Alle inzendingen over Verdrietig diner

Struikelend de dag doorkomen alleen op eigen benen staan is een klus die niet iedereen kan klaren met voldoening haatgevoelens voor de weegschaal en voor elk diner maar je masker van een glimlach is je grootste vriend. of niet?…

niet te keren in de ochtend na het diner de avond om wakker te blijven het is een vast stramien gelijk in gedichten zoals de wereld rond de zonde draait in het oosten komt de zon op in het westen gaat hij onder het zou zinloos zijn als het zou keren omdat de zon allang in het oosten is ondergegaan.…

De tijd Tijdens een diner werd me de tijd voorgeschoteld. De wijzers ontbraken, en van evolutie was er geen sprake, als nagerecht een glazen bol, met mijn leven in de hoofdrol, even koude rillingen, transparant en genuanceerd, ontwaakte ik bij het dessert beleerd. verleden en heden werden samen gesmeden.…

Een zonsondergang tijdens het diner. Dat verlicht de onhebbelijke calorie. De dag opent al mijn zintuigen. Het is een lentedag in januari.…

Haar bekkie klappert en kwijlt als zij tijgert over spriet, dichter bij haar prooi, maar dan verraden door haar zwiepende staart, de kauw plots tergend kraait, gestoord in zijn goot diner, zwart met vleugels wiekt en zo aan haar graaiende klauw ontgaat.…

ik denk aan gisteren of eerder nog hoe anders lazen wij het krieken in vers geplukte kersen en paarse dauw op het ochtendblad lieten wij de westerzon blootsvoets binnen schaduw spelend op naakt en gespannen linnen ik denk aan gisteren of eerder nog hoe anders en zet het diner naast twee benen op tafel voor de teevee…

avondschemering - bevers schillen wat twijgen - diner bij maanlicht net voor ik wil gaan, kijkt een libel in mijn lens - ze blijft én gaat mee... © (SABAM)…

Haar hoofd zo vol van zorgen en het hart zo vol verdriet ik kan alleen haar tranen drogen maar problemen oplossen niet Het is me echt zo zwaar te moede wanneer ik haar verdrietig zie een arm om haar schouders leggen haar hoofd huilend op mijn knie En mét haar huil ook ik mijn tranen heb net als zij slapeloze nachten 'k heb nog steeds…

het gebeurde zomaar het leven in gesleurd op de wereld gepleurd en daar sta je dan met vraagtekens, waarom ben ik hier je verdedigt jezelf met woorden gehoord worden, zou mooi zijn, mooi gaan ik ben mijn ouders dankbaar en ik haat ze…

Na jarenlang plezier voor twee Wilde je met een ander leven Zomaar ineens tijdens het diner Vertelde je dat nieuwtje even Je spullen al gepakt, je koffer klaar Hoe lang heb je dit geweten?…

heimwee naar elke morgen het ontbijt de vaste tijd voor lunch, de thee, diner naar elke dag tegen de wind naar school, dromen van de nieuwe leraar Frans naar fietsen in een lange rij kletsen tot de schoolbel klinkt en dan aan ’t werk naar zorgen over teveel suiker, slanke lijn, en of hij me ziet het was nog vrede en we wisten…

Een mug wilde prinsheerlijk dineren, en had alvast al een datum geprikt. Vrijdag de dertiende leek hem geschikt, om koninklijk blauw bloed te souperen. Het bleek helaas zijn laatste avondmaal. Bloeddorstig had hij zijn buikje gevuld. De prins daarentegen schrok zich een bult. Zo eindigde een bloedstollend verhaal.…

Gaat hij dineren 'vertel maar niet door' dan is het of hij eet gelijk een omnivoor. Zelfs op z'n opblaaspop bewegen zijn kaken nee, dit wordt te goor vertel dit zeker niet door!…

Twee mensen zie ik zitten Die zijn zo blij als ik Zij opgesierd met gitten Hij met een mooie sik Hoera voor die twee mensen Hoera voor allebei Je krijgt mijn beste wensen Een bootram met gelei Ik wens U ook veel zegen En koekjes bij de thee Veel zon en weinig regen En daaglijks een diner Nu zal 'k mijn dichtaar stuiten Ik groet u…

Hongerig is zij, moet woord gevoerd haar wens is snel een bevel, geef mij woorden veel en fel en snel jóuw woorden géén mythe of citaat aangehaald of verhaald, maar schrijf geen Pools, desnoods West-Vlaams spreek geen Maleis of Javaans Zij krijgt van mij een dubbel diner Vlaams gekruid met snuf van Piggelmee liefdevol likt zij de hand die voedt…

