Alle inzendingen over Toujours

O grandseigneur, witbaardig Uw verzen zijn zo aardig Spreekwoordelijk leeswaardig Nee, echt niet minderwaardig Beslist niet inferieur Ik ken ze geen van allen Hoewel, Michel-Angèle Die Surinaamse frêle Was heter dan Adèle Met haar kon ik goed ballen Mijn eerste heette Anne Een bloem die zij mij ried Was zij mijn liefde niet Dan zong…

'k Zag gister, naast Julienne Die ik hier memoreerde En Annabel uit Heerde Die 'k nog het meest begeerde Eén over 't hoofd: Vivienne De rest volgt dan wellicht In een nieuw liefdesdicht…

Ik knuffel graag met mijn sexy "chèrie" uit Cherbourg, want haar zachte bolletjes-trui geeft mij, "toujours", in zo'n zwoele, zalige nacht, als wielrenner, macht èn kracht om gele-trui-winnaar te worden in iedere Tour!…

Pour toujours Iets zegt mij echter dat hij aan het ende Niet hoog staat in de ranglijst der legenden…

(La langue de l´enfance est toujours la plus belle. De taal van de kindertijd is altijd de mooiste.) Henry Bauchau, Les hirondelles boivent en vol. Uit: tentatives de louange.)…

in de gouden kooi van liefde hangt de droom zo mooi getralied met vrijheid van ontsnappen stappen is met een fantoom nooit verschoont realiteit een vluchtig en luchtig parlez moi d'amour jij bent the golden girl waar ik mee ga toujours…

het franse strand de zon een hand ik droom me naast je vraag of je verbrandt je glimlacht, met vakantieogen vraag je of ik hier wil blijven mijn wit bij bruine lijven we spelen in het zand rotsen worden duinen we struinen door de taal en liefde wordt toujour amour je rankt nog slanker in de branding van de oceaan je beelden golven…

Toujours la même, la même histoire 't Is weer hetzelfde lied, Wat ik voor morgen maken moet Onthoud ik telkens niet Twaalf maanden in een compact ding Een businesslijst voor taken 'To do' voor je privé beslommering, Voor eìgen zaken Het wereldweb dat mij verbindt Toont als publiek perpetuum Wat ik bedreef, in woord en daad Maar wat…

Ik ga even lekker douchen Kleed me daarna heel mooi aan Wil je helemaal niet pushen Maar we moeten nu echt gaan De kaartjes liggen klaar Op het kleed in de hal Je hebt geen zin weliswaar Maar we gaan toch naar het bal Ik wil de tango dansen Me voelen zweven op de vloer Met andere mannen sjansen Niet alleen vandaag, maar toujours Dus…

O zonderling het zoet genot der zonden Het liefst de liefde, in het samenzijn O nectar, godenspijs, o ambrozijn Als amoureus elixer...ongebonden…

Het is vandaag een mer à boire je ne sais pas, je ne sais quoi wat ik vanmorgen kiezen moet dat weet ik nou nog niet Toujours la même, la même histoire 't Is weer hetzelfde lied, ik weet dat ik wel stemmen moet maar wilders wordt het niet! ................................................................…

Ik ben vrucht en kan slechts vallen; gij roept mij toe: ‘l’amour, toujours l’amour’ maar ik zie u: likkebaarden, lallen.…

de snavel en de poten geel - het meisje van Pampelune te Honoloeloe dat om haar hoge hals heeft een krans van purperen anemonen op haar opalen borst kleine barokkoralen en om haar dijen niets (Vogelveren dorsten haar dijen niet te dragen zo zeer zijn dun haar dunne dijen) dit pampeluner meisje dat te Honoloeloe woont ken ik niet Priez toujours…

de wanhoop in haar stem tijdens dat lied: J'attendrai J'attendrai Le jour et la nuit J'attendrai toujours Ton retour J'attendrai dat zou ik willen bereiken alles, maar niet de onverschilligheid dat wil ik misschien nog wel het meest niet meer schrijven nooit meer, nu niet later niet, nooit niet ook vroeger niet meer de vrede…

Parti, parti pour toujours. Déserté est mon cœur. Parce que sans toi, je tombe, plus profond, silence. La solitude m’embrasse, je ne peux pas sortir. Il n’y a pas de point l’abattre. Pourquoi ? Quand toi, ma force, m’a abandonnée. Ce sourire, les étoiles s’estompent. Pur, émouvant, aimable. Je me sens perdue.…

En elke keer als hij weer uit de bajes kwam dan zat ie strijk en zet toujours bij de penoze en sprak dan af met Dove Daan of Manke Bram, om zich een nachtje in een bankkluis te verpozen. Hij nam zich telkens voor de misdaad te verlaten wat hem nooit lukte, hij ging steeds weer in de mist.…

't Was in de dagen van de Mont au ban Dat Berge Raç zijn c aan une jeune fille Cadeau deed met wat bric-à-brac cédille Au bord de Loire, pas loin des Quatre Vents Au tour de pays d'or à mont vent où Desanderendaags toog Berge naar Montgolfières Nog altijd, comme toujours, in zijn DS Van Saint-Priëst-la-Roche naar Villerest Met in de achterbak…

murmures qui ressuscitent les mots natifs Ces heures irradiées de vivats, d’alléluias Ces heures envahies de silence, d’absence Cette soif qui jamais ne sera étanchée et la faim qui n’a pour terme que l’infini … Fidèle compagnon, la mort nous contraint À creuser sans cesse en nous pour y loger songes et mémoires À toujours…

horizon Le jour est venu où mes poumons sont vides Parce que le chemin de la vie demande un souffle plus long Ne laisse pas la perte de t’empêcher Parce que l’avancé des peuples est inexorable Le jour est venu où je ferme les yeux Parce que le chemin de la vie me mène aux étoiles Ne laisse pas l’obscurité te freiner Parce que l’espoir renaît toujours…