa`s zwepend ceintuurgeluid katjong luisterde niet vandaar de striemen op zijn ziel door heimwee overmand verhing hij compassie aan de was-lijn Indië als baboe de bakermat van…

de ereboog met 'welkom thuis' voor soldaat W terug uit Indië die niet kan aarden in het dorp naar Korea vertrekt en sneuvelt dat de mens zich ontdoet van z’n dunne beschaving even snel als van z’n kleding bewijst elke oorlog hij valt terug op de oermens en primitieve rituelen rond overleven wie de naakte mens ontmoet valt terugkeer…

voor andré hazes nederland o nederland jij bent geen kampioen dat zijn alleen die elven maar zij moeten het nog doen nederland o nederland jij bent een grote oen oranje is een gore kleur een smet op jouw blazoen nederland o nederland jij staat in kwade geur jij bent gewoon een ruwe klant alleen al door die kleur nederland o nederland…