Alle inzendingen over dichten OR laatste

ln Alkmaar, in Almere, Amersfoort gaan alle operatiekamers dicht de laatste specialist dooft er het licht er wordt niet meer gesneden of geboord en steeds weer een directie die verzucht; "Bij ons is er geen vuiltje aan de lucht"…

Effen, trekt het gordijn van zure waterdruppels dicht de wind steekt op het laatste blauw nipt aan de randen TL licht flitst de bulderende lach van noodweer schalt door de herfstnacht…

T'en zijn de Joden niet, Heer Jesu, die u kruisten, Noch die verradelijk u togen voor 't gericht, Noch die versmadelijk u spogen in 't gezicht, Noch die u knevelden, en stieten u vol puisten, T'en zijn de krijgs-lui niet die met hun felle vuisten De rietstok hebben of de hamer opgelicht, Of het vervloekte hout op Golgotha gesticht, Of over…

Als Christus met zijn jongeren te gader Gezeten was in d'alderlaatste nacht, Hier is de uur, sprak hij, zo lang gewacht Dat door de dood ik trede tot de Vader. Geen hertenleed, o vrienden, komt mij nader Als dat de man die mij te volgen placht Om 't aardse goed het eeuwige veracht, En wordt aan mij een schandelijk verrader. Iskarioth uw…

Gezegend is de maagd de kroon van alle maagden, De tempel van Gods Zoon en wezenlijke kracht, De schone dageraad waardoor ons nu toe-lacht De Zonne waar zo dik de Vaderen naar vraagden. Gelukkig, meer als die die ooit de Heer behaagden, De zuster van haar kind, de dochter van haar dracht, De bruid van die ze zelf ter wereld heeft gebracht In…

Ik heb om u genaad' o grote God, gebeden, Maar och! gij hebt ze mij in mijne druk ontzeid. Ik heb geroepen om uw milde goedigheid, Maar heb ze niet gevoeld in mijn ellendigheden. Ik heb om uw liefd' geworsteld en gestreden Maar hebbe tevergeefs daar lange naar gebeid*. Ick hebbe dik* gezocht uw mede-dogendheid, Maar en verneem ze niet tot…

Zo weinig als men wijn uit netelen kan drukken Zo weinig als de moor* kan bleken zijne huid, Zo weinig als de los* zijn vlekken wissen uit, Zo weinig als men mag* van dorens vijgen plukken, Zo weinig als een steen zich rechten* kan of bukken, Zo weinig als een trom vanzelf slaan geluid, Zo weinig zonder vocht opschieten kan het kruid, Zo weinig…

Berisper van mijn dicht, dit woord laat ik u weten: Schaf beter spijs als ik en nodig mij ten eten, Of neme mijn onthaal, zulk als het is, in 't goe, Of laat mij ongemoeid, en houd uw snater toe.…

Wat baat ‘t veel gereisd in landen wijd-gelegen Zo gij niet in en gaat des Heren smalle wegen? Wat baat ‘t te bezien zo menig schone stad Zo gij het hemelrijk in ‘t harte niet bevat? Wat baat ‘t dat gij roemt van velerhande spraken Indien des Geestes taal u niet en kan vermaken? Wat baat ‘t dat gij weet, en vele daar van kout, Hoe…

Op: dies irae, dies illa etc. 1. De gewisse dag der wraken, Och! de dag begint te naken Die de wereld zal doen blaken. 2. Wiens gemoed en zal niet schromen Als ten oordeel zullen komen Beide kwaden ende vromen! 3. Allen die ooit zijn geboren En ontslapen, met haar oren De aartsengel zullen horen. 4. Zal de dood als dan niet…

Hier rust ik zoetjes in de Heer Een vrouw begaafd met deugd en eer. Wie dat ik ben of hoe ik hiet (Is 't mogelijk) en vraag 't mij niet. Nooit maakt' ik gaarne lang gerel. Het zwijgen past de vrouwen wel. ------------------------ gerel - (druk) gepraat…

Hoog en lang, Diep van gang, Breed en stark Was de Ark: Daar in klam Sem en Cham, Met zijn Broer, Vaêr en Moer, En nog drie Wijfs daar bie. Al het vee Had daar stee, Hert en Hind', Brak en Wind', Peerd en Os, Haas en Vos, Beer en Leeuw, Roek en Spreeuw, Los en Das Hier ook was. Uil en Aap, Bok en Schaap, Ooi…

Is iemand bij een Heer ter tafelen gezeten Alwaar genoegzaam is te drinken en te eten, Roept hij onstuimelijk om oester of lamprei, Of, lakende de wijn, om sec en malvezij, De Heer zal zeggen: “Vriend, wie is er die u dwinget? Lust u niet, dat gij vindt, zo etet dat gij bringet.” Maakt hij het ook te bont, de huisheer wordet gram En wijzet hem…

