Netgedichten

netgedicht (nr. 44.553):

Ontmaskering

Ik schrijf en schrap
mijn ego tot het bot

het rot eraf
het merg voorbij
tot ik de plek
ontdek waar ik mij vrij
kan waren en vergeef
aan hen die mij verstaan

daar zet ik mij
op gladgestreken vezels
het harnas van de geest
gezonden aan de goden
de schellen voor mijn ogen
afgepeld

hoeken maak ik rond
obstakels vijl ik weg
tot lijf en leed
gesmeed naar naakte waarheid

en ergens onderaan
kerf ik een wentelwoord
tot bloedkoraal.

© JELOU