Alle inzendingen over dirk

Dat hoofd van Dirk Wedergeboren Kluitmanheld Bob zonder zorg Hollandsche jongen Hein Stavast Jaap uit de zesde klas Alles van Chr. Van Abkoude Ik leefde als ik las.…

Adem tegen het glas. Teken met m'n tong een hartje op de beslagen ruit. Schrijf je naam in lange letters en veeg het langzaam uit.…

De zomerdagen een fietser rijdt door de straat zon flitst in zijn velg.…

Kom in m’n armen, leg je neer. Ga niet te keer, telkens weer. Ledig je hoofd, weg die gedachten. Laat ons nu smachten, naar de levenskrachten.…

Ik ben een beetje stil vandaag, vandaag houd ik mijn mond. Ik ben een beetje stil vandaag, ik voel mij niet zo gezond. Ik ken jou al je hele leven al is dat veel te kort. Vandaag zie jij mij voor de laatste keer omdat je straks niet meer wakker wordt. Uiteindelijk was jij al vertrokken, hebt ons verlaten nog voor je afscheid nemen kon. Jij…

Denkend aan de vijand als een mens En de vijand ook zo aan mij Dat is mijn wens Sterren en medailles onder een schuine baret Hij heeft vrienden verloren vandaag blijft hij in bed Stoere mannen klein en broos Herdenken hun wonden verdrietig en boos Wie wil er nog horen van hoe jong ze waren Hun jeugd verloren, de grote gevaren Schaduwen…

De zachtheid van je mond in de ochtendstond de warmte van je buik de geur van jou die ik ruik het zachte golven van jouw schoot waar ik steeds van genoot bij het krieken van de dag jou prachtige verliefde lach jou kussen zo innig en teer mijn liefde voor jou doet mij te zeer kom nu vlug naar mij dan maak je me superblij…

Daar doorkruisten Dorothea’s dartele danspassen die des Dubbeldamse dakdekkers Dirk. Dromerig doorgrondde Dorothea de dyslectische diabeticus. De Dordtse Dom daargelaten dreef de debuterende droogstoppel direct daarna Dorothea’s doorvoede dijen derwaarts. Doldrieste Dirk dramde door, doorkruiste de donzige doch dorre Duitse dopheide.…

Dirk gaat schietend naar zijn werk, Lidl in paradepas. Hagelslag staat in de schappen. De caissières slaan d’rop. Zelfs de chef verschijnt in vechtjas en zijn strijdkreet is: schiet op! Bakkers staan met pistoletjes, schieten krenten in het brood. Vakkenvullers prijzen oorlog, concurrenten tot de dood.…

Er klinkt seks in mijn naam - op school had ik vaak een kleur Ik schaamde voor het gegiechel Op feesten stond ik op de stille plekken en in de optocht liep ik op lange houten benen De wind wapperde, trok en scheurde mijn broekspijpen Er werd gejoeld en geroepen om meer, "Hallooo halloohoo waar sta je aan te denken", vroeg mijn vriend…

het masker van de angst dat het virus ons boezemt willen wij nu gaan sluieren met voor de neus en mond een bedekkend lapje stof dat nog niet zo lang geleden reden was voor het ontslag van een eigenwijze jongen die bij dirk van den broek slechts de schappen vulde het masker van de angst dat corona ons bezorgt willen wij nu gaan verhullen…

Het staat nog op mijn netvlies : Dirk en ik op het voetbalplein en ook wel Geert die onveranderd keeper wilde zijn.…

Dirk Bommer ging zijn laatste gang, Maar zag zijn zoon met vreugd vertrekken. Hem zou het noodlot nog niet nekken: Het meisje nam hem levenslang. Sterk is de liefde van een vrouw.…

Dwing liefde tot overgave, en je staat met lege handen. Forceer de liefde maar, en geluk verandert in damp. Betaal desnoods voor liefde, teleurstelling wordt ons loon. Maak de liefde dan maar zelf, dan verkruimelt het tot stof. Bestudeer liefde als u wilt, en plotseling verdwijnt het. Onverdiend gelukkig voel ik me, wanneer jij liefelijk…

vaarwel pa geniet van eeuwig de rust daar – aan de overkant die wij in het aardse in en met elkaar lastig vinden konden hier leidde de omgang over wonderlijke paden waarlangs over en weer in het doen en laten zonder of met elkaar soms de keuzes schuurden toch – hier en nu is er stil het weten van soms onzichtbare draden die stevig…

Het zijn angstige tranen, die emmers doen overlopen. Het zijn tranen die weten, wat pijn is, wat verdriet. Het is een moedig mens, die het aandurft, om in een stille vijver van verdriet, een wonderlijke steen te gooien. Zie! De steen heeft onze angst verdreven. Onze ogen worden vanzelf weer droog. Onze vijver is opnieuw gaan leven!…

