Hij blijft dood

Nog hoor ik de klank van je stem,
alsof die nooit meer zal vervagen.
De twinkeling die ik in je ogen zag,
lijkt ieder uur weer terug te komen.

En ik gooi mijn leven op de rem,
omdat ik het niet kan verdragen.
Geen discussies meer, geen lach,
alleen jouw gezicht in m'n dromen.

Dit lot is mij voortaan beschoren,
het zal nooit meer veel anders zijn.
De stilte die ik bij me zal dragen,
is ondragelijk, is ondragelijk groot.

Hier zit ik dan: Alleen, verloren,
opgesloten in een wereld van pijn:
met nog zoveel onbeantwoorde vragen.
Maar mijn broer, hij blijft dood.

Schrijver: Jos Witteman, 27 juni 2004

jlwittemanyahoo.com

Dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 437