De foto
Zwart wit,
niet gespiegeld,
open deur,
gesloten enveloppe,
dit verouderde nieuwe hoofdstuk,
geschreven in de oude wereld...
gitzwart, gifgroen en azuurblauw,
glinsteren mijn gedachten,
kraakhelder sla ik jou open,
een nieuwe episode,
geschreven in de nieuwe wereld...
Die nacht,
zo donker ver weg gestopt,
te gesloten om open te scheuren,
leek net een onpasselijke alinea,
van jouw gezicht dichtbij mij,
maar mijlen ver weg...
Die dag,
onbedoeld zonnig vol nieuw leven,
te divers om zomaar even in te kleuren,
was als een kleurplaat op jouw strofe,
van jouw lach in het verlaten ver weg,
bleven slechts die aliteraire teksten...
Een foto,
al is die zo ver weg genomen,
is als zwart wit dichtbij mij,
waarin iedere nieuwe strofe,
van nature overgaat in een alinea,
alsof ik jouw boek nooit echt gelezen heb,
dus lees ik jou tomeloos ademloos door,
terwijl ik naar een oude zwart wit foto staar...
Inzender: jacco, 29 oktober 2008
Geplaatst in de categorie: liefde