Alle inzendingen over Serge van Duijnhoven

Cabanes eind oktober – grijs bruin oker groen Een door nevels van vuurtjes versluierd seizoen Waar de roofvogel langzaam haar spied-rondjes draait De barmhartige zon alle herfsttinten aait De winterslaap nadert de kou is op til De natuur komt tot rust - een merkbaar verschil Met de brandende zon van de bloedhete zomer Het tempo de kleuren zijn…

Je bent je eigen weg gegaan hebt paden gepakt waar ik afsloeg omdat alles anders is als je je eigen keuze maakt maar stuur bij waar nodig…

Nu alles faalt, heeft dit alleen nog waarde Voor mij, die nooit één waarheid heeft ontdekt; Ik zal van U niet scheiden als deze aarde Mijn pover lichaam dekt. Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig heeft bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht. ---------------------------…

Als je er was en dan niet zoals nu maar zoals toen in mijn gedachten dan zouden we samen bedenken dat het best nog wel gaat tussen ons en dat er bijna geen ruzie meer was…

Vanmorgen nog zag ik je auto staan, daar aan je huis langs de grote baan. Gemis zonk als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij. Wat stelde het voor? Ach, veel bellen en praten, een lach en met veel schroom een kuise kus. Gemakkelijk te verwerken dus? Gemis zinkt als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij.…

Er is wat op komst – ik voel het aan mijn kriebels. De tuin gaat fluiten.…

Al keert ook economisch hier het tij En blijkt de werkeloosheid snel te stijgen Toch kun je hier nog best een baantje krijgen, Want zie, er komen tal van banen bij: Schiphol kan aan zijn vijfde baan beginnen En Kok sleept straks nog veel meer banen binnen.…

Hij schreeuwt in alle talen maar de hare kent hij niet Toch is het snel weer stil als hij haar tranen ziet…

Men zegt dat de formatie vlot verloopt En dat er samen zinnig wordt gesproken Sinds deze week de week was aangebroken Die Bos "de week der waarheid" had gedoopt. Wat inhoudt dat in eenenvijftig weken Politici dus niet de waarheid spreken.…

Schoonheid van satijn uit zijden rag geboren in fladderende vlucht door wind bewogen Levend in het veld waar obstakels je raken kom je dwarrelend ten val stort neer ter aarde Je geknakte vleugels zijn sterker dan je denkt ze komen weer tot leven en dragen je omhoog…

De zeeman hij hoort de stem der Loreley* hij ziet op zijn horloge en springt het water in - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * De Loreley is een enigszins vooruitstekende rots in de Rijn, in het mooiste (Mittelrhein)gedeelte tussen Koblenz en Bingen, nabij de stad Sankt Goarshausen. De…

In Noord-Korea vatten ze de taak op Om door massaal gezamenlijk te zingen Vijandelijke legers te bedwingen Al mijden ze angstvallig "Vader Jacob" Als wij dat zingen, zegt men, zijn we dom Want ja: na Bim en Bam volgt steeds een Bom…

Even denk ik aan jou Even vlug even gauw Dromend op mijn zij jou in mijn gedachten Denkend aan de toekomst en wat te verwachten Glimlachend, denkend aan daarnet Aan die paar gestolen uren in bed Alsof het nooit anders is geweest Zachtjes knuffelen, onbeschaamd, onbevreesd Je hoofd op mijn borst luisterend naar het ritme van mijn hart…

meer nog dan een vogel vrij en zeker van steun die me tilt tot boven jouw wolken toch is me niets liever dan de hemel in je ogen ´s morgens vroeg ik vlieg mijn droom aan flarden als ik wakker naast je word…

Mag ik nog heel lang van je houden? Zoals alleen jij van mij houden kan Mag ik nog heel lang bij je blijven? Al is het alleen maar in je hart... Zullen we wat aan elkaar beloven? En die belofte nakomen... Zullen we samen oud worden? Al is het alleen maar in onze dromen Of wordt het echt werkelijkheid? Raak ik je dan echt nooit meer kwijt…

Ik wil foto's van vandaag nieuwe foto's van jou en mij waarop we intens gelukkig zijn Ik wil foto's van later van hoe het misschien ooit zal zijn foto's waarop we samen oud en samen nog steeds gelukkig zijn Foto's van toen zijn er genoeg maar ik wil foto's van vandaag waarop te zien is hoeveel ik van je hou... ik wil foto's van…

