Netgedichten

netgedicht (nr. 8.659):

Bahasa

Wie `t Bargoens van de natuur verstaat
haar fluisteren in het verdroogde
waarmee ze lome ossen voedt
-in zengende lucht met scherven paradijs-
vleugen die zich de moesson lokken
de eerste ingehouden zucht waarin geregen
misten, riekt nog voor ze gronden weekt
en zwijgen kan als zij verhaalt
spreekt waarheid zonder taal

Wie zich de stilte meester maakt
voor vlagen wiekende klappen
slagpennen in het getijde van de rui
waarin `t stof eeuwen geleden lijkt
op gletsjer smeltend in druppels tijd
en thuis blijkt van bevroren liefde
niet in staat te stromen maar zich
vol zuigt, zwanger raakt van cirkels
leergieren doods naar stilleven

Wie waarheid spreekt zonder te talen
in ieder verval tot aan`t begin
wie zoogt, en teert verliest en leert
geen kwaad van daglicht of zonde
kan vinden uit maan in manen,
de toekomst ziet als glijdend voorbij
nog niet gewonnen geweest
en zwijgen kan als zij verhaalt
volstaan de laatste halmen.