In het donker jezelf ontluisterd af vragen wat er met de droom gebeurd is.
Heb ik haar op de vlucht gejaagd,
en dat terwijl ik haar ooit zo gekoesterd heb?
Als ongezegde vragen hangen ze in de lucht.
Wanneer zal ik mezelf bekennen dat ik de Liefde zoek?
Mijn hart weet het al, maar mijn mond zwijgt.…
Je tere vrouwlijkheid, mij gevend
Een nieuw geluk nog laat
Maar jong en lichtend als een avend
Van droom en kleur en koelte lavend,
Een avond die héél langzaam duistert,
Maar door geen duister wordt ontluisterd .....…
Uw liefde die lijkt fijn en dun zoals een koord
het lijkt, alsof zij breken moet bij het geringste woord
versmaad is zij en zij wordt nauw'lijks gehoord
een kruis afzichtig en ontluisterd en geknakt
steeds ongewenst en voor de eerste toets gezakt
maar hoop alleen voor ieder die naar leven snakt
Afwezig, onverzettelijk en toch merkbaar
Jezus…
Ontluisterd van zijn lange, wilde haren,
kwam hij lachwekkend tot ontmaskering.
Hij was voortaan gedoemd met trage voeten
de tredmolen te treden van het lot
en in den blinde, tastend naar 't verleden,
te draaien rond Delila als zijn god.
Toch kwam de dag dat hij zou zegevieren,
want in hem groeide stil een grote kracht.…
Van alles nu beroofd, totaal ontluisterd
hebt Gij geen toevlucht meer in dit bestaan,
nog even en het licht der zon verduistert,
o levenslicht, naar wie zouden wij gaan?
Met grote spijkers wordt Gij vastgeslagen
en tegen 't onrecht biedt Gij geen verweer.
"Mijn God, mijn God, hoor naar mijn luide klagen,
waar zijt Gij nu, mijn God?…
Dat de lente van uw dagen
Door de sombre majaarsvlagen
Van de klachten, die ik stort,
Niet geheeld ontluisterd wordt!
O! gezegend zij de traan,
En de glimlach zij gezegend,
Die mijn oog van u bejegent,
Die me uw antwoord doen verstaan!
Ja!…
553
Bezig met laden