Alle inzendingen over Voor even vrij

Mijn hart verliest zich in de kleuren, Zinnen bedwelmen door de geuren, De geest zweeft even vrij… De hof van Eden is binnen mij.…

warmte fluctueert ik drijf van hoog naar laag in koesterende pulsen heb geen gewicht maar deel oppervlak dat van kleur verschiet als het een andere deining biedt ik kom niet dichterbij er zijn langszij geen vergezichten die oplichtend afscheid nemen als partij ons motto is voel je even vrij zonder aardse beperking alleen…

je keek ik voelde hoe zachte zijde langs mijn tepels gleed je lachte toen je zag hoe ik mijn schouders rechtte nonchalant liet zien hoe strak ik was ik zag je spanning komen je ogen dwaalden langs mijn ronde lijnen ik liet mijn knieën even vrij mijn tong was vochtig op je lippen je handen streelden mij ik vonkte op je huid…

Dit werd pas 's winters even vrij gegeven, om er dan snel een loofdoek voor te slaan. Een kleine bal, een zwarte volle maan, lijkt al wat in de verte is gebleven. De bomen zijn steeds ijler weggedreven. Van dichterbij zie ik een pony staan.…

je keek ik voelde hoe zacht zijde langs mijn tepels gleed je lachte toen je zag hoe ik mijn schouders rechtte nonchalant liet zien hoe strak ik was ik zag je spanning komen je ogen dwaalden langs mijn ronde lijnen ik liet mijn knieën even vrij mijn tong was vochtig op je lippen je handen streelden mij ik vonkte op je huid…

je keek, ik voelde hoe zachte zijde langs mijn tepels gleed je lachte toen je zag hoe ik mijn schouders rechtte nonchalant liet zien hoe strak ik was ik zag je spanning komen je ogen dwaalden langs mijn ronde lijnen ik liet mijn knieen even vrij mijn tong was vochtig op je lippen je handen streelden mij ik vonkte op je huid…

vrijen nog dan moet ik gaan We nemen afscheid hopelijk tot morgen…

Mijn gedachten zijn los ik hou me stevig vast aan de contouren van mijn dromen duizend en een uren die passen in een nacht zullen vanavond tot mij komen Ik vergroot mijn wereld ver van huis en haard en de tijd laat mij eindelijk even vrij duizend en een momenten gevangen in een ogenblik en nog duizend passen daar bij Duizend en…

Ik neem afstand zodat je me niet meer kan raken en als ik me even vrij voel kom jij mijn veiligheid verstoren. ik durf niet mijzelf te zijn want dat is nooit goed genoeg. Ik ben nooit mooi genoeg. Nooit dun genoeg. Nooit slim genoeg. Nooit sterk genoeg. Nooit schoon genoeg. Nooit lief genoeg. Nooit rijk genoeg.…

Kunnen doen wat zij wou, gewoon even vrij zijn. Kunnen lachen de hele dag, zonder te denken ik stort zo in. Maar mensen willen haar niet helpen,en sturen haar van het kastje na de muur. Met een lange duur, ze blijft maar overal heen gaan, en doet dus wat ze willen. Uiteindelijk word het teveel, en dan is het gedaan.…

. - Hij kan nu voort Met 't werk, maar weet: hij is slechts even vrij - Zo, onverbidd'lijk, gilt dezelfde reeks En steeds de onverbiddelijk-zelfde reeks Van melodieën uit 't orgel door de straat: Mechanisch boven al 't levend geluid Schreeuwt waanzin van gestorven wanhoop uit, En dwingt tot luist'ren, voor hij verder gaat.…

Dans met de wilgen door wind bewogen; slaap in een bed van rozen (voor Hilly Nicolay)…

ik wil je er niet van bestelen Maar wellicht maakt het je even vrij Mooi meisje vol met zorgen je oogt zo kwetsbaar, klein en teer Als je wilt, blijf ik tot morgen zet die rugzak gerust maar even neer de rugzak van jouw leven geef hem aan mij en ik zal hem dragen sta het toe, al is het maar voor even je hoeft het me niet eens te vragen…

Er komt een man die zijn luie stoel verlaat, zich kalm verheft, zich naar believen kleedt, z’n baard herschikt en zich verdiept naar eigen traktaat en met zijn hand de uitstoot van het jaar behoedzaam van de rode mantel slaat, hij maakt zich even vrij om een nieuwe gesp aan zijn broekriem te maken, elk jaar komt er een gaatje…

als kind geplaatst van tehuis naar tehuis rusteloos en nergens thuis geen eigen kamer maar een plek slapen in een groote zaal was voor mij heel normaal lopen naar school ging in een rij zo ook weer terug dus nooit even vrij weer naar ,te,huis naar jouw groep nooit spelen voor de deur op de stoep geen eigen plekje om even te huilen…

vrij Weg van die ijzige bedorven sfeer En dan niet meer terug, nooit meer Maar zo simpel is het leven niet Verliefd en toch zo veel verdriet Door hen die je blij zouden moeten maken Dat hoort toch bij de ouderlijke taken?…

