Alle inzendingen over Oss

Hoog riekend op Zijn Troon Bespuugde ik Zijn Gewaad Sloeg ik Hem en rukte Zijn Kroon woedend af Ik sloeg buiten zinnen In op zijn Geest en Zoon Ik ben een moordenaar De beul van de Drievuldigheid Ik heb G-d vermoord…

Ik ben doof en blind Mis toch haar stem Haar lieflijke ogen Mijn hart doet moeite Maar mijn hoofd laat Mijn hart niets toe Zit verankerd in de stoel Zie hoe de regen zuinig Het raam bevochtigd Was ik maar gezegend Zonder ogen en oren Opdat ik kon voelen Hoe de regen mij troost…

Ik adem je Ik voel, ik lijd je Jouw pijn, jouw hart bèn ik Mij rest stof Ik mis je zo Jij doet mij verweken Om het besef dat ik ga missen Neem mijn adem Met jouw lippen Opdat ik mag verstikken…

Mijn ogen ontzien Mijn vuisten schokken Mijn borstkas tiert Mijn lippen verdrogen Mijn fles is nog vol En zal mij verdoven Keer op keer Ik kan niet geloven…

Lieflijk lachende oogjes Kosten een zee van tijd Te koppig om te denken Ik maak haar geen verwijt Het wachten slokt mij op Extase doet mij drinken Zullen onze monden één zijn? Liet ik het maar bezinken…

Een donkere schaduw Onderwerpt alle hoop Hij toont zich aan het lijf Die hem voorheen verbood Wanneer haar adem slaapt Je de rust niet meer vat Waar je zucht naar haar hart Kón het maar dat je vergat…

Bomen getooid in witte aanschijn Gekleurd door de zon haar tranen Rood haar ogen bij het ontwaken Een keuze is haar rauw ontnomen Roder haar ogen bij de bedgang Hoop is gedrenkt in zwarte inkt Inkt waar haar testament van leeft Rouwen zullen de gekroonde berken En al wenend nemen zij afscheid…

Mijn roodborstje zingt Serenades in de stronk Het kleurt het grauwe, Het dorre van de kou De lente nadert snel Mijn vogeltje rukt in Bezonnen maar gestaag Doodt het leven vaak…

Dat grijze steden geuren Gedoopt in vrouw'lijk weemoed Met halogeen ingekleurd Waar gelach verdriet ontmoet Gezichten door drank gemerkt Verloren ogen kijken Wee mijn geliefde Polen Laat mij mijn liefde blijken…

De zon laat me uit bed opstaan Mijn koelkast doet mij vullen Het vrouwenlijf verwarmt mij Mijn werk mag veel beloven Dag in dag uit adem ik in Ik leef zowaar een droom pur sang Ik heb alleen geen flauw benul Waarvoor ik het in godsnaam doe…

Zwijgend ziet het Stergeschitter toe Naar onze waarheid. Maar naar wat kijkt de blinde En naar wie luistert de dove Aanschouw de sterrenhemel Buk, wees nederig De waarheid bestaat niet Ze zijn geboren Maar zwijg…

Ze staan er De mannen Jasje dasje voor mijn deur De stemmen Beamen het Je bent een hond Alles klopt De zenders Spionnen Ik zie hen Ik tel af Mijn laatste peuk En neem de sprong…

In het woud en in verre bossen in menig weide met grazende ossen in welige akkers bij de groene bomen steeds zal haar aard weer boven komen. Het frisse kent ze in overvloed van alles ook het zuur en zoet. Hoe legt zij leven op een schaal waar ook zwaartekracht al zegt daal.…

Exceptionele manuele transfiguratie pseudo-mentale herijkingsmechanica affreus nefarieuze neuzelarij en kleine zwarte balletjes maar geen pingpongtafel, edoch klossende ossen hunner harige staarten dobberen statig gestaag door de straat van Gazpacho hartig gegarneerde quiche van artisjokken dromerig zo romig werd het dessert elk een kelk dromedariskarnemelk…

