Alle inzendingen over annie

In de spiegelzaal ontmoetten wij ons weer ontzettend naakt maar mooier dan ooit. Wij plukten kussen op de geheime plek en spiegelden steeds meer en meer de tere blos van zoveel jonge speelsheid. O, prins, verwacht me weer in deze spiegelzaal van duizend dromen een onvervuld en onvergetelijk visioen het steeds weer herhalen in de…

In alle dromen zullen saam we zijn en zul je vast mijn moeë handen houden In alle dromen zullen wij vertrouwden en lieve vrienden en genoten zijn Maar in het leven zal ik langs u gaan met verrë ogen en plechtstatig groeten; En iedre dag zal ik de straf uitboeten van zoeler nachte-gaven eindloos zoeten zalige huiver om herwonnen waan.…

Ik weet niets dan deze ene zang van 't hart, dat zocht en nimmer vond, en van een altijd-droeve mond, die dorstte, heel het leven lang Ik weet alleen dit ene lied van trouw, die leeg en bitter is, van schrille vreugd en staag gemis, en onvree, martlend als verdriet. Mijn stem was jong en sterk; en stout zong ze de grote wereld in. Mijn…

Wij, die elkaar in dromen minden, Buiten de dwang van ruimte en tijd, hoe zullen wij bevreed'ging vinden in dezë arme werklijkheid? Uw hoofd, in mijne arm gedoken lijkt als een vrucht zo broos en klein; gij houdt uw ogen vroom geloken; kan daar mijn héle wereld zijn? Er ligt een troost van rustig weten in uwer handen vaste druk. Maanden…

verleden jaar was je nog niet gekomen, en nu ben je al weer weken weggegaan. het scheen, je zou je léven van mij dromen, en nog geen jaar heb je mij na gestaan. je kwam als stormwind, jong en fris en nukkig, je mond was zengend in mijn huivrend haar, en 'k borg mijn hoofd zo wonderlijk gelukkig weg aan je borst, als kenden wij elkaar. ik…

Scherp verstand wist te verzamelen klaar bewezen grief op grief. 't Domme hart kon enkel stamelen 'k heb je lief, ik heb je lief…

Ik heb niets gewonnen. Ik heb nooit iets gewonnen. Ik heb alleen bemind en dat schijnt onvergeeflijk een grote grove fout. Uit 'Loflied voor een stille gek' 1979…

Het leven op zich is een groot wonder in een waas van mysterie gehuld Van verdriet en vreugd' blijft niemand zonder soms wordt je grootste wens vervuld.…

ik kan niet meer huilen er is mij teveel aangedaan je hebt me voorgelogen waarom heb je dat gedaan ik kan niet meer huilen het is toch een schande nu loop ik met vragen waarom heb ik het niet in handen door jou kan ik niet meer huilen terwijl je me heel erg hebt pijn gedaan weg zijn mijn tranen ik kan niet meer huilen…

Ik weet precies de plek nog waar ik liep te wandelen als kind en iets beleefde, dat een verukking in mij wakker riep waardoor ook ik, heel kort als and'ren leefde. Wij wandelden, een rijke vreemde oom, niet eens een bloedverwant, ging tussen beiden ik-vroeg een wees-hoord'aan zijn hand beschroomd, hoe rijk zijn kind het kinderleven leidde.…

Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven en aldaar op de wierde nog steeds rust met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie, en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht, achttien en wel - hij reed geweldig trekker en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -, dat is hoogstaand voor een verhevenheid…

Toch wilde je liever nog naar Annie op zoek, onhandige liefdesbrieven heb je haar geschreven als je ’s avonds klaar was met een zieke roek.…

Een man en een vrouw één huis, één welkom, altijd – een bed in hun hart.…

'Welnee,' zegt Annie, 'kun, dat ken toch nie? En trouwens, ken het wezen da'k u kan? O ja, en mind you, noem me nou geen Anny Ik ken d'r niks an doen, zeg dan maar Can!'…

in Dortmund drinken alle dikkertjes D.A.B.…

Rouwe kinderknietjes van de scherpe kerkbank vol angstige nachten met duivels en demonengejank die je mee zullen sleuren naar de hel als je klikt Over het goddelijk geheim tussen mij, de bijbel en de priester die mijn mond verstikt De auto gepoetst en in de was trots overzie ik ons gezin onmiskenbaar de netste van de gehele zondagsklas Annie…

