Alle inzendingen over Plekken

Na het gekkenhuis wennen frisse lucht van buiten alleen wat moeite met de weg naar huis Thuisgekomen badkamer en toilet niet meer vinden en zelfs verdwalen maar met een opgeruimd hoofd vrijwel leeg alles weer verdragen Zelfs het geblaf van de honden het krijsen van vechtende katten zingen van vroege vogels in het licht van de nacht…

ik hecht aan een harde ondergrond die houdt me op mijn plek ik zou niet gedijen op los zand ben ik een wrak mijn habitat is het diepe bestaan ik heb geen weet van gesmolten ijskappen en verzonken heuvellanden ik ben gewoon hier en nu een prachtige paardenmossel op zijn plek…

het meisje moe van de eindeloze herfstwind sleept de zoom van haar rok over het lege strand de hongerige meeuw krijst met schorre keel over de open zee het meisje hoort het schrapen van lepels in lege etenspotten ze ziet sintels met de schijn van gloed op deze plek neem je maar eenmaal afscheid…

het denken probeert de weg te vinden het denken woont in een labyrint omdat je moet altijd aan iets denken er is het tobben en piekeren je raakt verdwaald verder van huis ik denk dat denken is wat het zegt: een plek in je hoofd waar je moet zijn je blijft er hangen en vastlopen het is je huis waar je zelden aankomt…

Het is fijn dat je aan mij denkt maar een fantasie zou teveel zijn ik ben van mezelf, niet van jou wanneer ik alleen thuis ben aan tafel of in bed, verlangend naar gezelschap of aandacht of niet, ik eet en ik slaap gewoon in de kreukels van de nacht onwetend of de maan schijnt 's Ochtends word ik wakker de vogels wekken mijn zenuwen…

Ik leef in een fantasie ik moet naar de dokter ik ben moeilijk, zeggen ze .....Sommigen mogen me niet .....en ik mag mezelf niet .....als dat meisje .....dat niet in de spiegel wil kijken .....maar graag de aandacht trekt .....dat nooit bang is .....om uitspraken te doen .....om dwars te liggen, gewoon .....om eerlijk te zijn, verlangend…

Hij slaat me, en zij voelt de pijn niet ze kiest liever zijn kant Ik lach erom, ik ken het ritueel, ik ben alleen maar de laatste in de rij Niemand hoort het, niemand ziet het Wie zou me helpen? zo hard schreeuwt en slaat hij niet Hallo Aarde, Hier Siera ik ben een rode duivel ontvangt u mij? Kom Binnen, Toekomst ik wil leven en…

De lange weg terug naar oude drempelwaarden van mijn huid, het alarm vervangen door een melding zonder crisisoverleg en meer dan de sensatie van geuren en smaken en meer dan de voldoening van kracht en moeheid en meer dan lachspieren om te voelen dat ik contact heb tussen het denken door Veel op afstand plaatsen om dichtbij ruimte…

Het alarm ging af in mijn buik, dacht ik maar het loeide al veel eerder op mijn huid voor onbegrepen gevaar Dan ging ik ervandoor sloeg om me heen, of dicht als een ijzeren klem Ik was een wandelend fort vermomd als meisje verlangend naar contact dat ik niet verdroeg zonder noodzaak en harde afspraken Nog steeds wil ik niet…

Het is rustig beneden in de put alleen echo's uit mijn hart die herhalen wie ik ben tot mijn hoofd zich neerlegt bij wie ik ben, keer op keer ja zeggend zonder mij namen te geven van Goed, Slecht, Minder en Vooruit dan maar ik moet verder met mijn eigenschappen die ik nodig had en die alleen in tegenwoordige tijd gewogen dienen…

Hij zei lieve dingen om me te laten denken dat hij van me hield en ik heel speciaal voor hem was Ik was zo jong – beschikbaar, in zijn ogen en in zijn handen Eerst lief, heel lief maar een spel dat niets met mij te maken had We deelden een geheim zei hij, en ik twijfelde tot ik het niet meer wist Ik hoopte te ontkomen aan de…

Ben jij mijn oefening in mijn lichaam adem te voelen en te voelen opsteken tot een storm? Ben ik jouw oefening om te luisteren, alleen een vraag te stellen als ik niet verder durf om fragmenten van feiten en verwarring uit te braken in een horten en stoten van stiltes die jij ondergaat zonder comfort, zonder dichterbij te komen…

Alsof ik oud ben, begraaf ik vrienden uit het ziekenhuis Wie er nog over is, vergelijkt het ritueel met beelden van bovenaf (en jezelf als toeschouwer) van het afscheid waar je zelf niet bij bent na de anticlimax die eraan voorafgaat J e w i l t h e t n i e t w e t e n Nee, niemand wil het weten (niet van zichzelf, niet van een ander…

