Alle inzendingen over Stef Blok

Al het vertrouwde wordt beetje bij beetje ontnomen ik leef in een wereld die ik niet meer kan verstaan nieuwe technologieën zijn veel te snel gekomen misschien ben ik te lang aan de zijlijn blijven staan het is net of ik ontwaak in een vreemde omgeving Bevolkt door creaturen die ik totaal niet meer ken wonend in een wereld met een andere beleving…

Het betuttelende vingertje van de overheid alles moet in het gareel volgens nieuwe wetten datgene wat ik heb geleerd is volledig uit de tijd en het heeft geen zin om je er tegen te verzetten maar ik ben een rebel, ik wil er niet aan toegeven dat wat altijd zwart is geweest, kan niet wit worden hoezeer ze dit ideaal met regels ook na willen streven…

Als kind speelde ik graag aan de waterkant spelend met bootjes of steentjes scheren altijd was er een buurvrouw aan de overkant die, uit angst voor verdrinken of mij bezeren mij waarschuwde voor de gevaren van de waterrand geheel opgaand in mijn spel zag ik geen gevaar de bootjes dreven onschuldig in de haven toch kwam deze vrouw met een afwijzend…

Een markante dag in mijn jonge bestaan bij het stoplicht op de fiets zag ik haar twee reebruine ogen keken mij aan en hopeloos verliefd stond ik daar maar redelijkheid was ik terstond vergeten die ogen brandden in mijn gedachten door mijn vrienden voor gek versleten wat kon ik anders van hen verwachten die eerste kus kwam onverwacht nog…

Tien spijltjes met tien gekleurde ballen zo leerde ik vroeger tot honderd tellen spelenderwijs leerde men de getallen en zonder enige moeite, het optellen het rekenen werd een tweede natuur antwoorden zonder na te denken toch werd het veranderd op den duur zonder er enige aandacht aan te schenken hoofdrekenen is een enorme klus zweetdruppels…

ik sta nu overal alleen voor niemand die mij bij de arm neemt door de liefde die mijn maatje bevroor voelt dit leven mij helemaal vreemd soms als ik het dan echt niet meer weet kijk ik naar die foto met mijn kinderen zij mogen niets voelen van mijn leed ik mag hun blijde jeugd niet verhinderen die glimlach, de blijdschap op hun gezichten…

nooit heb ik mij zo zeer vermaakt als vanavond ik ontdekte een serie die mij werd ingefluisterd het was net of ik mij weer in mijn jeugd bevond is het daarom dat ik het in mijn hart heb gekluisterd? eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel…

Struinend tussen de puinhopen zoek ik naar gebroken stukken uit mijn leven scherven van geluk en verdriet liggen verspreid en uiteen gekraakt deze puzzel moet worden opgelost om mijn verleden opnieuw te herleven zodat ik zelf het moment kan zien waar ik het spoor ben kwijtgeraakt vertwijfeld maar vastberaden begin ik de stukjes bijeen te zoeken…

Als een rode draad door je leven in goede en slechte tijden blijft die ene herinnering aan je kleven niet in staat zijnde om het te vermijden een herinnering van spijt misschien één die je heeft gemaakt tot wat je bent de uitkomst was niet te overzien en je hebt het al die jaren ontkend niet in staat om de tijd terug te draaien zit je daar…

de zon breekt door de wolken, nog niet zichtbaar voor het oog grijs en grauw nog overheersend, staat daar plots een regenboog langzaam wordt een glimlach zichtbaar om de mond van een kind en de regenboog strekt zich verder als een oneindig kleurend lint zo kwam jij in mijn grijze leven, onaangekondigd net als het lint ik was er totaal niet op…

Een hele generatie is ermee opgegroeid denkende dat dit schip nooit zou zinken als de politiek zich er niet mee had gemoeid zouden haar geluiden nog steeds klinken die vertrouwde stemmen van de dj’s met tussendoor het geluid van de jingles de hits van de Bee Gees en de O’jays wie genoot er niet van al die singles de laatste minuten met de…

Het land is gehuld in een grijze deken iedereen is somber en straten zijn grauw de stralende dagen zijn snel verstreken onbewust gaan mijn gedachten naar jou ik gaf je de beste jaren van mijn leven ondankbaar nam je alles van mij aan er is niets van die jaren overgebleven alleen een herinnering die ik moet doorstaan niet eenvoudig te vergeten…

Met de IPhone in de hand ren je van A naar B zonder dit apparaat valt echt niet meer te leven in de metro, op de fiets naar school of in de WC met de IPhone valt altijd wel iets te beleven sinds de smartphones hun intrede hebben gedaan hoor je er met een normale telefoon niet meer bij en is de verslavende werking er van uit gegaan zonder je…

Soms is het net alsof ik iets heb gemist de tijd is onverbiddelijk in haar voortgang zijn herinneringen uit mijn geheugen gewist totdat ik ze toevallig weer tegenkwam jeetje, is dat al weer zo lang geleden? het voelt alsof het gisteren gebeurde de herinnering voert mij naar het verleden waar mijn jeugd naar onschuld geurde die onschuld is…

