Alle inzendingen over Tour de France

Geen kloef en kletst er in krakende kruid of plompe daar pletst er een puiteke uit Men dompelt in 'water Zo potig ter per en een kringetje gaat er een voetje ver Het schiet er zo stille en het rept er meteen Zijn buik en zijn bille En zijn achterbeen Het strekt en het strijkt, en Hoe dieper het duikt Hoe lomper het lijkt Hoe dikker…

Een nieuw stopcontact voor mijn wekker Heeft twee van die gaten, da's lekker Maar wat is het waard? Ze wenst slechts geaard Dus baalt ie enorm nu, die stekker…

Soms knaagt aan mij dat angstige gevoel: Ben ik nou wel de vader van die jongen Die studiebol, die falen heeft verdrongen En zonder dralen afgaat op zijn doel De voorspoed heeft hem luidkeels toegezongen Zelfs voor de heetste vuren blijft hij koel Een zelfverzekerd lachje op z’n smoel Het pad naar boven kent slechts reuzensprongen Examenfeesten…

In de schemer het angstige luistren Naar de wind, die waait om de huizen. Van de wilgen stuiven de pluizen, Wit in de regen van 't duister. Ver weg het bedwelmend bruisen Van de zee: haar vage geluiden Eentonig, versmelt met het ruisen Van het bloed, zo warm en duister. In het duistren en het ruisen Een buigend mens, arm en donker...…

Zorge, zorge, bouw mijn huis, Timmer, timmer, timmer, Eerst uw kruis, dan uw huis... Ach, een huis voor immer. Zorge, zorge, weef het kleed dat de dagen spinnen. Eerst het leed, en dan het kleed. Ach een kleed van linnen. Zie, de nacht is zwoel en zwart. Sluit mijn ogen, zorge, Eerst uw ogen, dan uw hart... Heeft mijn hart geen morgen…

Hoe vaak zijt Gij dit jaar niet tot ons hart gekomen met leed en met geluk met ziekten en met pijn, maar ook: hoe vaak hebt Gij verdriet en kwaal genomen en deed uw stil bezoek ons stil en zalig zijn! En nu 't is middernacht! O, mocht de wereld wijken met de omzwaai van de tijd. Daal, hemel, tot ons neer, wij laten de aarde los, om zelf…

Het laatste shocknews: Britse pornoster Heeft (wegens coke en nieuwe kar van node) Haar dochter ter ontmaagding aangeboden Hoelang gaat zo'n schandaal ons nog te ver? Zo zijn het nu al jaren van die dagen Dat normen meer en meer en meer vervagen…

Het zenderaanbod, groeiend met de jaren Is nu dus weer met Talpa aangevuld De programmering -gisteren onthuld- Was weer een optocht van inwisselbaren Maar goed. Weer een kanaal dat zich geheid Vanwege naam en logo onderscheidt…

Een kleiduivenschieter uit Sloten Schoot zich onlangs dwars door zijn poten “Aan de duif lag 't niet” Sprak hij vol verdriet “Maar 'k heb 't met mezelf niet geschoten”…

Het geloof heeft aan een onzichtbaar bewijs genoeg om vast te stellen dat wat je niet kan zien, bestaat in wat je laat: genoeg liefde geven of tegen beter weten in hopen op. Geloof staat voor, ja, staat nog ergens voor. In een transparant tuinhuisje is het prettig geloven. Een man schrijft een giro uit naar een goed doel, geloof ik.…

Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken. Geef mij na mijn zoveelste kale reis iemand die mij twee haren uittrekt en glimlachend zegt: je wordt grijs. Geef mij alles en zeg: het is niets. Geef mij niets en zeg: dat is alles. Geef mij mezelf, geef mij jou. Ik heb gezocht naar wist ik maar wat. Geef mij nu eindelijk wat ik altijd al had.…

voor Barbara Ik droomde van een heerlijke taart, het was geen droom. De tafel stond zo vol zoetigheden dat de heerlijke taart niet opviel. Ik zag mijn geliefde met een taartschep. Ze zwaaide alsof ze mij niet zag. Ik droomde van een honingzoete taart en van mijn geliefde aan tafel. Het was dus niet zo lang geleden en het was geen…

Maria moest ooit eens bevallen Van 't kind dat de hoop was voor allen Maar kribbig dacht zij: Da's net iets voor mij Dat ik mijn gezin hier moet stallen…

We bewogen onze armen als lichtbogen onder water. Fel gekleurde vissen schoten alle kanten uit, hun vluchten was een vinden zonder zoeken. Wij rustten op onze zelfgemaakte instrumenten van stilte. Je kon een speld horen vallen, een waterdruppel van een lotusblad. De zon bewoog traag tussen de heuvels twee handen die een oranje ballon…

Zodra het mooi weer werd, zette zij haar zonnebril af. Ze wilde de zon recht in de ogen zien. Kijken was een poging om te constateren dat. Bij bewolkte dagen vroeg ze zich af waarom ze zo deed. De hemel gaf geen antwoord, sloot het wolkendek tot de zon weer ging schijnen.…