’t Is me af en toe gegeven van de wereld los te komen en voor even vrij te raken van het dagelijkse leven wat bestaat uit moeizaam kruipen over schijn beboomde dreven waar te vaak de tranen wellen van verdriet, in stille stromen.…

‘Schat, ben bijna bij je in liefde gedij je ja, nu nog even brei je moet nog even rij je ben je dan niet blij je? ik wil zo graag vrij je heb je het mobieltje bij je maar, kan je dan wel brei je? schatje, ik kom zo bij je ik praat met het hands vrij je nog even om de ronde rij je dan gaan we heerlijk vrij je!’…

Even stilstaan bij de bloemen Even stilstaan bij het gras Even stilstaan en benoemen Even stilstaan bij hoe het was Even stilstaan bij het leven Even stilstaan bij de dood Even stilstaan en beleven Even stilstaan klein en groot Even, als het kan heel even Even, als het kan intens Even, als het kan beleven Even geven aan ieder mens…

Ieder heeft behoefte, even helemaal alleen te zijn afgezonderd van jachtig leven afgesloten voor gedrein. Gevoelens tot rust laten komen de ruis van gedachten zeven de nare weg laten stromen de goede bewaren al is het voor even.…

Niet wetend wat jij voelt, hoe jij dit alles hebt bedoeld. hoe jij met mijn gevoelens speelt, en hoe jij je daarin nog niet verveelt. Ik wil je zo graag duidelijk maken, dat jij me hebt weten te raken Dat je een plekje hebt in mijn hart, en dat je me steeds meer verwart Nu nog de woorden zien te vinden, om jou voor altijd aan me te…

Even ben ik er geweest in die korte koude dagen wollen borstrok, kachel aan een liedje nog, dan moet je slapen gaan Even zomaar langs geweest ik zag twee mensen in een tuin haar grijze hoofd, het hoge gras alles was zoals het was Even mocht ik binnenkomen in een leven haast vergeten kom mee, dan gaan we vlinders vangen de warmte van die…

Even niet meer... Maar toch ben ik gelukkig. Met de kleine dingen en het geluk dat ik heb. Dat ik de liefde die ik heb nog kan geven, aan wie ik lief heb.…

Kon de hemel maar even opengaan. Kon ik maar even om het hoekje kijken! Kon ik je maar even zien staan. Kon ik maar even naar boven reiken. Kon ik maar even je lach horen. Kon ik maar even de glinstering in je ogen zien. Kon ik je daarboven maar even storen. Kon ik maar even met je praten, een minuutje of tien.…

langzaam sterf ik in een huis dat wacht regen in de ramen ik poets de laatste dag hang wolken aan de nacht koud, steeds bleker de lippen achter glas ik praat nog over stenen en leg ze op mijn huid alsof de stilte slaapt in een verre dag na deze het is de hoogste tijd het regent op mijn mond buiten valt het raam…

Nachtmaan schenkt even macht wonderbaarlijk ademkracht mijn kus tongen vast blaas mijn adem in jouw prachtig lijf -blijf verspreidt mijn gevoel zuurstof adem ons naar èèn orgasme knallend vallende bloemenvuren elkaar bespelen voelen beleven overgeven aan niets -geen reden.…

Meezwevend op de aanraking van de noten voel ik mij vrij, intens gelukkig even weg uit het hier en nu terug naar de basis van hoe het zou moeten zijn…

de rivier tot het ruisen ophoudt zij verliest zichzelf in de zee opgeschrikt door de vlammenzee want de dunne zon vergeet je de koele wind vergeet je maar de pijn de pijn vergeet je niet de schemering heeft haast kleurt de hemel blauw als de nacht de hemel is lichtjaren ver weg altijd duurt alles maar even…

Als je het even niet meer weet.. ben je graag even alleen. Als je het even niet meer weet.. wil ik je kwijt of toch maar niet. Als je het even niet meer weet.. het leven met jou is moeilijker dan ik dacht. Als je het even niet meer weet.. waar ben ik aan begonnen. Als je het even niet meer weet.. misschien gaat het morgen beter.…

Even van niks weten of gewoon ... Even alles vergeten.…