Een waarzegster in de plaats Schagen
Durft veel voor haar diensten te vragen
Want eens op een keer
Voorzag zij slecht weer
Waarna 't in haar bol is geslagen…
weer laat niet met zich spotten
hemel kleurt thans grauw en grof
eenzame zonnestraal schiet omlaag
tussen zwalkende wolken
kleurt voor even het land beneden
als een aards paradijs
na zorgvuldig schuiven en draaien
is de wolkenmassa hecht gevormd
neemt het zwerk de vorm aan
van een blauwgrijze kwal
siddert de atmosfeer na een
flitsende…
om de hoek bij het verlaten standpunt
staat geen vlees doch vleesch op den muur geschreven
men zegt dat hier sprake is van een scheiding
tussen ruimte en tijd, lichamelijk gesproken
geestelijk valt hier weinig op af te dingen
een bolbliksem schijnt zelfs door beton te gaan
alleen ritme verloopt langs metronome lijnen
laat zich niet inkaderen…
altijd
gedonderd hebben
strijden zij nu
voor hun bestaan
het samengaan is
verleden tijd
krachten zijn
cumulatief en
de pijn die aarde lijdt
is onbeschrijfelijk tot
dood is bijgeschreven
geen secondanten
de handlangers
zijn gevlucht want
de overmacht heeft
alles uit de kast gehaald
bij het constant
weerlichten van
hellevuur en bolbliksems…
boerenland
jubelt om de nevelkronkels
als frisse damp
uit witte gesponnen suiker
watertandt
wanneer hij mooie huizen ziet
gemaakt van stijve slagroom
of gladgeschaafde griesmeelpudding
springt naar de weide
die hem zwakjes weert
toch met elke dauwdruppel
vrolijk uitdaagt
jeugdige dichtersgedachten
leiden hun eigenzinnig bestaan:
bolbliksems…
Bolbliksems boven het water schreeuwen hard:
brandende kraanvogels, roepend van smart.
die moeten vluchten, naar vreemde volken.
Hun vuurglans siddert, verdwijnt dan langzaam,
waart echter nog onzichtbaar, zwijgend rond
als vlinders voor een donker, open raam.…
een vermeende getuige krijgt een dwangbuis omgegespt
hij wijst nog naar de bolbliksem
een kolk van plasma
losgeslagen elektronen
de minnaars verzwegen
hoe zij verstrengeld als twee egels
door het koren rolden
alleen de klaprozen bleven overeind…