Alle inzendingen over Olijfboom

De winter is voorbij, de mannen willen actie als rammen zonder ooien en zonder herder Bij het vismeer beloof ik hun koning te zijn Het kost een vermogen, dagelijks voeren karren brood en vis aan de veldtocht begint, we trekken op door de buitengewesten Op de Zalvingsberg bij de hoofdstad kamperen we tussen de olijfbomen De heilige giet…

plots door de liefde gewekt en uit die kiem van leven stortte een morgenlijke bron van onuitputtelijk Licht zo krachtig en sterk dat de zware steen werd verdreven en verbaasd keek Hij naar buiten met alle vezels van Zijn vernieuwde wezen zag Hij hoe de zon kwam opdagen en goud weerkaatste over de graftuin en de witte bloesems van de olijfbomen…

dit eens zo ruige primitieve land met de geurige sneeuw van amandelbloesem grijsgroene rust van stugge olijfbomen de bedwelmende geur van citrusbloesem de zuidelijke geest van ooit rustig gerijpt in vele eeuwen zo sluipend ruw verstoord langs de blauwe kalme oceaan met grillige roze kathedralen staan hemelhoge dure bouwsels boven de…

Radeloos knielt de Zaligmaker neer onder olijfbomen in de voorjaarsnacht. Scherpe bloesemgeur zweeft rond, prikkelt zacht de droeve man, poogt hem te sterken, gaat weer. Omringd door zegevierende bloeikracht voelt de Heiland met mateloze hartzeer hoe Satan loert, maar stelt zich niet te weer, wacht lijdzaam op de wraak der boze macht.…

Winterlicht vreet de wijde heuvel almaar kaler, buizerds zweven over de grafstenen in de vruchtbare grond die eeuwenlang olijfbomen droeg De zielen zijn elders, waar Israël hen brengt, de resten vergaan in zwarte doeken, om als eerste mensen de nieuwe wereld te betreden op de dag dat de poort van erbarmen opengaat Want daarvoor hebben…

, gespannen spieren van zijn geheven rechterarm, die trots de bronzen, scherp gepunte speer draagt, hier en nu, mijn beeld, is het moment, nu, vlak voordat de bronzen speer jouw sterke, gespierde arm pijlsnel verlaat en feilloos het doel zal treffen, licht trillend zal ze blijven steken in de grijze, verweerde schors van de goddelijke olijfboom…

Waar heeft mijn olijfboom gebloeid? Wie heeft mijn olijven geperst? Welke kaasmakers maakten onze edammers? Welke koeien offerden daarvoor hun melk? Wat zijn de namen van naamloze pluksters, die samen onze aardbeien hebben geoogst? Welke bakkers hebben ons brood gebakken? Welke chauffeurs hebben voorraden gebracht?…

na een broeierige treinreis blootsvoets in mul zand in een nevelwolk van gekrijs verdwaalpaal en pier en dijk verdubbelen door de honger we waden door een zilt rijk weg naar het terras in de duinen olijfbomen en dwergpalmen in een kleipot de geur van gestoofde ajuinen een parasol overkoepelt de tafel we zinken in een kuipstoel in een…

De Dam is stil de Dam is stiller dan ooit de Dam is doods de Dam is dood de Dam rouwt Dan zie ik een duif: “” een duif van honderd pond, een olijfboom in zijn klauwen, bij mijn oren met zijn mond vol van koren zoete vrouwen, vol van kirrende verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaalt ze honderd malen: alle malen zal ik wenen””…

misschien Als we vallen, vallen we samen Als gelouterde druppels in de oceaan Waar we eindelijk gelijk zijn Maar groeit voorbij de golven gras Dan zoeken we de hoogste berg En baden ons in ambrozijn Uitkijkend over de archipel Met zijn veel te hoge horizon Daar zul je het voelen Eindigheid, sterfelijkheid En in de schaduw van onze olijfboom…

Die olijfbomen zien geribbeld, verschrompeld: vervallen eeuwen. Bij de klaagmuur staan mensen stil, _ lopen dan rond, oppgewekt en verlicht! Via Dolorosa: kleine winkeltjes beuren nare straten op. Hier liep de Man van smarten naar dood van verheerlijking. De stad Bethlehem heeft strenge moslimwachters en trotse kerken.…

de gesprekken met haar uit Friesland, zij uit de Achterhoek en zij uit Rotterdam haar Rotterdamse wangen bleven warm ondanks de kou op de Amsterdamse straat en vormden ‘red apples’ 3 meiden, 3 vrouwen van onder de dertig, voor het roken op straat, voor de deur van een van hen met een bankje met straks ook nog 2 mooie stoere stevige gulzige olijfbomen…

Komt een duif van honderd pond, een olijfboom in zijn klauwen, bij mijn oren met zijn mond vol van koren zoete vrouwen, vol van kirrende verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaalt ze honderd malen: alle malen zal ik wenen.…