Alle inzendingen over Traan Huilen Verdriet

doorleefd in zijn pijnen nog even te gaan alle hoop verdwenen in leven vergaan zoeken naar een lach de pijngrens voorbij waar engelengefluister zijn angsten leidt in een tocht door tranen het dal der verdriet ook de nacht zal huilen de dag dat jij gaat…

Haar hoofd zo vol van zorgen en het hart zo vol verdriet ik kan alleen haar tranen drogen maar problemen oplossen niet Het is me echt zo zwaar te moede wanneer ik haar verdrietig zie een arm om haar schouders leggen haar hoofd huilend op mijn knie En mét haar huil ook ik mijn tranen heb net als zij slapeloze nachten 'k heb nog steeds…

ik wil m'n kinderen zien en niet dood dus ik moet opletten en sterk zijn en soms wat huilen god wat moet ik huilen…

Huilen zonder tranen, stikkend in golven van verdriet. Gevoelens losgeslagen, vinden hun juiste weg nog niet. Verloren in emotie, enorme verwarring is ontstaan. Totaal lamgeslagen, in volledigheid ontdaan. Woorden ze verstommen, diepe onrust binnenin. Verwerking van het verleden en dit is nog maar het begin.…

De tranen komen ’s nachts Wanneer alles donker is En slechts het huilen van de wind Mijn stil verdriet verstoort.…

We kunnen alleen maar huilen, al zien we de tranen niet. Zelfs woorden zijn haast niet te vinden, bij dit zo groot en onbeschrijfelijk verdriet. Antje.…

Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel Niets voelen Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd In zijn patronen Of die van haar Verdriet is prachtig Verdriet is genieten Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…

Ik zit hier opgesloten in mijn kamer Gordijnen dicht, niemand die me ziet Zacht huil ik mijn warme tranen Een dag overladen met verdriet Mijn maag bepaalt de verkregen gedachten Mijn brein heeft zich te ruste gelegd De wereld door betraande glazen Ik besta er niet, hoezeer ik ook vecht Door eigen achterdocht werd ´k afgestompt De wereld…

Ik heb vele vrouwen zien huilen De tranen stroomden naar benee Tranen die mij steeds weer raakten En ik huilde met ze mee Maar er is niets zo mooi En zo puur als het maar kan Niets dat mij zo kan verwarmen Als de tranen van een man Het gevecht tussen gevoel en trots Emotie wint het deze keer Hij kan zijn tranen niet bedwingen En hij…

Het meisje met een ijzeren traan. Zo werd ze al jaren genoemd. Het meisje dat nog nooit had gezoend. Ze kon maar geen jongen krijgen. En bleef altijd zwijgen. Een meisje heel onzeker. Wint vast en zeker nooit een beker. Meisje vol verdriet. Maar niemand die dat ziet. Na school rent ze naar huis. Want daar is alles wel pluis.…

Zware olie doet je tranen, doet je huilen, doet je sterven. Daar is het verdriet: de pijn, om wat je bent en straks zult zijn.…

Langzaamaan drogen de tranen langzaamaan slijt het verdriet. Maar om alles opeens te vergeten nee, dat hoef je en kun je niet. Je hebt nog altijd je herinneringen, en die zul je ook altijd bewaren. Als je er soms nog even om moet huilen hoef je voor niemand je tranen te sparen.…

nog zo goed huilen geeft vaak nieuwe moed Ik heb het nooit zo bekeken: Zegt de traan en laat de tranen over zijn wangen gaan De lach trekt een vrolijk gezicht wat is de essentie van dit gedicht?…

Echte mannen huilen niet. maar als dan toch, door merg en been, ogen tranen, hebben echte mannen echt verdriet.…

Als ik huilen wil maar de tranen willen niet komen troost ik mij met de gedachte dat ik niet de enige ben En dat van tijd tot tijd als de regen bij bakken uit de hemel valt het die verborgen tranen zijn van mij en vele anderen En dat als het ook nog gaat stormen en bliksemen er nog zo veel meer aan de hand is in de zielen van ons mensen…

Huil maar... Laat die tranen lopen Huil maar uit Je kunt het niet ontlopen Huil maar... je bent zolang al flink geweest Huil maar uit Dat helpt je nu het meest Huil maar...…

