Couveuse

Kijk hoe stil ze worden bij de luier
die het kleine carcas omvat, zoals de
scherf van een eierschaal het beetje
leven dat de avond niet zal halen.

De telefoon eruit, gordijnen dicht,
zo groot en zo onwerkelijk hun huis
vandaag. Kijk hoe stil ze zijn nu,
niet ontwaken uit hun boze droom.

Erheen, steeds maar weer erheen;
in kijken schuilt nog altijd wat
beweging en in traanvocht hoop.

Kijken - en vooral niets zeggen,
want in het woord loert gevaar:
is het gezegd, dan is het waar.

-------------------------------------
uit: 'Antiek fluweel', 1997.

Biografie van deze schrijver

verdriet kind

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 103 stemmen 46.393