Alle inzendingen over dichtwedstrijd

De Willem Wilmink Dichtwedstrijd bereikt op deze zondag zijn apotheose. Uit tien gedichten wordt er een gekozen dat dit jaar met de overwinning strijkt. Als tiende ben ik echt niet minder blij, genomineerd zijn is een eer voor mij.…

Mijn terriër zet grommende zijn tanden In rijm dat door een schrijver is gemaakt Het heeft tienduizend euro buitgemaakt En maakt furore in de Lage Landen De haarbal door de maker uitgebraakt -De eerste kat ontsnapt al aan mijn handen- Laat mij bepaald niet snakkend watertanden Naar nog meer over pik en poedelnaakt Het vers kan dan wel lopen…

Dat er studenten werden ingehuurd Om ‘t eerste kaf te scheiden van het koren Dat kregen we na afloop pas te horen Het heeft als zand in boxershorts geschuurd Wij, rijpe dichters, voelden ons gestuurd Met kluitjes in het riet door junioren Nog lang niet droog achter hun ezelsoren Heeft grut ons werk bepoteld en begluurd Wat weet een melkmuil…

de dichter zat op een verhoging in de kroeg bij een dichtwedstrijd de ene na de andere dichter beet in het stof duidelijk te braaf of veel te amechtig hij schudde met zijn hoofd en maakte aantekeningen voor de finale maar in de pauze stond hij op en schreeuwde heel hard iets van poezie over ons heen hij was ook wel behoorlijk…

------------------------------------------------------------ note:In dit mini-sonnet uit ik mijn mening over de zogenaamde dichtwedstrijden, ook wel poetryslams genoemd.…

uw wandeling in het winterlicht ik kan er niet omheen de triestheid raakt me gaat me door merg en been een zilveren weerschijn zie ik op uw haardos landen het spreken van de jaren plooit zich op nijvere handen rond schuifeltraagheid de diep gebogen rug uitzien naar is er niet komt niet meer terug uw oude jas hangt zwaar doordrenkt…

wetenschap is op het web ontketend Het wordt mij link na link gepresenteerd Ach, liep ik nog maar wat aanvaardbaar achter Want alles is meteen zoveel verdachter Voor wie te grondig is geïnformeerd Ik word vanzelf ooit dodelijk alwetend ---------------------------------------------- Ko behaalde de 2e prijs met dit gedicht bij de Willem Wilmink dichtwedstrijd…

weer liet trekken Echt erg werd het even later toen zij het in het echt vroeg --------------------------------------------------- * Extra bijzonder en vermeldenswaard van dit gedicht lijkt mij wel dat het recent als winnaar bekroond werd door de eminente jury van de Amstelland Bibliotheken(Aalsmeer, Amstelveen, Uithoorn, Kudelstaart) bij hun dichtwedstrijd…

ik ben het ogenblik een reiziger, de passant die zich telkens waagt op een eindeloze tocht een stoet van woorden straks meng ik me bevlogen met open ogen in het gedruis tussen vreemde voetstappen met een vastberaden tred ik ben het zelf die het hoofd bezet dromen wil verdichten een eenheid wil bundelen van lentelichten als een…

Dag mooi pleintje Wat ben je ver Vanaf mijn balkonnetje Snuif ik je lucht Adem ik je licht Was ik een vogel Dan was je dichterbij…

Inmiddels wel bekend in deze kring doet hij hier elke maandag van zich spreken. Verhuld in snelsonnetten gaan zijn preken er in als Gods woord in een ouderling. De tweede prijs lag voor hem in ’t verschiet. Dus ‘Onverteerbaar leesvoer’ was het niet.…

de stilte begrijpen met mijn vingers tasten om de schors van een krachtige boom letters nestelen bekorende woorden pennen als milde poëzie soezen in een dagdroom duizelen van rijke ontluikende bloesems spikkeleieren bewonderen in een liefdesnest ik wilde dichten maar… er is raadselachtig gekras veert op en voegt zich driftig…

vele keren ga ik vroeg uit de veren om te wandelen langs weelderige bospaden daar ben ik kind met een verborgen spel ik leef dan in fantasie ongelofelijk wat ik zie een boom wordt mens met ogen, neus en haren in dit sprookjesparadijs met zijn hemelse geuren een specht oefent subiet op een kloppend lied het mos sprankelt sterretjes…

het haardvuur hongert ik geef het stuk voor stuk, ‘t gekapte hout van de eik, waarin wij samen, zo dikwijls klommen, na schooltijd terwijl het vuur eet, genieten wij van een op eik gelagerde Saint-Amour en vult warmte en speels vlammenlicht onze nu volledig eiken living alzo, versmelten wij samen in de gloeiing en de herinneringen…

De eerste keer dat ik die warme lach van dichtbij in jouw ogen zag ging er een wereld open. Ik wist niet wat me nog te wachten stond en stond genageld aan de grond; ik kon alleen maar hopen. De eerste zuigeling in ons gezin kwam goedgemutst de wereld in; zo ook haar beide zussen. We wisten niet wat ons te wachten stond; opeens liepen er…

een bijna briljante vondst die sluimert in de prullenmand stukjes van gebroken dromen die ontwaken in een kleurrijk mozaïek het gedicht in duizend stapjes dat in zestien zinnen adem vindt daar kunnen ze me 's nachts wakker voor maken overdag liever niet…