Als lezenslast te zwaar wordt moet ik maar Als kleine muis naar grote Boys 'R' Us Maar nooit met lege maag of op zwart zaad Over een stippellijn van vogelveren Naar Annie M.G. Schmidt op matinee…

We lazen vele boekjes van W.G. van den Hulst serieus en aardig altijd met liefde vervuld Ik was een jaar of tien in de 4e klas bij Meester Van der Rest las hij voor uit Abeltje Annie M.G. Schmidt schreef o zo best Dat hadden we nog nooit gehoord een lift die door het dak vloog Abeltje was ook aan boord de lift ging huizenhoog.…

Juf Annie doet het voor. En al zijn we dan wel moe: we gaan er trouw mee door.…

Ja, laten we elkander goed begrijpen: Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn. (Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen, dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.) Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder. Het is het beste, voor ons alle twee. (Nu zit ik dus te wachten op het wonder nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)…

Piet Pluimers wou het liefste verzen schrijven over wat late rozen in de zon. Hij was een dichter en hij wou het blijven. Hij schreef sonnetten toen hij pas begon. Het rijmde ook. Maar and're dichters zeiden: je mag niet rijmen joh, 't is geen gezicht! Je moet zorgvuldig alle rijm vermijden, want een gedicht dat rijmt is geen gedicht.…

Op een mooie Pinksterdag, Als het even kon Liep ik met mijn dochter aan het handje in het parrekie te kuieren in de zon Gingen madeliefjes plukken Eendjes voeren Eindeloos Kijk nou toch, je jurk wordt nat Je handjes vuil En papa boos Vader was een mooie held Vader was de baas Vader was een duidelijke mengeling van Onze Lieve Heer en…

O Heer, vergeef mij, dat ik zoveel jaren Uw aarde liefgehad heb en Uw zon, Uw vogels en Uw bloemen en Uw blaren En nooit Uw liefde daaruit leren kon. De grote zee en alle wijde wegen ontstuimig heb bemind; alleen het lied van wolk en wind, en zonneschijn en regen heb aangebeden, maar Uw liefde niet. Dat ik Uw wereld als een harp bespeelde…

Ik wil niet meer, ik wil niet meer! Ik wil geen handjes geven! Ik wil niet zeggen elke keer: Jawel mevrouw, jawel meneer... nee, nooit meer in m'n leven! Ik hou m'n handen op m'n rug en ik zeg lekker niks terug! Ik wil geen vieze havermout, ik wil geen tandjes poetsen! Ik wil lekker knoeien met het zout, ik wil niet aardig zijn, maar…

'Mijn bladerloze schaduw mijdt het water' Ziezo hè hè, de eerste regel staat er. 'en speurt de witte angst van eeuwen later' Ga weg! Ga spelen met je transformator! Je ziet toch dat je moeder zit te dichten. 'ik wend mij af en doof mijn vale lichten ik heb 'tedúm tedúm' geweten' Dat vul ik later in. Na 't middageten. 'mijn weemoed…

Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten, maar in de bibliotheek een volontair die hunk'rend op een baantje zit te wachten en boeken uitleent met een zeker air. Ik lever geestlijk voedsel aan mevrouwen die binnenkomen en alleen maar van de allernieuwste liefdesboeken houwen, "maar niet zo'n engerd als die Wasserman". Ik loop met…

zijn lieve woorden geplukt uit hartgedachten gevat in zinnen en samen gebundeld tot een mooi boeketje poëzie…

Daar zit de vrouw van de fabrikant met veel briljanten van voren en ook briljanten aan haar hand en in haar oren. En om haar hals een parelcollier en om haar mond verdriet. Hij zal wel weer op reis zijn want hij is er niet. En al die echte stenen zijn de schuldgevoelens van haar man, allemaal stukjes schuldgevoel heeft zij an. En…

Geen plaats ter wereld is zo godverlaten en zo fatsoenlijk als het Scheldeplein, bij avond als het regent en de straten langer en glimmender en leger zijn. Dit is een stad met veel te weinig moorden. Het regent gluiperig in het plantsoen. De tramrails wijzen koppig naar het noorden en dat is dan ook alles wat zij doen. Die man zou het waarschijnlijk…

De dingen die je erg graag wilt, die komen op den duur, ze komen vroeg of laat, maar meestal laat, dat is zo zuur. Wanneer je jong bent heb je doorgaans nooit een cent in kas en áls je eind'lijk geld hebt voor een hele dure jas, dan staat ie je niet meer. Wanneer je jong bent heb je vijfenveertighonderd plannen, je komt alleen nooit verder…