Van het ene op het andere moment staren vier muren hem vernietigend aan de wegen die hij laatst heeft verkend bleken niet de goede kant op te gaan een gevoel van spijt? Nee dat zeker niet de keuzes waren te zeer beperkt ook al hebben sommigen veel verdriet het alternatief had nog minder gewerkt nu hij hier zit heeft hij tijd om te denken zijn…

Vannacht werd ik wakker door het gezoem van een mug onbewust sloot ik mijn ogen en ging verder met dromen totdat ik wederom wakker werd door jeuk op mijn rug op een plekje waar ik net niet goed bij kon komen zoekend naar middelen om de jeuk te verzachten zat het beestje op de muur te genieten van het maal met een krant op jacht om zijn leven…

De nevelen van het verleden sluiten mij in met een diepe zucht als in een trance staar ik naar een grijze muur die voor mij ligt als ik omkijk zie ik nog flarden van een blauwe lucht wederom ben ik voor het nostalgische gevoel gezwicht de nevels hebben mij nu volledig ingesloten de hunkering naar vroeger is nu in alle staten een weemoedige…

Zittend op een zonnig terrasje aan de boulevard genietend van een kop koffie met een froufrou kijk ik naar het strand met al die mensen op elkaar vechtend om een plekje, afijn een heel gedoe spelende kinderen rennen door het rulle zand een strandbal ploft neer op een ingesmeerd lijf een zakje friet met mayo gaat van hand tot hand terwijl de…

De eeuwige strijd tussen supportersscharen wordt even op een laag pitje gezet komen de hooligans weer tot bedaren en is het wij-gevoel weer even aan zet samen staan brullen aan de zijlijn hand in hand achter het team gaan staan waar je een echte supporter kan zijn zonder een ander de kop in te slaan de oranjegekte bereikt het kookpunt als…

Het Europa van nu, vijanden worden vrienden hypocrisie regeert waar vroeger soldaten dienden opgevoed met het idee dat die moffen niet deugen ben ik bezoedelt vanuit mijn vaders geheugen het Europa van nu, verdwenen is onze Gulden je moest er aan wennen, je moest het maar dulden het volk zei nee, de politiek draafde voort waar blijft je stem…

Ik kijk dagelijks over mijn schouder zoekend naar de dingen die ik herken de dagen worden echter steeds kouder ondanks de nieuwe wegen die ik verken eigenlijk heb ik geen zin vooruit te kijken om het vertrouwde achter mij te laten steeds maar weer de tijden vergelijken ik voel mij steeds verder verlaten niet tegen het leven opgewassen verloren…

ik hou van mooie rode licht gezwollen volle lippen als ze lachen als ze praten als ze niets doen maar vooral als ze niets laten…

Vloeibaar vet is lekker en gezond Maar Zeeuwen nemen niet zo snel een gok Die willen toch het liefst een stevig blok Daar drijven dan de friet en snacks in rond Maar ja, met '53 in gedachten Was de voorkeur voor iets stevigs te verwachten…

De Fyra leek een prima deal totdat In sneltreinvaart de aankoop was getekend Het was een koopje had NS berekend Waardoor men niet meer in de gaten had Dat men een wissel op de toekomst trok Zo zet je als NS jezelf voor ’t blok…

kan je over bruggen Je kunt ze zelfs bouwen met blokken, blokjes... uit je jeugd toen alle beroepen nog mogelijk waren Nu kun je, man -in bewondering- in de verte staren waar de ene wal de oever vinden kan.…

De gaswinning, het is een zwaar dossier De bevingsschade is niet te begroten De kraan moest dan ook dicht, zo werd besloten Voor slachtoffers destijds een fijn idee Maar Blok blijkt op de valreep nu nog even De Groningers een nekschot te gaan geven…

Als ik er niet meer ben, kind, Laat ik je niet een leegte na, De blauwdruk van wie jij Ten diepste bent heb ik je In liefde meegegeven, Maar de ruimte laat ik je na Om voor jezelf in te vullen, Waarin jij je eigen leven En al je dromen kunt vervullen…

Als een blok graniet dreunden de nachten door mijn hoofd toch, in mijn geest woonden altijd de diamanten dan stoffig, vaak briljant ik ontving veelal met ontzag en knoopte eerbiedig het geheel tot een rij van vele jaren dag en nacht.…

Ik kom nooit meer Van jou af Want jij gaat in repen Ik breek je in blokken, In brokken verwarmt mijn mond Smeltend mijn weerstand Ze zeggen dat het Door een stofje komt Dat zit er dik in Maar de verleiding Is zo ontzettend puur ....…

Edsilia met 'Nooit meer zonder jou' Zal onze Eurovisiejoker wezen Dat wordt weer speculeren, hopen, vrezen En alles tussen euforie en rouw Omtrent de kàns vergeefs te mogen knokken Met Griekse kongsi's en oud-Oostblok-blokken…