Alle inzendingen over Witteman

Ik sta afwachtend op het verlaten strand, niet precies wetend waar ik nu op wacht. Misschien is het wel op een nieuwe kans, of op zomaar een nieuwe, warme dag. Ben ik dan die zoeker naar jouw hand, of ben ik op zoek naar wie me toelacht? Zonder woorden vraag ik je ten dans, en ik verdrink, ik verdrink in je lach. De wind jaagt geruisloos…

Als ieder mens nu eens zou zeggen, wat hij voelt, droomt, wat hij hoopt, dan kunnen we regeringsleiders zeggen, dat je met geweld helemaal niets koopt. Dat we in vrede willen leven, dat geweld moet verdwijnen, dat we dit elkaar willen geven. En de zon begint te schijnen.…

Ik hield ooit mijn gevoel verborgen, ik liet nooit zien hoe ik echt was. Mijn hart liet ik nooit spreken, en mijn tranen hield ik binnen. Ik ging gebukt onder mijn zorgen, zonder dat je het in mijn ogen las. Mijn hart liet ik zo vaak breken, en de pijn kon ik niet overwinnen. Mijn verdriet verschool zich achter een lach, tegen beter weten…

Je zal altijd dichtbij me staan, de ruimte met me delen. Ik zal je horen spreken, en je gitaar horen zingen. Je zal nooit meer weg gaan, je lied zal blijven spelen. En als een warme deken, zo zijn m’n herinneringen. Zing je lied maar, m’n jongen, zoals je het altijd hebt gezongen. Het klinkt als een kalme zee, en ik, ik zing met je mee…

En de wereld is als een stervende zwaan, als wij, blind, zo door blijven gaan. Volgevreten hebben we niets te wensen, gedragen we ons als verwende mensen. Die, als was het een soort van spel, de ander méér toewensen dan de hel. En versuft, door teveel eten en drank, vallen we in een rusteloze slaap op de bank. Dromen hardop van wat we hebben…

In stilte heb je afscheid genomen, alleen je ogen hebben gesproken: Wat ze vertelden, zei me genoeg. Nog een leven vol met dromen, met beloften die zijn verbroken. Vriend, je stierf veel te vroeg.…

Nog zie ik je kijken over het bollenland, met je sigaartje en je fiets aan de hand. In de verte hoorde je de golven van de zee, zo stond je, in diepe gedachten verzonken. Een man van weinig woorden maar met 'n lach, een stille man die genoot van elke nieuwe dag. Herinneringen en gevoelens nam je met je mee, van stil geluk en innige blijdschap…

Stilstaande tijd, als water aan mijn voeten, waarin ik me spiegel, mijn leven weer beleef, ontneem me de druk van het eeuwige moeten, zodat ik uiteindelijk weer om mezelf geef. Kalmeer me, breng me tot rust, onthaast me, zodat ik eindelijk weer eens kan relativeren. Dat ik jaren zó kon leven, dat verbaast me, ouder wordend ben ik niet te oud…

Liefde vol passie, intens en zo zuiver, raakt mijn ziel, m'n hart slaat op hol. Ik schreeuw, als een wolf in de nacht. Liefde in alle eenvoud, en ik huiver, ik kijk je aan, kus je en schiet vol. Dat dit zó kan zijn had ik nooit gedacht. Liefde in alle heftigheid, zó eerlijk, blinkt onder de sterren, zon en maan. Als was het van het allerpuurste…

Wie ziet nog liefde als een gouden stroom, die rustig kabbelt door eenieders leven? Die, soms opgemerkt, ons aller harten kust? Wie ziet nog liefde als een gouden droom, die ons, iedere dag weer, wordt gegeven? Vertel me eens, wie is er zich van bewust? Want het is in egoïsme dat we ons verliezen, omdat we veel liever voor onszelf kiezen.…

Ik heb het nooit willen zien of willen geloven, als men zei dat het kaarslicht ooit zou doven. Wie ging nou niet, zoals ik, door met schrijven, omdat je dacht dat het altijd wel zou blijven. We schreven al onze gevoelens van ons af, want er was iemand, wisten we, die erom gaf. Ik sloot mijn ogen bij de easy-listening muziek, bij de gedichten…

Soldaten marcheren door het vreemde land, laten zich door niets of niemand hinderen. Op hun schouders rust slechts een geweer, hebben geen last van wroeging of van spijt. Soldaten marcheren door het hete rulle zand, hun slachtoffers zijn de ouderen en kinderen. Met hun geweten op slot trekken ze van leer, jonge mannen nog, maar tot alles toe…

Ik heb een roos op je graf neer gelegd, één voor elk woord dat niet is gezegd, voor elk woord dat bleef onbesproken. En jij weet vast hoe het nu écht is, dat ik hier bij je sta en je écht mis. Met een hart zo klein en gebroken. Ik heb een roos op je graf neer gelegd, voor het gevoel voor jou, zo oprecht. En dat ene gevoel zal nooit vervagen…

Aftastend loopt ze door de nacht, op zoek naar zoekende zielen, die voor haar vallen als ze lacht, zoals velen al voor haar vielen. Een oude man op het trottoir, zijn oude ogen, ze volgen haar. Een jong hoertje in de stad, dat nooit liefde heeft gehad. Ze trekt de mannen naar zich toe, iets anders deed ze niet in haar leven. Maar haar…

Ik schrijf je naam neer in het zand, vol liefde en een warm kloppend hart. Ik draag mijn liefde mee in mijn hand, en iedere dag is weer een nieuwe start. Het geeft niet wat anderen zeggen, we hoeven hen niets uit te leggen. Ik weet wat ik wil, wat ik wou. En... dat ik voor altijd van je hou.…

