Alle inzendingen over beetje verdriet

de wolken Ik zoek nog steeds naar een teken, al is het zo klein Ik steek een sigaret op Dat helpt alijd een beetje tegen de pijn Ik wil mezelf wel voor de gek houden En zeggen...…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

ik heb geprobeerd dit jaar om jouw dood een plek te geven verdriet te laten gaan het lukt me iedere dag een beetje meer maar weet je het missen van jou doet nog altijd zo'n zeer…

Een beetje dichter schrijft met een mes knipt de waarheid aan stukken laat de woorden aan scherven vallen wikkelt alles in azijnen omslag en doet het dan op de post naar zijn moeder. Och jongen, wat zeg je dat toch altijd mooi hendrik…

Je komt me zo voor zo een beetje afwezig of is het niet zo…

Zijn humor doet me echt een beetje pijn Hij zegt vilein dat wij fascisten zijn Zijn neef Benito kan er ook wat van Maar wat mij bovenmatig veel verdriet: De rest van zijn familie ken ik niet…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

lichamelijk en verbaal Door alle ellende in het leven, door alle pijn en verdriet die je beleefde Is je hart bevroren je hebt een hart van ijs Maar ijs smelt door warmte, door liefde wat het krijgt Beetje bij beetje zal je hart ontdooien als je voldoende liefde krijgt Als je iemand toelaat dichtbij...…

Het maakt me wel een beetje blij. Liefde van mensen respecteer ik het voelt goed.…

stukje ikke Dat er soms is Doet mij en anderen Veel verdriet Ik probeer hem dat Vaak uit te leggen Maar erg begripvol Is hij niet…

verdriet vandaag was ik aan je graf maar je was er niet en toen ik je mijn bloemen gaf voelde ik al het verdriet van de velen wier leven met het jouwe was verweven ik voelde al die levensdraden die werden afgesneden kon al het verlangen raden die nog éénmaal aan elkaar te smeden maar je was er niet wij waren er alleen met ons verdriet…

Staand voor de spiegel bedrukt, een beetje kriegel zal het dan toch kloppen dat zij zich iets in haar handen heeft laten stoppen Verdrietig denk ik, arme mij dit is ongehoord hoe kan het toch dat zij steeds mooier wordt Wie vertelde mij keer op keer een spiegel geeft het leven eerlijk weer.…

In schril contrast met het enorme pakket, wat Spanje kreeg niet stil verwacht maar wel gekregen, dikke lagen sneeuw Blijft het hier beperkt tot: een te verwaarlozen beetje wit, lang verwacht wel gekregen maar een beetje meer, was welkom geweest!…

zee zo oneindig de kuststrook lijkt verdwenen als opgegaan in een nevel het twistend bootje in een eenzame cirkel vaart zo ver van een thuis meeuwen schreeuwen vechten zich een plaats in het bestaan jij roept naar een haven het vuurtorenlicht je zoekt een baken, een zicht waar zijn toch de liedjes de golvende woorden van je…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me! 'k ben de wanhoop gepasseerd, niemand heeft me ooit geleerd, hoe om te gaan met dit moordende verlies, zeg me, wanneer het niet zo schrijnend meer is, dat ik je…

Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Niet te tellen de tranen niet te herstellen het verdriet. Niet te stelpen de tranenstroom dus doet ze gewoon niks, laat de stroom Lopen. Want verdriet stop je niet!…

Niet te stuiten, het tranendal niet te stoppen de tranen-waterval Het verdriet, zo intens zakdoeken te weinig. Zo hard is de klap dat ze nooit, nooit meer met huilen stoppen mag. Zo snikt ze, gierende uithalen zo weent ze, grenzeloos tegen dit verdriet is geen medicijn dus laat haar, laat haar gewoon maar verdrietig zijn.…

pas toen jullie werden begraven wist ik het is voorbij nu de tijd is verstreken ben ik er weer een beetje bij verdriet en pijn dat heb ik al 3 jaar lang vergeten kan ik niet daarvoor zijn jullie mij te veel waard ik ben bang om te vergeten hoe jullie waren jullie namen zal ik dus never nooit vergeten mijn broer Maik en mijn zusje Elle…

Er zijn vele takjes met haken, pijn en verdriet. De tranen laat ik gaan, want soms weet ik het even niet. Mijn focus ligt in de toekomst. Een nieuw begin wil ik maken, maar ik moet eerst mijn verdriet en gevoelens een beetje zien kwijt te raken. Een glimlach en wat liefde zou meer dan welkom zijn.…

komt langzaam maar zeker tot rust mijn gevoel begint beetje bij beetje te bedaren het is niet meer alleen op de pijn gefocust en gelukkig begint de lucht iets op te klaren…

Daarom ben ik een beetje stil, vandaag houd ik mijn mond Dat komt door het verdriet en dat weer door de leegte die jij achterliet Ik zou me willen bezatten, helemaal door het lint. Dagen lang achter elkaar maar ik doe het niet, omdat ik weet wat mijn liefste daarvan vindt. Ik ben een beetje stil vandaag, vandaag houd ik mijn mond.…

Of je een dichter lang kent, of kort, of een beetje. Dichter of niet. Dat maakt niet uit. Steeds vers verdriet, maar, Ik heb er niet om gehuild. Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ook dichters gaan dood.…

Een mens doet veel, om erbij te horen, een mens doet meer om aardig gevonden te worden. Een mens doet ALLES om gewaardeerd te worden. Toch ontbreekt het juist daaraan, dat mensen elkaar bijna niet meer zien staan! Wordt wakker!…

ik sta op met een houten kop herken nog moeilijk mijn gezicht de spiegel toont mij het ware beeld van hoe het gisteren was geweest de tafel had een feestelijk kleed drank en geurende gerechten werden er rijkelijk geserveerd stil kerstmuziek op de achtergrond en familie maakte het feest compleet ik herinner mij nog de kerstboom in de hoek…

God is Natuur: Je luistert naar een mens En hoort een stage stroom van klanken Die neerslaan in orale databanken En vaak gaat dat proces naar wens Maar taal staat ook op boekenplanken En daar heerst homo sapiens Hij geeft de klanken graag een grens Zo worden woorden toverdranken Maar ‘t woord op zich heeft nauwelijks magie Het is het passen…

ik voel een traan in mijn ooghoek een beetje vocht gevuld met verdriet een emotie die de vrijheid zoekt en die daardoor de bron verliet die traan bezit een stukje van mijn leven een moment dat ik heb meegemaakt een pijnlijk bericht dat werd gegeven waardoor ik even uit balans was geraakt de emotie neemt afscheid van mijn gelaat een vrije…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen. Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken tot…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…