Alle inzendingen over Ver weg

Bij hobo en fagot hoog aan de hemel na al die regen zonneklaar een blauwwit duel om ver weg te dromen…

we zijn het allebei maar willen het niet zijn blijven ver weg van de pijn want eenzaamheid is beter alleen dan echt te zijn…

soms bloemen Die zette ze in een vaas Dat waren dan haar vrienden Ver weg Van haar geliefde Maas…

Met een kapot gezicht Moet ik mij afwenden Van het geziene leed Dat ik in mij kerf Eindeloos ver weg Toch zit jij naast mij Ik kan je warmte voelen Maar jouw warmte is niet voor mij Als een litteken Is mijn gezicht vertrokken Zoals jij nu ook bent Vertrokken, voor eeuwig ver weg En blijvend dichtbij Eindeloos heen, en ver van mij…

Strooi woorden in het rond kijk ze meegaan met de wind tot ze ergens ver weg landen als zaailingen voor een gedicht spuug zinnen in het water zie hoe ze meedrijven naar zee tot ze ergens ver weg stranden als oogst voor een jutter al die letters duizenden letters laat ze maar komen laat ze maar gaan wat blijft hangen is soms de moeite…

afscheid nemen van de oude pijnboom doet zijn bast rillen naalden op het klinkerpad steken hem, weg moet hij, ver weg van de opgefokte straten in een zieke stad waar dood normaal schijnt bloed en blauw door aders razen, laaiende lichten de nacht versjteren weg moet hij, ver weg, op zoek naar die plek waar witte windveren wedijveren met…

Vandaag de dag is morgen ver weg. Nu moet het gebeuren. Gisteren was ooit, maar is nu niet meer. Nu is nu. Morgen zien ze wel weer.…

dichtbij mij blijf ik vandaag ben ik vaag in ogen van iedereen die ver weg gaat en zichzelf vandaag verlaat…

Een leven Gegeven Zonder enige vorm van besef Wat dit leven Zal beleven Heel dichtbij of toch heel ver weg…

Je bent ver weg maar toch dichtbij Altijd al zo geweest Stiekem in mijn achterhoofd Je geloofde me niet toen ik dat zei...…

ik dat je je vind In de eigenheid van je ziel Ver weg van alles om je heen…

Mannen die worden onthoofd in de krant In een ander land Een land ver weg van ons hollandse paradijs Waar de vogels op de takken blijven zingen De rivieren stromen En er kinderen zijn die nog dromen Ver weg Een strijd Om de waarheid Onze planeet Verdeelt Op de televisie het beeld Zwarte kruizen hel duisternis mist Een octaaf lager…

afscheid nemen van de oude pijnboom doet zijn bast rillen naalden op het klinkerpad steken hem, weg moet hij, ver weg van de opgefokte straten in een zieke stad waar dood normaal schijnt bloed en blauw door aders razen vogels met een scalpel de nacht opereren weg moet hij, ver weg, op zoek naar die plek waar witte windveren wedijveren…

Paarden ver weg, met dit vergezicht heb ik et moeten doen. Ik heb niet geweten dat ik onder hen graasde en was. Nu ik weer paard ben, af en toe, zoals nu, is mijn lijf zwaar en gelukkig geworden van al dat gras. Het is vreemd om te zijn wie je bent, een paard ver weg in de wei. Zij heeft me gevraagd hoe het onder de mensen was.…

Op een mooi eiland, ver weg, woon jij. Met enkel zee tussen ons in. Het is water dat ons scheidt, en kilometers land... Zo ver weg ben jij, en toch voel ik jouw warmte zo ontzettend dichtbij.…

Ver weg en heel dichtbij.…

Toekomst hij is er weer Je toont altijd zo ver weg, ergens onbekend Toch verbaas je mij steeds weer Hoe snel je er weer bent…

Iemand huilde ver weg, wij hoorden niets. Toch wisten wij het, ergens vandaan.…

Sterfbed van mijn vader Verscholen in zijn gebroken ogen Schemerde even een licht En ver weg in zijn gezicht Glimlachte hij Hij herkende mij…

mijmerend staren diep in de verste verte dromen van vrede een hemel op de aarde de einder lijkt nog… ver weg…

hij is de steen in de vijver die het kind in hem wakker kust ver weg van het rumoer waait de stilte in hem aan hij is een beetje bang nog om te verdwijnen…

Een liefdevol hart een lachende mond sprekende ogen, zo zacht in een wereld waarin je stond weg gegaan maar nu alleen zo ver weg en waarheen...…

nooit was de waarheid ver weg, maar jouw ogen deden mij verdwalen, de weg naar jouw leugens heb ik eindelijk gevonden, dus de waarheid zal ik op jou verhalen.…

Die nacht, zo donker ver weg gestopt, te gesloten om open te scheuren, leek net een onpasselijke alinea, van jouw gezicht dichtbij mij, maar mijlen ver weg...…

luister naar de radio al die stemmen die van ver komen zijn opeens hier maar zo ver weg ook en de regen van het regenwoud veel luider dan het sneeuwen ergens in Siberia dat hoor je zeker bijna niet…

De wind waait mij ver weg van hier over uitgestrekte vlaktes van onbestemd verlangen ik wacht waar de wind mij waait aan de oplichtende horizon is de dageraad slechts een manestraal ver weg ze waait over onbereikbare bergtoppen laat sporen na in de bedding van de rivier er waait zomaar ineens een andere wind geeft een…

weg nog heel ver weg nog alsof ik dood ben en het leven hoor…

Soms als emoties je plotseling overstromen Dat al wat mooi was blijkt te zijn geweest Vlucht je ver weg in onverhoopte dromen Want wat je daar terugvind hoopte je het meest…

je zwerft al jaren door mijn hoofd maar waar ben je werkelijk zo dicht bij van binnen zo ver weg waar dan ook als ik mijn ogen sluit zie ik de jouwe…

Drukte op Rembrandtplein – Ver weg van Hollywood Bent u al eens Op het IDFA geweest? Werkelijk waar, in de Cinemascopische Umwelt een louterend Feest voor de geest…