inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.619):

Candlelight

Ik heb het nooit willen zien of willen geloven,
als men zei dat het kaarslicht ooit zou doven.
Wie ging nou niet, zoals ik, door met schrijven,
omdat je dacht dat het altijd wel zou blijven.

We schreven al onze gevoelens van ons af,
want er was iemand, wisten we, die erom gaf.
Ik sloot mijn ogen bij de easy-listening muziek,
bij de gedichten van en voor een gevarieerd publiek.

Ik heb het nooit willen zien of willen geloven,
als men zei dat het kaarslicht ooit zou doven.
Ik schreef en stuurde vele honderden gedichten,
om m’n pijn, maar ook de jouwe, te verlichten.

En nu is dan toch het laatste uur aangebroken,
wordt door Jan het laatste gedicht uitgesproken.
Ik ben stil, ik ben doodstil en ik luister mee,
met op de achtergrond de golven van de zee.

Ik heb het nooit willen zien of willen geloven,
als men zei dat het kaarslicht ooit zou doven.
De wind om mijn huis, de wind loeit luid,
en de kaars … de kaars gaat langzaam uit.

Schrijver: Jos Witteman, 25 januari 2003


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.954

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Echo Borgir
Datum:
29 januari 2003
Email:
Echo_Borgirxhale.nl
op zich mooi en goed geschreven,
ondanks het onderwerp wat mij niet zo direct aanspreekt.
Leest ook goed weg.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)