De aarde brenge voort wat kruipt ofte wandert, In aarde zal het toch eens werden weer veranderd. Het water geve uit het slibberige vee, Het moet toch t’ zijner tijd vervuilen in de zee. De lucht belaste ik met vogelen te krielen, Want in de brede lucht verdwijnen hunne zielen. Maar ‘t hoofdstuk schort er nog, de mense, die dit al Als koning…

In ‘t oosten klaar laat blozen De dageraad De liefelijke rozen Van haar gelaat. O helle morgensterre Gods eeuwig zoon Schiet op ons hert van verre Uw stralen schoon. Vermeer tot uwe love Het kranke licht Van onze klein gelove En toeverzicht. Maak wakker al ons leden En traag gemoed Om vlijtig in te treden Uw paden…

Licht lichter en lichter Dicht dichter en dichter het luwen traag en trager nog een paar laatste seconden die eeuwigheid worden de hersenen de uitval elektronen die in de kern vallen de waarnemingshorizon eeuwig vallend het massief zwart gat de genade die pijnloze dood wordt raakt nog aan de neuronen het laatste contact met de verzuchtingen…

Hij leek dicht bij zijn laatste ademtocht Toen hij voor de TV verschijnen mocht Om openlijk zichzelf te overleven Zo blijven ze hem, haast postuum, steeds eren Al lijkt het meer op overexploiteren…

Langzaam vouw je morgen open en laat gisteren heel stil achteruit lopen zachte handen tillen mij op wiegen vandaag in slaap terwijl de laatste droom haar tijd verslaapt zwijgen muren in alle talen zelfs de spiegel aan het plafond doet na een laatste knipoog haar stralende ogen dicht…

Ik koester de route steen voor steen met ogen dicht over de rand van de kade de weg die wij hand in hand wandelden sluit ik stap voor stap deze laatste fase. Herinneringen van de trein in Engeland het hotel na een onvergetelijk concert ons laatste drankje bleek in de lounge ik koester ons een laatste gesprek.…

ik ben dit tabblad voorbij dichten is niets voor mij de gevestigde orde neem ik in een laatste horde en, terwijl ik spring verschaf ik u mijn geuren doe ik mijn ding sluit ik onherroepelijk mijn deuren vrees slechts dat ik u betaal met mijn allerlaatste verhaal…

Late avondwind draait rond mijn hoofd vreemd genoeg speelt een glimlach aan de schaduw kant laatste refrein van een te vroeg geboren zomer loofhout dicht haar boezem devoot wat haar weerbarstigheid ontsloot.…

laatste vers schrijven zou moeten kunnen …zou moeten leven alsof elke dag de laatste is alleen dan zou ik niet kunnen dichten nee, zo stel ik mijn dood uit in de tram naar Albert Cuyp nat, duvels geil, is dat te merken?…

Wat blindheid onbesuisd! Dat Eva die God diende, In 't zalig paradijs, uit weelde, zonder nood Der hellen roffiaan het ledig ore bood En om te worden kloek des Heeren vloek verdiende! Wat wederhorigheid! Dat Adam, niet ontziende Noch tijdelijke last, noch eindeloze nood, Zocht, opgeblazen puist, te worden even groot Als God die hem bewaard en…

Ze zei dat ze een vrouw is Ik vond dat knap…

Geef dan dit als laatste daad, van uw as gewicht dit dicht; dit requieum niet zwartomrand voor u, niet jou, verlaat mijn hand.…

mijn lief dicht niet hij opent mijn ogen als dichters ze toe willen schilderen ik lees ze graag de fluwelen tongen maar proef toch het allerliefst mijn eigen talend kunstenaar aan zijn lippen blijf ik hangen tot de laatste zin geblust is…

~~~ mijn lief dicht niet hij opent mijn ogen als dichters ze toe willen schilderen en al lees ik ze graag de fluwelen tongen ik proef toch het allerliefst mijn eigen talend kunstenaar aan zijn lippen blijf ik hangen tot de laatste zin geblust is ~~~…

De kans om bij examens nog te zwijnen Neemt steeds meer af, als dit aan Dekker ligt Straks timmert hij dat raamwerk lekker dicht Waarmee de laatste rekenaars verdwijnen Mijn generatie van scholieren hoort Bij leven tot een uitgestorven soort…

Uit vlees en bloed een laatste avondmaal. Na jouw dood ben je niet gestorven. Als dichter, bleef je dicht bij mij.…

gedachten zoeken vorm ik vang ze in beelden zoek daarbij de woorden onzeker staan ze daar op lange dunne lijnen wiebelende koorddansers zinnen ontrollen zich als stevige touwen geven houvast aan gedachten en beelden gevangen in woorden…