Alle inzendingen over Vlucht MH17

Vandaag kom ik thuis van een zeer korte reis die steeds langer duurde en gepaard ging met gekrijs.. Maar ik heb de hemel eventjes gezien alleen geen sterren..ik wist niet dat zij al naar mij lonkten, van verre... Straks zal ik arriveren, alleen.. zonder indentiteit, zonder bagage ik ben niet wie ik ben, ik ben verloren in ravage.…

Verslagen sta ik aan de kant aan de zijlijn voel me machteloos wat ben ik in deze wereld waar mensen elkaar naar 't leven staan is dit de mijne waar men kinderen neer maait, vliegtuigen uit de lucht schiet het licht niet in de ander z'n ogen wordt gegund ben ik verdwaald…

De laatste vlucht terug Naar huis Van de slachtoffers van MH17 Wat een intens blijvend verdriet Voor alle nabestaanden Wens hun heel veel kracht en sterkte toe Troost kan ik jullie niet bieden Daarvoor is jullie verlies te groot Mijn nabijheid, door deze woorden Is het enige Heel veel sterkte! En liefde, stuur ik naar jullie allen.…

Je ziet de chaos in het rampgebied Misschien sjouwt iemand er met jouw beminde Je woorden kunnen zelfs geen tranen vinden en steeds bonkt laaiend tomeloos verdriet Hoe kort is ‘t leven, lang de dodenlijst en eeuwig zwarte akkers, waar je ijst…

Later is er nooit gekomen Ze zijn verdwenen, stortten neer 1 wreed moment heeft het ontnomen Een toekomst hebben ze nu niet meer Een mens blijft toch een kwetsbaar wezen Een broze speelbal van het lot 1 gek die het nodig vindt te schieten En het is over, uit, kapot Later is nu reeds begonnen Nooit meer zorgen, klein of groot Hun vlucht…

Twee letters twee cijfers MH17 en 298 maal een punt uit.…

een witte stip vloog stilte naar de horizon tot dat adembenemende fatale moment waar het leven genomen werd en de ziel hen ontviel de banden zijn niet verbroken in een anders samenzijn alleen leven etst de pijn van de zielverbondenheid…

Boven een rommelig oorlogsgebied is een verkeerd vliegtuig neergehaald Het startsein voor een groots theater onder directie van NAVO en VS met Rusland in de hoofdrol als demon in het proces Na vijf jaar diepgaand onderzoek naar de herkomst van de BOEK hebben we vier foto’s met namen van lieden die er mee kwamen Er worden binnenkort…

Al dagen zoek ik naar woorden Die beschrijven wat ik voel Niet langer zwijgzaam willen zijn Gewoon zeggen wat ik bedoel Toch krijg ik niks over mijn lippen Dus ik zet het op papier Met een brok in mijn keel Is dit voor mij de enige manier Voor jou, nu je iemand moet missen Zijn geen woorden, heb geen idee In gedachten, maar vooral vanuit…

Voor Alexander H. en de anderen soms is het begin een demonstratie waarin pistolen de stokken verdringen pistolen veranderen in machinegeweren dan komen mortieren en raketten om het vermorzelende einde in te zetten altijd is er de geur van de onomkeerbare dood de levenloze lichamen het aangezicht van een gezin nog altijd dicht bij…

Is het nu al voor de zoveelste keer Drie minuten over twaalf geworden, Kerkklok die de zinloosheid die dit bestaan Met harde hand regeert, nauwkeurig bijhoudt - Drie over twaalf al weer, Het kan een dag, of een eeuw, Of tien eeuwen geleden zijn Dat ik hem voor het laatst De riedel van de middagtijd Hoorde afdraaien, De vraag is…

welke ons hart hebben geraakt zij droegen hun eigen kleuren over ruwe weidse velden die niet door hen was overzien zij hebben hun eigen blaadjes niet zelf gesloten in het licht dat scherper was dan de bliksem waar de donder altijd hoorbaar blijft tranen zijn er niet voor niets en voeren emoties af zolang ze af te voeren zijn uit het…

ik sta stil bij de gelegde bloemen voor degenen die door een laffe daad het leven lieten in Nice ik sta stil bij beelden die de wereld in geslingerd worden over een coup en zij die het leven lieten in Turkije ik sta stil bij de MH17 die twee jaar geleden uit de lucht werd geschoten en zij die het leven lieten in Oekraïne…

Ene Willem Alexander Kreeg als cadeau, deze scafander. Het is dit apparaat Dat je onderduiken laat Als bekende vaderlander. Je kan hem ook perfect gebruiken Als het ruikt en je het niet wil ruiken.…

Ze haalden de vlucht van MH17 maar halen nooit het eindpunt, halen nooit hun vakantieadres, worden nooit meer verenigd met hem! En hij is alleen, met maar een vraag, had ik maar!!!! Oh, hoeveel kan een mens verdragen? Twee straten hier vandaan, zit een man, die wenste, dat ie op de bewuste dag, niet op tijd geweest zou zijn!…

