Alle inzendingen over banvloek

een donkerrode stenen toren zacht omhulden tonen de tik die agressie geladen was en toch zijn boodschap gaf in verrast ontvangen nog waren zij niet klaar met hun onderling getwist de boze blik die werd geworpen met ach stik generaties hadden elkaar doodgezwegen om zaken die niemand meer wil weten totdat de dood de banvloek…

(voor J.J.Slauerhoff) Door vele kwalen ingehaald, zwierf hij van zee naar zee, door burgers grof vermaald nam hij zijn noodlot mee en waar hij ook kwam, tussen de dijen van een vrouw of toen hij opium nam, zijn obsessies werden grauw, zodra het land veroverd was. Liever jaagde hij maar voort met een duistere grimas rond de lippen…

Uit Overijssel klinkt een luide banvloek: de vluchteling krijgt hier geen onderdak, Verweggistan boeit eigen volk geen zak. ‘Oprotten!’ staat er fijntjes op het spandoek. ‘Houd ons hotel van vreemde smetten vrij, veel liever hier een varkensboerderij.’…

aan de rand van het terras tot groene kegel verknipt waakt hij over de tropentuin zijn ovalen leren blad kruidt vlees dat spettert in eigen nat de haremslaaf van de keizer vlocht zijn takken tot lauwerkrans een amulet tegen bliksem en banvloek nu staat hij naast siergras onder ragfijne pluimen ze wuiven me het huis uit…

Banvloek of bananenschil? Wat maakt het uit, gevallen ben ik, godgeklaagd gevallen. Met geen kerk- of sleepdienst op de been te brengen. Alleen voor bokkesprongen nog te porren in een blikveld sprokkelende opsmuk.…

mysterieus, tot de verbeelding onbereikbaar virtueel bezetenheid, een geestesspeelding onbegrensd obsessioneel een kweeste voor de desperado wanhopig zevend naar karaat verdwalend in zijn eldorado graaigrijpend in het zand en zaad over zijn vuiggewreven armen begaaid, behaard als een primaat strelen vrouwenhanden met erbarmen tot banvloek…

De onrust beweegt zich voort, eeuwig langs de gebaande weg: links, naar rechts, terug naar links, toch weer terug naar rechts. De veer staat te strak en schiet mij te ver door naar toen; naar waar ik niet meer wilde wonen, nooit meer wilde zijn en altijd weer wind ik de veer te strak op, mijn tijd kan het niet duren. Genoeg nu van…

Met een banvloek op de deur lag zelfs de dood vooringenomen in het voorportaal der Liefde tussen heiligen van steen waar hij alleen ging als verdoemde en als schandvlek werd verstoten van het zondagskind dat feestend in hun armen werd gesloten Want zij hielden voet bij stuk achter facades die zij troonden en van kansels waar geluk steeds…

geen lief, geen doorsnee toverfee 't is gelijk een banvloek of bananeschil het maakt niets uit gevallen, godsgeklaagd gevallen ben ik mevrouw ik moet stribbelen van uw gedichten want zij dompelen mij in een element van ginds van water ben je niet gemaakt maar het draagt en lest me ben je niet meer dan een schreeuwlelijk voor't…