Als je echt van iemand houdt Iemand alles toevertrouwtd Eén die echt weet wie je bent Ook je zwakke plekken kent Die je bijstaat en vergeeft Eén die naast en in je leeft Dan voel je pas wat leven is En wat liefde geven is!…

waterval van woorden overstromen gedachten als ik met je praat in eenzame nachten zoveel te vertellen struikelend over zinnen omarming van de nacht waar ik wil beminnen intense herinneringen zo waardevol en warm beroer de lege plek heel even met mijn arm…

Als een auto die lang in de regen gestaan heeft optrekt en wegrijdt, blijft waar hij stond achter een plek die zich van de rest van de straat onderscheidt, even nog, tot hij ook nat is en niet afzonderlijk meer bestaat. Dat is wat blijft als je weggaat. --------------------------------------- uit: Voor de goede orde (1988)…

Ik schrijf en schrap mijn ego tot het bot het rot eraf het merg voorbij tot ik de plek ontdek waar ik mij vrij kan waren en vergeef aan hen die mij verstaan daar zet ik mij op gladgestreken vezels het harnas van de geest gezonden aan de goden de schellen voor mijn ogen afgepeld hoeken maak ik rond obstakels vijl ik weg tot lijf…

Iedereen heeft zo zijn reden Iedereen heeft zo zijn zegen Het komt erop neer dat wij allemaal die ene plek weten…

Mooie plekken zijn er genoeg, dat is gewoon zo. Het heeft ook zijn voordelen als de zonnestralen door de bomen schijnen. Je ziet dan de natuur in haar element en waardig in bloei staan. Er zijn ook stilteplekjes met kleine meertjes, waar je intens van mag genieten.…

Niet de dood of de gladiolen, maar een plek in een bed tussen de violen, in een kleurschakering van een schoonheid onovertroffen in het natuurlijk zijn. Geen pijn te voelen door die symbiose van die zelfgekozen rustplaats die mijn wangen doet blozen; van een groot geluk tussen die kleurenwonderen zo klein.…

een uil scheert voorbij op zoek naar een plek om een uiltje te knappen…

Papa's vrienden drinken graag lachend nog een bier om naar mij te kijken wanneer ik het breng maar vandaag vallen ze stil je zult er maar mee zitten zo'n moeilijke dochter die gedichten post over seks en de liefde van haar vader en een verre minnaar Wat heeft hij ineens voor aandacht voor mijn innerlijk? Alleen begrijpt hij het niet…

We leven in een arm land sinds we het terugpakten en wie blijft, moet betalen in natura, we nemen het heel persoonlijk, man na man onderwerpen we met geweld de laatste vrouw aan ons recht in haar te dringen zoals zij en de andere vreemdelingen zich zes generaties lang in ons leven drongen, zo stoten wij nu onze dolken van haat in…

Een zanger, de knappe droom van een jaar geleden ligt in mijn gedachten nog naast mij nadat hij me genomen heeft in de stank van zijn adem en de strop van zijn hand om mijn nek Mijn lief snurkt met tranen in zijn ogen, en wodka in zijn hart I sta op en ga weg uit mijn hel hier wensend dat hij een tijger was wetend dat ik een panter…

Is er een taal voor mij, wie ik ben? Ik wil me uitspreken om te kunnen bestaan en niet wegkwijnen in een hoekje de viezigheid van wat er gebeurd is niet net doen alsof er niets gebeurd is en er omheen leven om mezelf heen, om het ongemak in mij over de mooie ervaringen die de andere binnenlieten het onzegbare wat hij…

Papa blies bellen tegen mijn buik en tussen mijn benen Papa maakte me wakker om te plassen, en masseerde me van binnen ....Op zijn kalender ....zet papa tekens ....voor de veilige tijden ....Ik ben gaan ruiken ....naar angst, aangestoken ....door de geur van mijn zussen ........Dat nodigde hem uit ........Kom maar, het is veilig…

Midden in de drukte Hier ben ik één Ik verlang naar een plek Hier is de eenzaamheid, maar ik ben niet alleen Liever alleen, op de plek Die plek die alleen ik ken De plek waar ik niet één Maar waar ik alles ben…

Op aarde een plek zonder strijd…

leven Nooit meer vergeten Zonder dat ze weten Je eigen leven weggegeven Een plek waar je iemand anders bent Een plek waar ware liefde schijnt Een plek waar beminning verdwijnt Een plek waar niemand je echt kent…

Mijn lief, waarom droom je nog van de Madonna die ik niet wil zijn? Waarom sta je voor het raam met je rug naar de vrouw die voor je zorgen wil? Zie je in de diepte van de stad, auto in, auto uit alleen maar kortsluiting terwijl je een vrouw wilt die daar boven staat, vies van gedoe op een achterbank? Waarom droom je ervan te ontsnappen…