Bij Bethlehem waren er velden Waar engelen eertijds vertelden: Het is echt niet ver Dus volg deze ster Met Kerst worden jullie dan helden…

Maria bleef volharden 'ik ben maagd, die deugd is mij door niemand ooit ontnomen' 'maar hoe in Godsnaam kon dat kind dan komen' heeft Jozef zich vertwijfeld afgevraagd hij bad de hemel 'noem mij toch de dader' maar kon het niet geloven: 'God de Vader?'…

december 2004 mijn kerstboom waaide weg bevries de glimlach op de lippen van de voorbijganger ijzig is zijn adem zijn kille blik dat sneeuw zijn lijf waarin verliezen huist mogen bedekken o boom ooit afgekapt alles wat jij bent was wat jij was ik nodig je uit houd me vast en voorbijganger ga om koud te wonen -…

Zij verft een kastje. Hij kijkt foto's. Op een ervan verft zij een kastje. In het kastje liggen foto's. Op een ervan kijkt hij foto's. Niet op de foto's: zij verft een kastje.…

Hij vergeleek zichzelf vaak met een scooter. Meisjes waren dol op hem, zaten achterop te lachen. Ha, ha, ha, kijk mij eens scheuren met zo'n grietje uit een liedje. Het hele dorpsplein gierde mee. O, campanile, de pizzabakker had smaak. Deze pizza zag er lekker uit, smaakte naar meer. - En de scooter verdween in de verte.…

het spookslot van Horst de Diestiaanse parel in het Hageland - van einde en ver bezocht - eenzaam is de spits eender welk seizoen één schietgat in de donjon - het oog van de tijd middernacht in Horst de spookkaros, getrokken door zes git hengsten jeugdherinnering: ‘het bootje met nummer zes - nu binnen komen”! ‘ik herhaal: het…

Temidden van wat half ontgonnen land Is er in Zambia een dorp verrezen Voor arme seropositieve wezen (Daarvan is daar helaas een groot bestand) Zo'n dorp maakt menig lot wat minder zwaar: De eerste nieuwe hoop voor 't nieuwe jaar…

Wanneer twee mensen Het bewustzijn delen Dat de Spirituele wereld In hun is Waar ze hun éénzijn Kunnen ontdekken Vindt Spirituele Éénwording plaats…

De vlokken die zo maar vallen in het voorbij gaan van de auto's draai ik in gedachten nog wat rondjes terwijl ik simpelweg stil zit. Turend over witte strepen die het zwarte asfalt verdelen over dat alles maar mag stroken in liefde en met elkaar. In de weilanden zie ik het groen waar het leven mee vol zit en inde ondergaande zon het rood…

Ik vrees zijn spelen in de drukke straat, En zijn aanbidlijke onvoorzichtigheden. Ik ren hem na, en ben niet eer tevreden, Voor, wild en willig, hij zich vangen laat. Hij groeit, en alles wat zijn stem verzwijgt, Zie ik in schaduw om zijn ogen trekken, Wanneer zijn leden krachtiger zich rekken, En haar en huid zijn gaafste glansen krijgt.…

tussen de regels waar woorden elkaar vinden en zinnen eindigen met een punt onderbroken door leestekens het gevoel dat zij verwoorden is niet te bevatten in het echt de huid lijkt niet te winnen van de regels op papier woorden worden gezocht om samen een geheel te vormen om samen een gevoel te verwoorden en om samen te zijn…

Een stripdanseres uit Almere Wou laatst langs een filmset flaneren Ze had geen geluk Het was er zo druk Ze kon er haar kont haast niet keren…

Breeduit in de speeltuin ligt de tijd onzichtbaar als een wolk waaruit het angelus van kinderstemmen klinkt. Handen slaan op onbestaande ballen, monden happen in doorzichtig vlees. De tijd, geduldig, laat zich sarren als wolk van een hond in wiens grijs een oude wijze wrede godheid woont. Hij likt het bloed van knieeën en kiezels. Tussen…

Op een nooit geschilderd schilderij staat ze met een lach. Wanneer je stil bent, hoor je haar denken: ‘Schilder mij, maak mij tot iemand!’ Achter de ezel zit een man. Hij maakt een zelfportret van een vrouw, moet soms lachen om de werkelijkheid. De vrouw doet iemand na, niemand die ooit heeft bestaan. De schilder imiteert de illusie zo…

Als god de vader het voor het zeggen had zou hij opstaan van zijn troon. Hij zou zijn sigaar wegleggen, hij zou met een gouden teennagel bedachtzaam de krabpaal beroeren en hij zou zeggen: we zitten vol O hoe stil het dan wordt. De stemmen van de eeuwige tenoren slaan dood in de hofvijver en het laudamus alzheimert door het engelenkoor. Zelfs…