In val en dreun van canonieke schalen, Man-basse', in wierook knapen als sopranen; Naar 't donker dienen boven de missalen Schreed heer en knecht, met kruis, reliek en vanen Al boven 't stijve stoeten van de lieden Zag ik in 't kerk-aanzicht, de Maged, hoog In 't glas-gebrand, nacht-purper ossen-oog, Haar smartlijk hart gelijk een bloem…

Selene, de maangodin, kwam met haar glanzende strijdwagen uit de zee omhooggerezen met blanke armen als maanstralen verhuld door een zilverwitte mantel Selene, de volle maan, daalt elke nacht met haar zilveren hemelwagen uit de hemel getrokken door twee witte ossen geeft sfeerverlichting in romantische ambiance Selene, eens verleid door…

Die osse stap aan deur die stowwe, geduldig, gedienstig, gedwee; die jukke, al drukkend hun skowwe - hul dra dit getroos en tevree. En stille, al stuiwend en stampend, kom stadig die wa agterna - die dowwe rooi stowwe, al dampend, tersy op die windjie gedra.…

Wie `t Bargoens van de natuur verstaat haar fluisteren in het verdroogde waarmee ze lome ossen voedt -in zengende lucht met scherven paradijs- vleugen die zich de moesson lokken de eerste ingehouden zucht waarin geregen misten, riekt nog voor ze gronden weekt en zwijgen kan als zij verhaalt spreekt waarheid zonder taal Wie zich de stilte…

warmen Het broeikaseffect is wellicht ecocide Ach, dit soort verhalen maakt mij heel morbide Maar: Wanneer ik dood zal gaan wil ik niet weten Wanneer de vlammen mijn lichaam wegvreten, die datum hoef ik bij god niet te kennen Ik hoef aan mijn heengaan niet alvast te wennen Ik wil van tevoren niet zonneklaar horen Dat mijn trein bij Oss…

Een man als ik kan door het celibaat hoezeer ook door míjn vlees de lusten razen nooit met een echtgenote stoom afblazen en daarmee heb ik het frequent te kwaad dus elke ochtend vroeg, u snapt het wel, speel ik graag even met mijn klokkenspel.…

De kreet waaronder men de ossen aandrijft. Larrios, Dolores en Chiara, Die voor eeuwig bij mij zouden blijven, Kom, ik heb behoefte aan uw lijven, Meer dan aan de Heilige Maagd Maria. De pampero wakkert wolken aan. De peones slapen in de tenten.…

Die osse, met koppe gebui'e, herkouwe nog stil in die nag, tot éen v'r éen buk en gaat lê bij sij juk, met 'n sug, na die trek van die dag.…

We eten voortaan ossen, Uit onze eigen bossen. We hebben ophaalbruggen, Stoelen met rechte ruggen, En hoge stenen hallen, Waar stukken kalk uit vallen. 's Nachts rammelen er knoken, 'n Voorvader komt spoken, Om 't perkament te lezen. 't Zal ome Toon wel wezen, Die is al bij z'n leven, Niet één nacht thuis gebleven.…

Als een boer zijn hijgende ossen 't Glimmend kouter door de klont Van zijn erfelijke grond, In de luwt' der hoge bossen, Voort ziet trekken, of zijn graan 't Vet der klei met goud belaên; Of zijn gladde mellekkoeien, Even lustig, even blij Onder 't grazen, van ter zij, In een bochtig dal hoort loeien: Toon mij dan, o arme stad, Zulk…

Daar in die boerderijkerk in Hoogeveen knielen paarden en ossen en ezels en koeien uit Hoogeveen en omgeving biddend tot God. Want ook de Hoogevener dieren zijn diepgelovig. Onder kroonluchters met vele parels behangen.…

Op een Ossenpikker Een erg geval van recidive Gebeurde op de Malediven Waar een ossenpikker werd berecht Die, zoals de rechter had gezegd, Voordat eind'lijk men hem had verklikt Meer dan duizend ossen had gepikt. Op een Pimpelmees Een pimpelmees uit de Keukenhof Leed aan het syndroom van Korsakov.…