Zorgeloos verzopen in hun glas Mijn idee: leg Jan voorgoed ter ruste In de Museumtuin zijn merel zingt er al En Art & Dining die ‘sfeervolle locatie’ voor diner en drank Bezorgt een kelkje dat hij -zover ik hem ken- zal lusten…

De vaste waarde van het eetmoment Wordt nu ontdaan van burgerlijke trekken We willen waar het kan voortdurend snacken Al zien we groen van elk ingrediënt En waar dat leidt tot mot op werkvloeren Daar gaan we over tot het actievoeren…

Een gewone vrijdagavond Een gewoon cafeetje Diner voor twee Een man en vrouw, maar weet je?…

Ik wil met je koken, met je uitgebreid dineren ik wil je flamberen en liefdevol garneren en ik doe dan niet aan de lijn...…

Wat is zo anders hier dan thuis de wind van zee schone frisse lucht dijk en duinen langs de kust de eindeloze ruimte rust dikke bruine koeien in de wei - De Koog- buiten wat een mooie plek ik drink een glas voor het diner onder vlag gewapper richting land en richting zee het invallen van de wind enkele onwennige fietsers ze zijn er…

Geef je verdriet maar een plaats, een plekje waar het kan blijven, door in een rustig moment al wat je smart te beschrijven. Lees en herlees ze dan maar, die onverwerkte gedachten en geef de jaren de tijd jouw diepe wond te verzachten. Geef je verdriet maar een plaats.…

Ik wil haar zo graag zeggen even uit gaan leggen ook ik had dat verdriet maar dat van haar en mij is toch hetzelfde niet. Zoute tranen hebben we samen geschreid. Mijn lieve dappere meid, houdt moed. Eens komt alles weer goed.…

Soms opeens komt het op Voel het borrelen diep van binnen Alsof de sluizen open gaan Een badkuip zonder stop Heb zoveel intens verdriet in mij Het zit alleen zo diep van binnen Onder een laagje vrolijkheid Och, kon ik er maar bij Waar komt toch dit verdriet vandaan? Waar zou de oorspong liggen? Heb ik maar zo weinig verwerkt?…

Verdriet omdat ik je zo mis het lijkt of de band tussen ons verdwenen is Verdriet over de afstand die tussen ons is ontstaan wat heb ik je toch allemaal aangedaan Verdriet want ondanks dat ik heel veel van je hou ben ik misschien toch niet de ware voor jou Verdriet diep van binnen dat is een feit want het is mijn schuld dat jij nu lijd Verdriet…

Verdriet ? Ik niet doorgaan niet stilstaan Nooit achterom kijken altijd vooruit dan zal blijken ook dromen komen uit ! Verdriet ? Ik niet doorgaan niet stilstaan Dan barst de bom zonder reden kijk ik toch achterom naar het verleden Verdriet ? Ik niet doorgaan niet stilstaan !…

Verlaten staat ze er bij mijn eens zo mooie acacia elke dag genoot ik van je je trotse takken fier omhoog je blaadjes dicht opeen tien jaar werd het mei elke keer was je er weer je mooie bolletje werd geknipt dankbaar ontsproot je maar nu.... het is herfst nooit eerder was je zo treurig nog nooit zo vroeg geen blaadjes meer treur je om ons…

Met veel moeite lukte het je, Met beide armen mijn verdriet te omvatten. Het is zo groot dat je er niet overheen kan kijken. Ik vraag me af, welk nut mijn verdriet nog heeft. Zou ik dan nu de waarheid geweld aan doen, En het verleden toch smetteloos vergeten?…

ik heb verdriet en niemand die dat ziet ach, door lach en traan moet ik dit doorstaan. vrienden gehad en vrienden die gaan oh help ik kan dit niet meer aan mijn verdriet zo groot is er niemand die naar mij toeloopt.…

Het verdriet is niet vergeten Het doet nog altijd pijn Maar alleen door vrienden Kan dat ooit verdwenen zijn Vrienden maken me sterker Sterker dan voorheen Hoe kon ik ooit zo dom zijn Dit kan ik nooit alleen..…

Buiten schijnt de zon, spelende kinderen op straat, buren die een babbeltje slaan, de boer die al fluitend zijn werk doet, maar hier binnen is alles zo somber en stil, hangt de geur nog van je bedrog, de leugen nog steeds niet weggedreven, is er slechts doffe pijn.…