Alle inzendingen over blauwgroen

Voor het eerst intiem met jou hemel open, wij overstelpt een stroom van liefde ware liefde die voelt als de zon voor jou wil 'k dienen als rots. Jouw liefde vervult mij waar met trots de schoonheid van jouw lijf brengt mij keer-op-keer weer in extase prachtige kleur ogen; turquoise…

sneeuw in je ogen smelt tot blauwgroene stilte lied zonder woorden in het kabbelend water glinstert bezwerend de maan…

deze waterkip duikt liever dan vliegen...doch paart ook wonderbaar op blauwgroene poten zorgt ze voor twee nesten... elk jaar!…

Ze keek mij aan met ronde ogen blauwgroen als kwam ze uit de zee met een geur van wier en venusschelpen zo schoon kan eenvoud zijn als licht en water en blond was ze als zand…

je brengt structuur in muren tot gezichten je ademt liefde in het ruisen van de wind in het blauwgroen van je ogen lees ik dat je mij bemint ik ga je zien als morgen woensdag wordt, de nachten zijn geweest en dagen zijn gesmoord in wachten ogen zullen even blikken schrikken en elkaar verbazen ik zal je stem herkennen in de woorden…

schud je de haast uit je hoofd vergiet je blauwgroene tranen vind je de angel van de pijn sta je in vuur en vlam verpak je de glans van de parel stroom je samen met de stilte raak je onderweg alles kwijt…

Op het blauwgroen geribbelde meer dobberen de watervogels over mijn weerspiegelde gestalte; geel riet wuift naar de schittering van knisperende zilveren belletjes: dag golven, dag watermuziek, dag natte -tenen -dag, dag!…

Een zachte, aangename rustplaats Wil ik haar graag geven Een Bed van Rozen in Door haar gewenste kleuren Haar borsten zo pront en Borstlijn mooi gewelfd Haar civiliteit Haar courtoisie Blauwgroene, heldere Mooie ogen Een beeld, een plaatje Galanterie…

Omdat zich de zon op de weide Gebouwd heeft tot tijloze woon Zijn tenten uit blauwgroene zijde.…

de zon brandt op het terras mijn schaduw tegen het glas de zee hangt boven de reling blauwgroen waterpas morgenstil breekt het smeedwerk mijn blik in lichtpanelen tussen witte parasols om het zwembad heen ligt tweedelig een ode aan de zon.…

soms licht de zee nog op in het blauwgroen van je ogen verdrijft een zonnestraal de donkere schaduwen die onrust spoken zingt je stem een liedje uit vervlogen tijden vatten je handen in herkenning warm de mijne dan lach je naar me in gelukkig zijn vergeten is de loslaatpijn…

geurende warmte van gewas en aarde boterbloemen stralen onder de zon gras in alle tinten groen deint teder en glanzend in de wind een veldboeket in groen en geel rood en wit de bodem van een blauwe koepel eindig door blauwgroene bosranden meer is er niet en het is genoeg…

Als de blauwe boot over een vlakke groene zee in blauwgroen water staart en alle ogen van de witte huizen azuur luiken vist de kademuur eeuwen lang verhalen de boom zo sappig in blad grillig zijn handen uitstrekt hoor je een lach op Olympus.…

valentijnmenu vol delicatessen ° blauwgroene oogappeltjes in een sausje van guitigheid ° verrukkelijke oorlellebelletjes aan schelpjes van intimiteit °…

je jasje is te knap kantwerk siert strogeel je bloesje je boezem wipt een beetje speels blauwgroen glanzen je ogen als fluweel ringen op je vingers twinkelen goudgeel je stem klinkt hel het puntje van je tong een rozenknopje als je lacht ik kom je stelen kenner gauwdief heel charmant mijn kleine diamant…

de verre horizon gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat we waren is een waardevolle…

iedereen maakt zijn entree en neemt zo zichzelf mee met vuurrood haar uitbundig blozen of in het blauwgroen van de ogen het saillante punt van onderscheid is dat niemand ooit een ander blijkt maar ieder wil het schoonheidsideaal laten zich en masse verbouwen lopen in de kudde van getrouwen blijf maar wie je bent de replica’s…

voor een kind is de horizon onbereikbaar gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat…