Er worden dreigende woorden gesproken, en de wereld huivert, huivert in stilte. Beloftes worden keer op keer gebroken, en de wereld gaat gebukt onder de kilte. Regeringsleiders spreken dreigende taal, zonder een neiging om te zwichten. Wie van hen schrijft een vredesverhaal, waarmee ze al het leed kunnen verlichten? Soldaten doodden allen…

Hier zit ik dan, in gedachten verzonken, ontnuchterd, maar misschien ook dronken. Gelaten wachtend op de dingen die komen. Het zuivere zingen van de vroege vogels maakt plaats voor het fluiten van kogels. Werkelijkheid neemt de plaats in van dromen. Ik zie mensen angstig naar hun God zoeken, ik hoor Hem, op Zijn troon, luid vloeken. Want…

Ik lig tevreden in het gras, mijmerend over al dat ooit was, en nooit meer terug zal komen. Ik sluit mijn ogen, ik blijf wachten tot jij komt, om alles te verzachten. Maar jij laat me wachten en dromen. Dus blijf ik liggen in het gras, mijmerend over al dat ooit was, en nooit meer terug zal komen.…

Het hangt boven je hoofd als een zwaard, het gaat met een soort van gekte gepaard. We doen alsof er niets aan de hand is, alsof niemand bij zijn volle verstand is. Maar spoedig wordt er toe geslagen, vloeit het bloed door de straten. Er komt een einde aan alle dagen, en is de wereld woest en verlaten. Bommen komen vanuit de grijze lucht,…

Langzaam begint het wolkendek te breken, en kruipt de kou naar lente temperaturen. Het was druk, zondag, hier op het strand, massa's mensen drinken koffie op het terras. Om 's avonds George Bush te horen spreken, hij zal persoonlijk de eerste kogel afvuren, sterker nog ... Saddam verjagen uit z'n land. Diens bloed zal stromen door 't groene…

Als grijze wolken zich samenpakken boven de aarde, en de roep om vrede verwordt tot iets zonder waarde, wat betekent dit dan voor ons en voor onze kinderen? Presidenten zullen hun legers laten marcheren, leunen lui achterover alsof ze nooit zullen leren. Want ze laten zich niet door 'het volk' hinderen. Schoten zullen weerklinken door de…

Wat maakt het nu uit welke God ons nu zegent, want iedere God zorgt ervoor dat het regent, dat we kunnen ademen, dat de zon zal schijnen. Dat we leven en sterven, dat wolken verdwijnen. Alleen de crimineel en de gek zullen oorlog willen, omdat hun honger naar de macht niet valt te stillen. De honger om de macht waarover vaak is geschreven,…

Te jong nog en al veel te vroeg, kreeg je van het leven al genoeg. Met een triest gevoel op dood spoor, kreeg je bij "vrienden" geen gehoor. Blind voor de toekomst, doof voor de reden, besloot je toen maar uit het leven te treden. Het was je teveel, te zwaar, het was genoeg! Je koos voor de dood, al was het te vroeg. Wat was er van je…

Ik was op zoek in een deel van mijn leven, Maar ik heb nooit geweten wat ik zocht. Bijna had ik mijn ziel aan de duivel verkocht, Maar die wou me er te weinig voor geven. En nu ben ik hier bij jou, M’n grote liefde, m’n vrouw. Jij gaf mijn leven weer kleur, Je opende een nieuwe deur. En ik ontving wat ik nooit heb gekregen, Ik aanschouwde…

Ze speelden gelijk elf oude wijven, of leek het meer op een natte krant? Het was met geen pen te beschrijven, de slapte van die 11 van Nederland. Te snel dure auto's, te snel veel geld, en een trainer die zijn vak niet verstaat. Waarom houdt men toch, met alle geweld, toch vast aan iemand als Dick Advocaat? Maar de toeschouwer wordt nooit…

Nog hoor ik de klank van je stem, alsof die nooit meer zal vervagen. De twinkeling die ik in je ogen zag, lijkt ieder uur weer terug te komen. En ik gooi mijn leven op de rem, omdat ik het niet kan verdragen. Geen discussies meer, geen lach, alleen jouw gezicht in m'n dromen. Dit lot is mij voortaan beschoren, het zal nooit meer veel anders…

Hier zit ik dan: in gedachten verzonken, en hoor Neil Young door de speakers klinken. Laat me maar, misschien ben ik nu dronken, maar laat me in mijn verleden verzinken. Flarden van vroeger, flarden van mist, beelden van wat nog nét niet is gewist, trekken aan me voorbij deze zomernacht. Dat ik terug zou gaan, wie had dát gedacht. Stoor…

Ik droom weg in een landschap dat bevroren lijkt, waar alleen het geluid van kou bijna te horen lijkt. Waar alleen de eenzaamheid en de stilte regeren, en mijn hart niet meer klopt maar enkel nog zwijgt. Vergeten gevoelens die nooit meer terug komen, vergeelde foto’s als surrogaat voor oude dromen. Herinneringen van een dichter die niet wou…

Er wordt een arm om je schouder gelegd, nee, er hoeft even niets te worden gezegd. Laat de stilte maar voor zichzelf spreken. Nu nog ervaar je het verdriet en de pijn, en weet je hoe het is om alleen te zijn, hoe het nu voelt om je hartje te breken. Maar ooit komt die ridder op zijn paard, die met ogen vol liefde naar je staart, die er voor…

In mijn dromen zie ik vergezichten, die m'n brein omzet in gedichten. Vergezichten van vrede en van rust, ze worden door mij heel teder gekust. Maar m'n dromen zijn slechts 'n ballon, die knapt door de warmte van de zon. Een illusie met een dun laagje chroom, dat is het, dat is mijn vredesdroom. Dus ben ik liever wakker, mijn vriend,…