Alle inzendingen over Weer bij de Tijd

En wéér was het, Drie Uur.... We zijn weer bij de tijd!…

Viagra brengt je zó weer bij de tijd want daarmee wordt, ondanks die lag van jet je grote wijzer weer op twaalf gezet. ---------------------------------------------- Nieuwsfeit: De erectiepil Viagra helpt wellicht tegen een jetlag.…

maken Het is een beetje plakken, lijmen en naaien Maar de kapotte stukjes komen weer samen De tijd heelt alle wonden De stiksels van het samen naaien zullen verdwijnen De lijm resten zullen verdampen De littekens zullen blijven maar ik ben niet kapot te krijgen…

Zien is een kwestie van tijd…

Maar ik weet, die tijden zijn voorbij En komen nooit weer terug De tijd gaat zo ontzettend vlug En toch voel ik mij dankbaar en blij. Want God houdt over mij de wacht Zijn trouw blijft tot in eeuwigheid Hij is het die heel mijn leven leidt En blijft mij steeds nabij, dag en nacht. Fedde Nicolai…

bij de tijd wilde zijn om te weten waar heen en waardoor je zo ontzettend kon verdwalen…

Loopt een leven soms op de klippen Steil van de zeebodem oprijzende rotsen die onze schepen breuk laten lijden hoewel de tijd ons leert dat elke barst weer geneest weet tijd hoelang wij moeten velen…

Het is al weer een hele tijd geleden dat alles nog zo ging zoals het moest. Kamillethee en dropjes voor de hoest, met Tijgerbalsem werd de jicht bestreden. Traditie was in ieder vastgeroest. De kerk zat vol, er werd verwoed gebeden voor ‘t zielenheil van hen die overleden. Elk voorjaar werd de kachel weer gepoetst.…

je vingers op de rots een hand met energie geladen tastend naar de lijnen die potentieel laten verdwijnen in een wisselende stroom het lijkt een droom om alles weer te weten tijd als factor te vergeten in steen vloeit de geschiedenis tot heden weer ineen magma is mijn hart zee en wind koelen hitte van mijn huid in vogels vinden zich…

hun pleziertjes gingen mij niet aan ik vond mijn eigen lol de flessen openden genoegen we gingen stevig aan de rol ik zakte door de dagen zonk weg uit het bestaan en kon mezelf niet verdragen was mezelf kwijt maar heb de val gebroken ik ben weer bij de tijd…

tredes overstijgt in leegtes tuimelend grabbelend naar tijd weer een illusie ten spijt. Nieuw geboorte je leeft je sterft wie weet wel 1000 keer dimentionaal beleef je opnieuw elk leven telkens weer ruimte en tijd gaan met je aan de haal.…

bij de tijd te geraken want ik leeg mijn overvolle geest in een totaal ontspannen alle rugzakjes zijn weggehangen dan schep ik mijn eigen wereld zonder vrees waarin angsten nooit levensvatbaar zijn geweest…

Dag, ik ben er weer Ik heb je gisteren niet meer gezien Je had het te druk wellicht Het geeft niet Dag, Ben je er weer? Het is tijd geworden Dit is de laatste keer Nog een blik, nog een allerlaatste groet Ben je er nog?…

Schoonheid van jouw woorden doet mij nu slechts smelten de graden blijven constant hoewel uitschieters naar boven weer nieuw zijn..…

Alles is voorspoedig verlopen maar bijna was er weer niemand op tijd we hebben het gaspedaal iets ingetrapt en hebben daarvan deze keer geen spijt. We waren nog maar amper binnen of hij wilde de wereld verkennen zijn kleine oogjes nog even dicht moest aan het licht nog eventjes wennen.…

De mug die steeds mijn aders lurkend leegt Heb ik verzocht het steken eens te staken. Met haar heb ik een afspraak kunnen maken, Hoewel het steken is wat haar beweegt. Ik weet nu al dat zij haar woord verbreekt, En dat is wat mij van een mug zo steekt.…

Maar ik weet, die jaren zijn voorbij En komen nooit weer terug De tijd gaat zo ontzettend vlug En toch voel ik mij dankbaar en blij. Want God houdt over mij de wacht Zijn trouw blijft tot in eeuwigheid Hij is het die heel mijn leven leidt En blijft mij steeds nabij, dag en nacht.…

Alles gaat voorbij in dit leven En wat voorbij is komt nooit weer terug De tijd drijft ons voort en gaat zo vlug Het aardse leven duurt maar even. Uren, dagen, maanden vliegen voorbij En niemand die dit tegen kan houden Wij kunnen de tijd nooit vasthouden In deze, drukke,gejaagde maatschappij.…

stilaan maar toch zeker komt vroeger weer terug de tijd van nu wordt bleker valt weldra van de brug stress wordt alsmaar groter in je leven van achttien je karakter smelt als boter wie niet weg is, is gezien de hippietijd van lang geleden werd fel bekritiseerd vooral dan hun ideeën werden echt globaal geweerd maar toch kunnen…

Het is voorbij. Genot van alle kanten. Het was zo'n sierlijk ijsrijk tafereel, ze schitterden zo fraai op dit toneel. De ronde stenen. O, als diamanten. De gratie, de rotatie en de curving: Ik ben verliefd geworden op het curling.…

Ik kan niet heen en weer, al zou tijd mij dat wel toestaan. De schepping wil het niet. De dood is de langste hoogte, voor- en zijkant van het hout. Driedimensionaal niets waarin ik liggen zal. Ik schrijf toch weer een vers over wat er komen gaat. Komt dit door het weer vandaag? Er valt rode regen* op de wereld. Het regent leven.…

Ai mij, is zó de maatgang van dit leven, Moet elk licht dùs in nieuwe vloed bedolven, Smelt iedre kleuring weer na luttel tijd?... Zijn liefde en schoonheid enkel schuim van golven, Verstuivend in de drift van rustloos streven, En woont alleen in wissling eeuwigheid! -…

We staan aan allerlei gevaren bloot, We zullen ongetwijfeld ooit eens sterven. Toch laat ik mijn humeur niet graag bederven, Ik denk ook nooit voortdurend aan de dood. Alleen wanneer ik grasmaai denk ik even: Gelijk het gras is ons kortstondig leven.…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

ik houd mijn hoofd boven water watertrappelen blijven drijven ik voel me langzaamaan verstijven ik houd mijn hoofd boven water blijf kouwelijk op mijn plaats ik probeer nog ben al veel te moe ik houd mijn hoofd boven water voel het leven langzaam glijden watertrappelen blijven drijven --------------------------------- (dichtvorm : rondeel…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…

flikkerende sterren zie ik als ik mijn ogen sluit wriemelende vlekken dansen alle kanten uit priemende pijnen pesten mijn kloppende kop stenen stapelen stevig zich daarbovenop zoveel zware vrachten til ik met mij mee van alles om mij heen zie ik er minstens twee een wankelend evenwicht dwingt tot stoppen mijn mankerende maag kan niets verkroppen…