Nu is het nestje warm bereid het blanke lichte zachte nestje, 'n stuk van buurvrouw en van 't bestje van tante en die overmeid. Strikjes, lintjes, zachte wolletjes liggen knus en dottig dolletjes in het witte zijden mandje, 't mandje met het witte kantje. Wat al hemdkens, wat al broeken al die zachte luierdoeken, wat al lichts…

Zij hebben de kern van ons hart geraakt droegen hun eigen geliefde kleuren waarvan takken traag en uitentreuren op velden verbleven; onaangeraakt ons verbonden onuitwisbaar klaaglied heeft ieder bij de lurven gegrepen wanhopig in maandenlange repen van niet te stollen tranen van verdriet hoe ijzig behouden hooggeplaatste waarin finaal vergane…

Er heerst voor altijd droeve alteratie over Hrabove in de oblast Donetsk verbijstering rits men niet meer dicht bewoners blijven verstoken van stilte meer nog kommer over verre grenzen waar knuffels en beelden domineren onder ronken van overvliegende storm op weg naar eeuwige vrieskou er branden weer ontelbare kaarsen want kerst en nieuwjaar…

Het paardje reed zo klinkend met hoeven tinkellinkend al op de klinkerdijk. Zij droegen róse hoedjes op roodgeverfde snoetjes en voeren langs de dijk. De sleepman had een zweepje, slap, en zweepte 'hurt' bij elke stap van 't paardje op de dijk. Zij hadden gouden zon gehuurd, en 't tuigje was zo blank geschuurd dat voerde over de…

Het kerkje is zo oud, zo oud de zwarte dennen ruisen zacht, de blanke gouden hagenvacht murmelt stil en vertrouwd, naar 't wit-verweerde slanke schip. En hoog, oud en geslagen, zeer, buigt het vermolmde hoofde neer de toren, berstend rib en rib. De zonne guldt de gulden haan en 't al met groen en grauw bestoven verbogen transen…

Toen klopte aan de kamerwand een schuchter ijle zwarte hand 'waak op! ik ben 't! de Nood!' Ik zei, ik ken u al zo wel gij met uw grauwe zwarte vel, hoe? heb ik u genood? 'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd, wens nu dat rust mijn lijf wat laaft, hoe stoort gij mij zo snood? 'Gij hebt mij niet genodigd niet maar ik heb u…

De avond was gerezen, de dag zacht uitgegaan, de maan, heel bleek van wezen, kwam hoog, omhoge staan. Veel vreemde witte dampen die waasden alles weg, alleen matgoud van lampen glom, boven zwarte heg. Daar zong een teder meiske met kindje aan haar hand, een zacht en teder wijske door 't witte avondland. De zwarte en witte…

De koe die schurkte laag haar kop de gouden zonne scheen erop en op het zwart en witte vel en op de lichtglanzende bel, die rinkte, die rinkte zo fijn. Het dorp was naar de mis gegaan; het meisje liep maar zoetjes aan door 't groene pad langs 't korenland en voerde 't koetje aan haar hand. Het koetje trad maar lijzig aan en…

Ze zeggen dat je op den duur vergeet De bezetting, oorlog, Holocaust, het geluid van bommen en granaten de geur van angst en dood, En nu ook beelden van MH17, Brussel, Nice, Londen, Parijs door terreur van die fanaten. Ze zeggen dat je het op den duur vergeet Maar dat is makkelijk praten.…

openheid van zaken door een mens van goede wil de spil van het gevoel mag zelfs niet veronderstellen ook al zou het zeker weten zijn doch nog ligt de gebeurtenis verscholen onder tafel en is ieder woord te veel als een sneeuwbal dikt het effect over zijn hoofd van emoties en troost omvang van de tragedie wij zijn er nog niet mee klaar…

298 zielen onschuldig neergeschoten 298 mensen op weg naar een bestemming zonder te weten dat die bestemming in een andere wereld zou zijn 298 keer mogen we niet vergeten hoeveel van ze gehouden is hoeveel ze voor onze wereld hebben betekend 298 bloemen in een bloemenzee 298 knuffels nemen ze met zich mee 298 engelen is de hemel rijker…

Onder de stralende zon Een eindeloos ritueel Kist na kist na kist Van ruim naar wagen Gevat, getild, geschouderd Gedragen op gelijke wijze Kist na kist na kist Van ruim naar wagen Een fles rolt voorbij Rimpel in het ritueel Kist na kist na kist Van ruim naar wagen Nog zoveel te gaan De komende dagen Kist na kist na kist Van ruim…

, vlucht, vlucht ...…

En nu ben je eindelijk weer thuis, maar jij zal nooit meer de deur open doen de fles blijft onaangeraakt nog in de koelkast staan aan de eettafel geen gezellige gesprekken meer de poes die voorlopig nog eten van de buren krijgt de hond die in het pension wacht op jouw terugkeer het bed dat niet meer door jou beslapen zal worden de kamers in het…

Aan flarden geschoten humaniteit, Mens die zijn naam dreigt Te verliezen aan zijn eigen onmacht, Niet in staat zich te verweren Tegen het kwaad dat alles in Zijn vaart meeneemt, hartstochtelijk Op weg naar de hel - Met in het achterhoofd nog Een paar laatste flarden hemel, Waarnaar hij wanhopig op zoek is Om te redden wat er te redden…