Licht van postuur;
rood-bruin gevederd heb jij de bloesemtakken
in mijn denkbeeldige tuin uitgekozen.
Een idyllisch sprookje voltrekt zich door jouw
aanwezigheid. Tussen het maagdelijk roze-wit
komt een hemel in de lente in de werkelijkheid
aan mij voorbij.…
Oh moeder, wat een fijne dag
Je loopt je benen uit je kont
Je praat je liefjes naar de mond
En luistert naar hun zelfbeklag
En ieder jaar krijg jij spontaan
Weer nieuwerwetse plantenbakken
En onbestemde bloesemtakken
die morgen in de kliko gaan…
onstuimig is de hartstocht
waar liefde schuilt
in het wonder van leven
dat ons toekomst bront
breekbaar nog is het roze
dat gelijk een bloesemtak
zich bloeiend enten laat
op aan de stam de oudste loot
george christopher heten wij
de parel van jong geluk
die mensen dat doorgeven laat
wat liefde betekent
grootser dan koningen of patroonheiligen…
En zelfs de veranda was versierd
met roze linten en witte bloesemtakken
er werd gewerkt en geluierd
het geurde arbeid adelt.
Het avondmaal zou vier gangen bedragen
met gepoetst zilver en Engels porselein.
Het was feest in het witgepleisterde huis
en iedereen lachte.…
Mijn kamer staat
vol bloesemtakken
van kers-en perenboom
van ‘t vers gesnoeide hout.
Het bloeit in alle vazen die ik heb.
Aan alle knopjes kwamen witte bloempjes
groene blaadjes, opgevouwd.
In mij is ’t een bloemenzee
door de bloesems in mijn huis.…