en weer geen scheiding in je haar ik wil je weten je meten in die korte krullenkop nooit raakt de spanning daarin op het zijn je ogen die in blauwgroen de wereld in een lach gedogen parelwitte tanden bijten zich vast in wat er is voor handen jij gaat je eigen gang bent niet bang om op je bek te vallen laat anderen maar brallen…

ik bied je nu mijn bloemenwei het voorjaar is nabij ja, eindelijk vorstvrij het gras groent sneller in het bloeien, laat het zaad door zomerdroogte niet nogmaals verschroeien kom mijn korenbloem je ogen zijn blauwgroen spikkeltjes om in te struinen een lentezon om je te bruinen laat de wereld wijsheid weten in samen kindzijn kun…

voordat ik ontzield me achter wit en blauw schijnvleugelig beweeg wees ik graag vandaag en morgen in mijn immer groene streek met zicht op wei restheuvels eroderend vrij veldbloemen langs holle wegen glinsterend blauwgroene beken in ’t bos kabouter spelend en zelfs ben ik de speeltijd voorbij er is altijd geluk zo dichtbij je…

en wanneer de mensen denken dat het een andere dag is morgen in blauwgroene wateren volgt deze stem die alleen bij de bomen is zo zie je een vrouw waar het zout uit je keel stroomt en jij niet mag lopen met een walvis onder haar buik en in zijn maag de rest van de wereld een kei verwijderd roept een meeuw dan wilgentakje aan…

zij nam mij mee tot in de hoogste regionen haar stem zong licht een donkere blik deed mij duiken door blauwgroene golven drijven naar het strand haar hand liet zand in zachte tonen door mijn vingers glijden in haar ogen streden woorden van geluk met wat er vroeger was geleden niet alleen verdriet ook hoop en liefde in het lied…

Hunkerend kijken ze terug naar de blauwgroene aarde. Ja het klopt, als de hartslag van een heelal vol wentelende sterren, prieelvogels, kleine middenstanders, kalm wiekende adelaars en een losbol die het aanziet en zich plotseling verbaast. --------------------------- uit: 'Liter', jrg. 8 2005.…

ik beloof geen galjoenen geen vloot met duizend zoenen maar laveer op je zee en in tegenwind neem ik je mee in blauwgroene golven zie ik de koers die je schuimkoppen volgen maar mijn kiel is verbolgen snijdt door het water met het diepste gevoel strandt een horizon later in de chaos die ik voorvoel niet met geweld je bent niet geveld…

woorden en een paar penselen is alles wat ik nodig heb in het klaarduister wil ik jou schilderen de donkere schaduwen verdrijven we naar de achtergrond bang ben je om te verdrinken je houdt van roze van springen op de trampoline en van jarig zijn en natuurlijk niet van ruzies in het helderdonker schilder ik de lichtheid van jouw blauwgroene…

de zoute smaak doet me terugdenken aan die blauwgroene zee... toen was alles nog ok... bij het vallen van de avond zie ik je diepe, donkere ogen... maar mijn zoete dromen vervlogen... nog steeds zoek ik je in de blik van elke vrouw... alsof je nog éénmaal verschijnen zou... ik zie je lichaam in de schaduw van de zon...…

je rotst weer in blauwzwart basalt stak scherp getand uit het witte zand ik rolde sissend door de kloof kuifde huizenhoog in golven was verbolgen kon met mijn vloed geen kant meer heen trok me terug op kleine stranden om daar in eb zacht aan te landen murmel stilte in dat tropisch paradijs mijn passaat kon in blauwgroen voor…

kiezelwier is het water schoon zoals de Beetserplas dan vermeerderen kiezelwieren zich ras tot zulke aantallen dat wij ze zien een bruine diatomieenmat het laagje bruin op het zand je kunt het zien vanaf het strand het is niet vies maar interessant want het staat garant voor schoon water om in te spelen te zwemmen je hebt hier het blauwgroen…

Zeg voorwiel, blijf eens recht, o handen hou dat stuur nou vast, dag schots en scheve sterrenbeelden, vlieg toch niet zo snel voorbij, dag harde koude kinderhoofdjes blauwgroen in mijn ribbenkast - ha die voordeur, leeg portiek, hoi trap, daar kom ik, stommel stommel, antwoordapparaat vol ruis, we zijn weer thuis.…