ode aan een vrouwelijk dichter
geen lief, geen doorsnee toverfee
't is gelijk een banvloek of bananeschil
het maakt niets uit
gevallen, godsgeklaagd gevallen
ben ik
mevrouw ik moet stribbelen
van uw gedichten want zij dompelen
mij in een element van ginds
van water ben je niet gemaakt
maar het draagt en
lest me
ben je niet meer dan een schreeuwlelijk
voor't schorriemorrie
ben je niet de schobbejak voor 't schorem
jouw helende kogels, gezocht door geweren
het trekkende mes, dat wel nimmer heeft gefaald
verrekkend midden in de pijn
loop je langzaam weer leeg
je brengt de blanke, rustige plaatsen
in mijn gedachten, ze leren me lachen
en eenzaam spelen
jouw schragen dragen zwaar gewicht
je kent de dode hoeken
dansend op spitzen van touw
jouw boosheid,....... golgotha met rente
nimmer zal je behoren bij
de uitgebloeiden, de verdorden
want je bent als je stem
brede sleutelbeenderen
in een open hemd
achter jouw blijft een verlaten vlakte
- Jon-jon -
Geplaatst in de categorie: vrouwen