Geluk ontstaat zoals wolken ontstaan. Geluk ontstaat uit stil verdriet. Zoek geluk en je vindt het niet. Geluk is als water dat rustig stroomt. Geluk verschijnt na zware storm. Bestel geluk en niemand levert. Geluk is teer en zacht als dons. We kunnen geduldige wachters worden. We kunnen doen door niets te doen, zoals buigend riet dat…

gelijk een wals op stoom in een werkgang het verzet plet en verschroot den kuyt - de koning van feyneoord venijnig en geslepen brengt ons gelijk tarwe, haver en gerst het kuitbier smaken doet het zoet der zege wanneer geniaal gesublimeerd aan gekante horizon het vuur van nationale victorie de rotterdammers brullen doet blijkt den dirk…

De Amerikanen worden wakker want fors daalt Bush’ z’n populariteit. Dus nu verspilt hij Afrikaanse tijd Als een zoete apenbroodboom bakker. En peins, wat moeders in Afghanistan voor cijfer zouden geven aan die man.…

Als ik een schilderijtje scheef zie hangen. (Iets wat mij immer heftig irriteert) Dan wordt het met gezwinde spoed, terstond door mij geperpendiculariseerd. Wat is dat 'perpendiculariseren' toch een prachtig Hollands woord. Wel jammer, dat het leeuwendeel der Nederlanders, waarschijnlijk nooit van perpendiculariseren heeft gehoord. De…

Er worden vele hartsgeheimen Tot mijn onuitsprekelijk plezier Op vele web-sites en papier geschreven in gedichten en in rijmen. Niet gehinderd door een norm Wordt daarom menig liefdesthema In een sinterklaasgedichtenschema Neergeschreven, zonder vorm. Het is niet lullig hoor, wat ik bedoel. Maar doorgaans wordt zo’n liefdesdicht Dat aan…

Is een dominee veelzijdig? Dat is een vraag die pijnlijk in mijn hersens brandt. Want heeft een dominee, behalve voor en achter, een linker en een rechter, een onder en een boven, Daarbij nou ook nog eens een predi-kant? Hoogstwaarschijnlijk is het (zoals doorgaans blijkt) Maar net van welke kant je een dergelijke dominee bekijkt.…

‘k Zag laatst in Artis één der oppassers met een gereedschapskistje lopen. Nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik hem wat zo’n oppassersgereedschapskist zoal bevat. En welwillend maakte hij hem voor mij open. Ik keek, en ’t duurde niet zo lang Of ik ontwaarde tussen combinatie, knip De punt, de waterpomp en strip, Ook nog de tamelijk exotische Orangoe-tang…

Straks versteen je weer in mij, doods en kaal, een teken in een wereld van tekens, zuiver gefluister in de dodentaal, restbeweging onder honderd dekens, naam van het niets, herhaling die telkens mij roept maar zonder klank in dit bestaan. Ik wil jou voelen, nooit van mij vandaan. Ik hoef dit zonlicht niet, ik wil duister, het droeve donker waar…

een zwerm gesternte er omheen en het is kern van niets, en niets is het heelal. ongezien is het er licht, de lege weg voorbij het einde van de weg. op doelloos draaiende spaken spalkt de tijd haar tikkel-tokkel van het vuil dat willoos waait, het stof op gore straten. stem schroeit in de sneeuw, kroepoek snijdt op de tong. het draagt de rotte…

Als 't beige zand, Verstikkend om mijn voeten, Soms warm, Maar vaak te heetgeblakerd. Als 't grillig duinenpad, 't Wisselend gemoed, Als " 't lieve" weer, Stijgt naar 't hoog debat. Als harde rotsengrond, Waarbij geen stem noch bijl, Helpt te veranderen, Slechts spaanders in het rond. Als 't water dat loopt, Waarheen 't niet…

Zij zien de kinderen die joelen op kraaiende peuters, hun roodhuidenkeel opengesperd en de oudjes steunend op bouwval. “O weet je nog het zandkasteel toekomst” zegt zij, en hij: ”er zijn te veel ratten”. Hij bibbert en slijmt. Te hevig de zomer komt klaar, zon angelt stevig in ’t Avondland zijn gif van de hitte. De wet bliksemt neer. “Maskeer…

Wind woei haar naam. Adem was begeerte, gedeelde lust naar eenvoud van bestaan. Er was te veel dat het haar zeggen wou, de kracht ontbrak om te beschrijven wat het zag in haar. Sterren waren ogen binnen handbereik, zee was waar het strandde, land verraad van het deinen in de volmaaktheid van hun tijdelijk bestand. Het kreeg een…

o rouwgezel, gij loeit de schaduw van de aaibloem nog met tussendoor het prangen onzer loodplooien (ooien) (o in) (o n), gij hoogacht het leegpletsen in de klaproep der handen (nden) (n d) (e) en in de nijdnaad van het scheurschip, bij de glijzangen der zinkzuchtigen, hun behangsel week na week afvallende hun wegkrasvlees (asvlees) (aees…

het zou verboden moeten zijn om ooit nog een gedicht te schrijven hoe kan zijn mens zijn tijd verdrijven met liedjes over schone schijn? en mocht het niet met wetten lukken dan vraag ik vroom de hulp van god die mozes zendt met dit gebod verscheur elk vers in duizend stukken te vrezen echter valt dat woorden gezang door Morpheus ingegeven…