Alle inzendingen over couveuse

Beschouw je nieuwe gedachten, misschien wel te vroeg geboren onder kunstmatig licht om niet zelfstandig te kunnen ademen in de couveuse met een ander uitzicht.…

leg mijn hoofd in de couveuse met alleen wat warmte en veel rust het was lang het was zwaar tussen scherven in het mulle zand waar het wel deerde wat ik niet weten wilde dat het pijn doet zonder jou leg mijn hoofd in de couveuse voor wat warmte en misschien wat rust maar dim wel de lamp sluit de gordijnen het vertrouwen…

Voor vlinders zich verpoppen Moeten ze zich eerst verstoppen Dat gebeurt steevast In een soort couveuse kast Een poppenkast. Nu denkt u zeker en vast, Wat een poppenkast.…

Kijk hoe stil ze worden bij de luier die het kleine carcas omvat, zoals de scherf van een eierschaal het beetje leven dat de avond niet zal halen. De telefoon eruit, gordijnen dicht, zo groot en zo onwerkelijk hun huis vandaag. Kijk hoe stil ze zijn nu, niet ontwaken uit hun boze droom. Erheen, steeds maar weer erheen; in kijken schuilt…

Al heel snel woonde jij op jezelf daar in die couveuse. Huisje van glas tellen van dagen. Het liefst had ik dat huisje kapot geslagen. Thuis was je kamer allang klaar. Een lege wieg onwennig en raar. Kind van ons hart kom nou maar. Huisje van glas door veel operaties bijna elk jaar voortaan.…

Aanschouw een nieuw idee, misschien wel te vroeg geboren onder kunstmatig licht, nog niet vrij te ademen ligt het in de couveuse van gedichten. En ik moet buiten blijven staan, de keuze alleen maar kijken naar dat kleine wicht achter plastic ruiten, het lijkt er nu al op dat het zelfstandig verder wil gaan.…

waar is mams veilige schoot toen hij zich uit de baarmoeder wrong moeder wijkt niet van zijn zijde haar vingertoppen raken het glas in gedachte is ze bij hem maar het glas blijft tussenbeide secondes, minuten de klok tikt door het kind blijft leven en wordt sterker het overleeft zelfs de dood maar het mes laat achter een spoor Uit de couveuse…

Met je blauwe kopje Lig je hartverscheurend Te krijsen in je Wiegje van glas - Ik zeg, terwijl ik Mijn hand door Het luikje steek En probeer jou voor Het eerst in mijn Leven aan te raken, Hier is je papa, Jongen, je eigen pa, Het helpt niet, Je blijft krijsen, Je ontroert me, En toch is 't Een ontroering als Een soort…

LANGSTE DAG Drie maal zeven In de zesde maand Van het jaar Langste dag, Zomer die op Uitbreken staat Vierentachtig schrijven We als jij op deze Bijzondere dag Geboren wordt Jonge ouders die Verrast zijn met Hun eerste kind - Een zoon, ja, u heeft Een zoon, en jij Verdwijnt meteen de Couveuse in ver weg Van hen…

Te vroeg geboren Was je, je zag Blauw, je longen Deels gevuld met Het water waarin Je de laatste weken Veilig gezwommen Had in je moeders Warme buik - Ondanks je acht Pond moest je Toch nog de couveuse In, waar jij je Verlaten voelde Van hen die je Met liefde verwachtten En die alleen maar Bij jou wilden zijn -…

Soms zijn de dagen korter dan de stappen die je wilt zetten en moegedragen woorden je beletten om te spreken over vroeger dat niet meer telt doch wel het gevoel dat de rode sintels van het pas aangelegd terras doet schreien en nood zich aan liefde hecht die verstoort in een couveuse ligt te ademen waar brengt mijn religie mij wanneer…

De winterwind rukt aan de ketting van zijn muze waarin de toon veranderd lief en leed in ieders voortschrijdend verhaal, boreling die zich voedt aan de navelstreng van het alfabet de couveuse van de moraal en ik meer te biechten heb dan schrijven kan de toekomst wordt op elk moment gedrukt op de onmetelijke borsten van het…

Zijn hoofdje zo klein als een manderijn en maar zesendertig centimeter groot daar lag hij in die couveuse Ik dacht: "Hij gaat vast dood." Ik durfde niet te kijken naar dat kindeke van mij maar voor het raam, nog in mijn bed keek hij met kraaloogjes naar mij door zijn schedeltje werd hij gevoed met moedermelk van mij hij kreeg infectie…

lijkt er nu al op dat het snel zelfstandig verder wil gaan Ik word met zachte hand weggeleid komt U morgen maar kijken op de zelfde tijd het heeft alle zintuigen open het is levendig en kerngezond het heeft uw geschreven lijnen en trekken om de schaterende mond het lacht me aan, het zwaait me uit zodra ik weg kan lopen in deze couveuse…

kookpot van waarheden waar ik als zwijgzame boreling meer te biechten heb dan ik schrijven kan, in elk gestolen woord zich omdraait in z’n graf opgedragen in een metafoor houdt de geschiedenis verborgen of geeft er een ander tintje aan, door wisselende intenties is vermoord, wie de werkelijkheid vindt, stuur het door naar de couveuse…

dragen mocht wat meer kon je je wensen waarschuwen: “er is iets niet goed”, toen ze de dokter bezocht, waarom niet geluisterd mensen met wijsheid geklonken duisternis bezonken diep in haar hart de dag erna in het ziekenhuis toen de jongetjes waren verloren want ze werden helaas te vroeg geboren het waren er twee en in die tijd geen couveuse…