Wil je bij me zijn vannacht? Ook al is t dan niet echt een samenzijn Wil je bij me zijn vannacht? Al is het alleen maar in gedachten... Wil je bij me zijn vannacht? Je armen om me heen Zoals je altijd doet Wil je daaraan denken wanneer ik slapen ga? Zodat je bij me bent vannacht al is 't alleen maar in gedachten zodat ik me veilig…

Door tederheid vergeten vergeven de pijn dan het verdriet zo zinloos allemaal Door vergeten tederheid nostalgie op menu de zorgzaamheid kwijt nu verder…

Er worden niet veel huurhuizen gebouwd, Dus moet men netjes op een wachtlijst wachten, Maar volgens een verbluffende gedachte Wordt loten toch als eerlijker beschouwd. Maar ik heb altijd pech, vandaar mijn angst: Straks geldt voor mij vast: eerlijk duurt het langst.…

Ik ging bij Albert Heyn een boodschap doen, Maar trof daar al het personeel in tranen, Bevreesd voor de teloorgang van de banen Na een verlies van vijfhonderd miljoen. En Albert zelf bleek reeds op straat te staan. Daar prees hij luid de nieuwste straatkrant aan.…

Het eten staat op het fornuis en buiten kreunen zacht de bomen in de winden van oktober. Hoe donker is het huis. En dat ik heel alleen alleen moet dragen, wat reeds zolang geleden is. Ik nooit voorkomen kon. Daarstraks was er een teer gebaar, heel even was ik weer diep in de waan van een gedachte, ver in de droom van gisteren. Maar…

In het mysterieuze veld van diepe zieleroerselen maak ik een vrije val omgeven door duister Waar niemand komen kan en woorden weinig zeggen waar langzaam het licht door liefde wordt ontstoken Diepe emoties vullen mij in ongesproken zinnen waar lief met leed samenvalt in het ogenblik van weten Dat pijn zo zacht kan zijn en vreugde…

De hele krokus ging hij laat z'n nest in Het weer was mooi, de camping was een feest Vakantie was nog nooit zo fijn geweest En toch had hij verschrikkelijk de pest in Ik weet wel hoe dat komt hoor, zei hij sip Mijn caravan is namelijk een Kip…

Voorjaar ruikt haar kans en springt met knoppen vooruit in de toekomst van het licht dat weerklinkt in de vroege morgen van een nieuwe dag.…

in de lakens nog de bekende plooien gestempeld in mijn hoofd, dwalend en bang omdat ik probeer te vergeten een handvol gekruiste vingers, als stof licht en doorschijnend zwak verliet vandaag en in een zucht en niemand sprak wat gisteren nog was gedacht…

Ik kan niet zingen, ik zeg enkel tok En nooit heb ik mijn vleugels uitgeslagen: Ik scharrel op het erf rond alle dagen Of zit gekortwiekt in een donker hok. Het enige wat mij als vogel rest Is doodgaan aan klassieke vogelpest.…

Harde, rauwe kreten trommelslagen op haar ziel, het is zijn gistende woede die weer tot leven komt Haar gezicht een masker van bevroren schrik als hij haar aan wil raken, aarzelend en schuldbewust En weer hoort zij de woorden "sorry, schat", ze voelt haar lijf verstijven want dat is wat hij altijd zegt…

Men luistert hier heus geen prinsesje af Zolang ze niets bijzonders kan vertellen; Vandaar dat ik verwonderd vast moet stellen: Irene's dochter is een beetje maf. Maar ook bij moeder zat een schroefje los. Die werd zelfs afgeluisterd in het bos.…

Men luistert hier heus geen prinsesje af Zolang zij niets bijzonders kan vertellen; Vandaar dat ik verwonderd vast moet stellen: Irene's dochter is een beetje maf. Maar ook bij moeder zat een schroefje los. Die werd zelfs afgeluisterd in het bos.…

De tand des tijds is duidelijk te zien. De buitenkant is verweerd door afwisselend zon en regen en veel meer nog misschien. Het dak is bijna kaal. Er is niet veel meer over van het rijke dak van weleer. Ook dat heeft zijn eigen verhaal. Scheef hangen twee luiken, maar de ramen zijn nog helder. De deur gaat vriendelijk open en ik kan het…