In stilte huil ik binnentranen zij sijpelen één voor één door de aders van mijn leven tot aan de aorta-steen Een zakdoekje is niet voorhanden dan maar een grote witte envelop opvangen wil ik ze en verzenden met een pokerface als postzegel erop Niemand zit echter te wachten op mijn tranen noch mijn verdriet dan maar adresseren aan mijzelf…

Zij kan niet uiten, gebarentaal is haar vreemd Zij kan lachen, huilen, tranen vloeien in overvloed. Of dat ze ’t nou van verdriet of juist van vreugde doet ’t maakt niet uit, dat ze niet praten kan, je hoeft haar alleen maar aan te kijken dan weet je precies hoe ze zich voelt.…

Tranen van verlies en verdriet Huil ik als ik van enge mannen droom Die met kleine robots mijn Lichaam langzaam binnenkomen En zich een weg banen door Wat zuurstofarm bloed lijkt te zijn Niet lang na binnenkomst Bij mijn hart geraken en mij met Ernstige gezichten en gefronste wenkbrauwen Vertellen dat mijn hart nog voor het Nader…

Huil niet om mij Voor mij geen tranen Geen verwijten, geen verdriet Graag een glimlach op uw lippen Vandaag hoef ik uw droefheid niet Denk aan mij, aan mooie dingen Aan momenten van geluk Die je bijna doen gaan zingen Dan kan deze dag niet stuk Ik leef voort in uw gedachten Ook al ziet u mij straks niet Afscheid valt nooit te verzachten…

Jouw gevoel je verdriet Ik zie je kwaadheid je tranen en je pijn Voor mij ongrijpbaar maar ik voel ze toch je gedachten, ik denk ze met je Ik kan er alleen maar voor je zijn Als ik zou kunnen liet ik je pijn verdwijnen je tranen drogen je kwaadheid sussen Maar ik ben geen tovenaar Ik kan wel knippen met mijn vingers maar gebeuren doet…

Huil niet om mij Bij dit wrange afscheid Maar wees liever blij Het was een fijne tijd Beween mij niet Voel je niet alleen Maar leef en geniet Van allen om je heen Laat geen traan om mij Het leven is zo mooi Dus leef en wees vrij Verwelk niet in een kooi Heb om mij geen verdriet Jouw leven is niet af Dus grijp het en geniet Al sta…

ik kan niet meer huilen er is mij teveel aangedaan je hebt me voorgelogen waarom heb je dat gedaan ik kan niet meer huilen het is toch een schande nu loop ik met vragen waarom heb ik het niet in handen door jou kan ik niet meer huilen terwijl je me heel erg hebt pijn gedaan weg zijn mijn tranen ik kan niet meer huilen…

Om jou huil ik al lang niet meer dat ben jij waarachtig niet waard Van jou kreeg ik een maagzweer dus liggen je brieven in de haard Mijn tranen zijn nu opgedroogd ik schrapte je naam uit mijn hart Verdriet dat zich had opgehoogd kleurde mijn dagen louter zwart In al je brieven leek je de schat die voor mij ‘t einde moest zijn Een mooi…

Dan zal ik mijn tanen stilletjes huilen bloedgekleurde tranen in mijn hart.…

Waarom moet ik steeds zo huilen kan ik het verdriet geen plekje geven ik wil zo graag gewoon weer ik zijn uitbundig kunnen genieten van het leven Maar als ik dan al die graven zie waaronder mijn familie begraven ligt dan komen heel spontaan de tranen en biggelen zacht over mijn gezicht Verdriet moet je een plekje geven maar dat plekje is…

Als je een traan van mij zou zijn, zou ik nooit meer huilen, uit angst om je te verliezen…

ik huil... als een kind... snikkend, schokkend zonder te weten van ophouden... mijn kussen is doorweekt mijn tranen stromen... ik schreeuw en ik huil en ik snik... als een kind...…

soms wil je niet wil je niet getroost worden wil je huilen alleen in verdriet om wat je niet hebt wat niet meer is languit met opgetrokken knieën schokkend en tranen die vloeien lig je huilend met een stem die breekt een lichaam uiteen een naakte ziel die hunkert naar dat wat niet meer is alleen alleen zijn om vandaar uit op eigen…

de tranen weer…