Alle inzendingen over buiten

je ligt dicht bij me dichter dan de waarheid die zich als een olievlek verspreidt door mijn lichaam niet te horen haast sluipt de kilte op kousenvoeten binnen het huis vult zich met een loden leegte buiten blaft de hond naar de maan…

Dit zuur van wat gras was was het Soms loop ik er weer op maar de grup is leeg, los hangt de ket Probeer ik op te vegen, tastbaar te maken, wat buiten nu staat Probeer ik plaats te geven wat plaats verloor…

Omdat ze natuurlijk gedrag niet kan uiten, Gaat poes zich vaak te buiten Door kattekwaad uit te halen. Het was haar ultieme droom Nog eens te klimmen in de hoogste boom.…

Gaat de wereld aan me voorbij als ik even niet kijk mis ik het maar kan niets tegelijk met twee handen buiten bereik is alles onmogelijk blijkt. Ik ben bang te vallen als niets naar mij omkijkt. Ik duw mezelf terwijl mij de wereld ontwijkt.…

Loop buiten diep in de nacht Voel de stilte en de rust van de nacht Dat is wat m'n leed verzacht Geen mensen om me heen Die zijn koud en gemeen De rust en de liefde van de nacht Dat is waar ik naar smacht…

Mijn lach houdt zich schuil Sorry, maar ik huil Kunnen jullie niet samen gaan Ik wil nu even geen traan Lach kom toch naar buiten Het voelt zo heerlijk als ik je kan uiten Dan ben ik een andere vrouw Lach blijf mij voor eeuwig trouw.…

Ik ben dat kind dat overal buiten ging staan en ik keek: waar kwam die chaos, die onrust vandaan het was de stroom, die wervelwind van gevoelens waarmee God vanuit de hemel de aarde wakker kust.…

Aan de druk die van buiten komt. Zelden is wat we doen ook echt gedaan. Aan het moeten komt helaas geen einde. Aan de zelfdruk die van binnen komt. De verborgen dictator van ons bestaan.…

we zaten binnen en we hadden het over voetbal, het weer, IS was toch allemaal wat stonden we buiten te roken kwam er een leuke vrouw voorbij hadden we het ook even over haar en over de onmogelijkheid van haat…

ogen die dichtvallen misschien jouw ogen wie weet die van mij een soort sluimer die je overneemt van de sluimerende ander in de schemer van de kamer op klaarlichte dag en buiten stemmen van jonge dochters in de eerste zon…

vol verlangen me laten vangen door de regen kwam haar plots tegen zo op de fiets voelde ik nog niets eerst een spat toen zeikus nat vol verlangen laat ik me niet meer vangen want vanaf nu ga ik naar buiten met paraplu…

de tuin zo maagdelijk wit bedekt maakt dat ik zucht verlangen naar weer kind zijn kruipt omhoog via schuifpui naar buiten pak twee handen vol en gooi een sneeuwbal door de lucht…

citeerde ik omdat dat in me opkwam Ik tuurde naar buiten 't zwijgen op de lippen elk antwoord...schuldig.…

De lente versiert lente versiert me met goudgele hangers te groot in getal Ik mag uit mag naar buiten voel me mal.... Het voorjaar in m'n kop haal me van stal: Het is waarlijk lente.......…

ik buiten als in een partituur met elkaar verbonden.…

Het regende, ze kon niet buiten spelen, ze wou zelfs niet dat zij twee hondjes was. Toen heeft mijn vrouw 'Kortjakje' maar gelezen. Wat een genot! Ze voelt zich weer herrezen!…

Maar buiten werken is wél wat ik wil. Nooit komt het met die stikstof meer in orde. Ik denk erover om maar boer te worden.…

Toornige vredestijd polarisatie en nijd pruttelt op het gasstel in de soep Samen gedenken en samen sluiten we buiten eenzaam en op afstand Langdurig en eentonig klinkt ‘t gemaal der molenstenen…

Steeds meer mensen zitten buiten. De heerlijke warme zonnestralen bedekken mijn gezicht. De mensen worden vrolijker. De natuur is wonderschoon. De lente is nu bijna voorbij En dan is het eindelijk zomer.…

Ik niet, maar ach, ze kunnen er niet buiten Om hun frustraties met geweld te uiten…

Je schrikt je rot als je die bulten ziet, Die apenpokken houd ik liever buiten. Wel had ik twintig jaar -met veel gedruis- Twee echte apenkoppen in mijn huis.…

een cel twee cellen drie ik ben ik groei en kom naar buiten besta zuig eet word groot word iemand bloei verwelk verlies verstar verga verwaai verdwijn ik was de vervoeging van het zijn…

Daar wordt op de deur geklopt Glimlachend treedt ze binnen Ik vergeet voor even te denken aan het naderende einde van de wereld Ze gaat zitten De oprukkende kou is niet meer buiten te houden…

slechts één traan ontsprongen uit een kale rots van dode steen verraadt mijn bestaan gepolijst door scherpe hoeken zoekt hij zijn weg naar buiten waar de zon hem neemt eer ik mezelf kon uiten…

Toen hij er was, waren zij binnen (en buiten zinnen). En ze zongen: ‘Luister naar ons afscheidslied’ en dachten: ‘Kon hij maar voor altijd bij ons blijven.’…

zwijgzaam mijn geweten dat in verloren tijd de weg naar buiten niet meer weet diep wegkruipt voor de strijd strijd die niemand zoekt niemand echt zal winnen mijn geweten houdt zich stil woorden blijven binnen…

Mijn nicht Waarover dit gedicht Mijn nicht Houdt de gordijnen dicht Ze sluit zich op Ze sluit zich buiten En kijkt vol afschuw Naar haar kuiten Ook naar haar borsten Want zelfs daar Groeien dikke bossen Donker haar Mijn nicht Heeft nevenverschijnselen…

Waar ik blijf denken vallen mijn woorden stil als ik je zie oogverblindend zo mooi van buiten maar ook diep daar binnen je weet me te bereiken door er te zijn aan je te denken zo fijn met je te praten te luisteren naar je laat me je voelen mijn warmte is er voor jou…

Ook een verkenner is gewoon een mens Een positieve test, dat is echt naar Dus grist ze snel haar spullen bij elkaar En rent naar buiten, langs die telelens Ik hoop dat ze de kwaal snel overwint En dan een mooie functie elders vindt…

een slecht mens is een goed mens wees de draaideur tussen binnen en buiten koop ogen van mededogen lijst ze in ik pak de draad en het leven pakt mij op schil een appel hij smaakt veel beter als je zit…