Alle inzendingen over Pikzwart

zingt Zijn hoogste lied op een scheefgezakte grafsteen om zo te verfraaien wat vergeten lijkt Hij is de fragiele klaproos in de berm die geduldig wacht om geplukt te worden door een kind waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien Totdat de schemer overgaat in pikzwarte…

Twee pikzwarte handen, door het werk, dat je deed, om mijn schone, gewassen gezicht. Al riep ik: "Niet doen, nee, niet doen"! Ik gaf hem je wel... Je kreeg hem... die zoen. En lag ik in bed, onder ons huw'lijksportret... dan kwam je naar binnen als "Generaal". Je bracht een saluut: "Leve de koningin"...…

De ijdele vriend van Helena heeft zeven kostuums die op één na gemaakt zijn van zijde, pikzwart. Eén pak is een pak van z'n hart: 't is roze. Dat trekt-ie dan aan om naar z'n Helena te gaan. Hij ligt nu in kleuren te dromen, hoe hij bij d'r over zal komen. Zal zij hem met zoenen vereren? Hij gaat z'n kostuums inspecteren.…

De toekomst zie ik daarna gehuld in pikzwart.…

Eenzaam zit ik hier In een donkere kamer Verlicht door het wit Van mijn scherm Waarin met een snelheid Ongekend voor een mens Als een totale machine Zich in het pikzwart Tegen het wit afzettend Mijn emoties en gedachten Via de punten van mijn vingers Zich woorden vormen uit letters En zinnen uit woorden uit letters Ik typ, ik typ, ik…

In de diepste diepten van het heengaan geloof ik mij in moeder aarde’ s schoot Is dit nu ‘t eind van mijn aards bestaan heerst hier slechts de stilte van de dood Na een doodsstrijd kwam de acceptatie werd mijn lichaam ijdel en onder nood Mijn ziel overleefde de snelle crematie o en ik zweef naar t’ eeuwige der dood Van ‘t pikzwarte zweven…

Hij dient een ~Pietenwet~ in zo ik hoorde, waarin dan staat: ~De kleur verandert niet en ieder lied behoudt zijn eigen woorden en daarmee uit, hij blijft pikzwart die Piet.~ Wat jammer dat hij ’t compromis niet ziet dat daaglijks in zijn spiegel blijkt te staan: Blondeer die kroeskop van de Zwarte Piet dan raakt ’t gedoe wel over, langzaamaan…

crêmezwart, tot haar bloedvaten klaren de iris in blauwwitte levenskoralen en als de zon dan komt pralen, kan ze weer diep ademhalen de maan wil ons glinsterend zilverig de slaap voorhouden haar kinderen slingerend naar ‘t diepe oogzwart eigenlijk zou ze het liefst het verre zicht onthouden raar dan als de nacht dan komt is haar heldere blik zo pikzwart…

iemand tot deze daad wie heeft het ooit kunnen vermoeden dat een gek, aan een kind, de hand slaat de schooldag zal vrolijk zijn begonnen het is namelijk snel Sinterklaas in de klas tekeningen en ballonnen zij hangen nu op de verkeerde plaats Miljoenen kinderen leuk op school Die gedachte is nu met voeten getreden Volledig bedekt met een pikzwart…

Er was er eens een wit konijn dat o zo graag pikzwart wou zijn ook was er een zo zwart als git die dacht:"Waarom ben ik niet wit?" Nou ja, je weet hoe het soms gaat ze raakten samen aan de praat en bleken beiden niet tevreden. We hebben nu genoeg geleden! We ruilen (Vraagje: Kan dat wel?)…

En ze zuchten en verzuchten, Kijken naar hun Pikzwarte zielen. De zwarte randen Tergen maagdelijk Blauwe luchten, Hopeloze wolken spuiten bitter hun gal. Aarzelende, angstige handen, Fladderend in het niets, als verdwaalde, verloren vogels Op een lange trektocht.…

De nacht is stil, de nacht is pikzwart geen ster, die nu aan de hemel prijkt De diepe stilte, volkomen zonder hart die thans bijna mijn innerlijk bereikt De nacht is stil, de nacht is ijskoud een huivering schiet ijlings over mij Het koude koud maakt mij benauwd als ik mij in ‘t iel portiekje neervlij De nacht is stil, de nacht is zo ledig…

Geween ook tandengeknars Dokters hadden het opgegeven Landloopster had er niets aan Gesmeekt en oh zo vaak gebeden Opgesloten in zielige barre toren Net niemand bleek me nog te horen De vuisten bloedend geslagen Zombie die nog slechts kon ademhalen Sidderend in mijn pikzwarte hel Verstikt in eigen schril gejank Beneveld door een muffe…

gelukkig te zijn In stilte leefde zij het bestaan van een treurig wenend mens Die het liefst was doodgegaan na elke niet te vervullen wens Altijd in ‘t eenzaam schreien wijl het duister om haar hing Kroop de dood heel nabij en vroeg haar lijf zelfbestraffing Leed vervulde heel haar hart als die zelfstraf was geschied Smart kleurde alles pikzwart…

Ik heb vannacht een python gekust Een donkerzwoele kamer, ik en nog één: een onbekende vader van een onbekend kind die zich met pikzwarte irissen dom hield en blind, die listig in het duister tastte Er hing een slapend, roodoranje licht als een ketelhete schemerzon omzwachteld ’s nachts met koele mantels in sterren of in maan vermomd…

De eerste keer dat Sint, zei babcia, met zijn Zwarte Pieten bij mij thuis een bezoekje bracht, stond ik meer dan versteld van dat pikzwarte Pietgezicht. Daar moest ik van verschieten. En dat die schmink racistisch is, werd er niet bij verteld. Hoe zou ik dat, vervolgde zij, ook hebben koenen weten?…

Pikzwarte nachten domineren, primeren rijten hart en nieren gewoon morsdood; liefste maatje voor stuk crapuul versleten Kaarsen ook gebed verzachten dat zo obscure, zullen wel nooit sussend werken op mijn geweten.…

Waarden werden waziger: van Woerden, naar Wierden, naar Werden: oostwaarts laverend in pek en veren, varend op pikzwarte inkt. Het harde hart stinkt. Mijn pen verdrinkt. Peilloze diepte, nacht, golven. Man van Mars, wolven. Tweeling in de trojka, naar het abattoir.…

pijn ‘t bombardement op Oud-Rotterdam 24000 woningen vernietigd 900 doden gevallen duizenden gewonden tienduizenden dakloos ‘t centrum levenloos Rotterdam zielloos bevolking zeer geschokt kinderen zo bang baby’s trauma's levenslang bomen dood dieren dood dood & verderf stinkende massa smeulende stinkende massa zwarte, pikzwarte…

en overige lhtb etc. etc organisaties kregen direct een demonstratie-vak ver weg het Amsterdams Gay Lesbian Klassieke Koor het Galakoor zong weemoedig klaagliederen op het Homo-monument, ook ver weg, onhoorbaar ------ de Dam stroomt vol met publiek de meesten in het zwart, pikzwart zo ook de hoeden van de dames er heerst zelfs een…